متحد و یکصدا خواهان آزادی بازداشت شدگان و زندانیان سیاسی شویم!
دوشنبه ۲ خرداد ۱۴۰۱
هنوز خاطره خیزش گرسنگان در دیماه نود وشش وآبان نود وهشت در ذهنیت تاریخی این جامعه زنده است. هنوز مردم داغدار جانباختن بیش از هزار و پانصد نفر از بستگانشان در تهاجم سرکوبگران در آبان نود وهشت هستند. هنوز بسیاری از خانواده ها در اندوه قربانی شدن صد وهفتاد وشش تن از عزیزانشان در جریان به موشک بسته شدن هواپیمای پرواز اوکراین به دست سپاه پاسداران بسر میبرند. هنوز مردم درماندگی، دروغپردازی و سیاست های فاجعه بار رژیم در جریان شیوع پاندمی کرونا را فراموش نکرده اند. هنوز فراموش نکرده اند که در طول دوسال گذشته میبایست بین مرگ ناشی از کرونا ویا ناشی از گرسنگی یکی را انتخاب کنند. واکنون در شرایطی که میلیونها تن از این مردم در چنگال بی رحم فقر، گرانی و تورم گرفتار آمده بودند، دولت رئیسی با افزایش پنج برابری نرخ آرد یک تعرض سازمانیافته جدید به زندگی ومعیشت میلیونها تن از مردم را به اجرا گذاشت. در ادامه این موج گرانی، افزایش قیمت کالاهای اساسی مورد نیاز روزمره مردم در دستور کار دولت قرار گرفت. مرغ کیلوئی شصت هزار تومان، تخم مرغ هر شانه سیعددی هفتاد وشش هزار تومان، بطری هشتصد گرمی روغن مایع خوراکی شصت هزار تومان، روغن جامد پنج کیلیوئی سیصد و هشتاد هزار تومان، شیرهشت صدگرمی پانزده هزار تومان، بسته چهارصد گرمی پنیر سی وهشت هزار تومان و قیمت بسیاری از کالاهای اساسی دیگر صد درصد افزایش یافت. این تهاجم وحشیانه به زندگی ومعیشت میلیونها تن از کارگران وتهی دستان نمیتوانست بی جواب بماند. دستکم در سی و یک شهر و در چندین استان کشور گرسنگان و تهیدستان شهری روزهای متوالی دست به شورش زدند. همزمانی این شورشها با اعتراضات سراسری معلمان در بیست دوم اردیبهشت و اعتصابات کارگران پیمانی در نفت و گاز وآنگاه اعتصاب رانندگان شرکت واحد حکومت اسلامی سرمایه داران را در هراس انداخت. یک بار دیگر رژیم برای مقابله با شورش گرسنگان به سرکوب روی آورد و پاسخ مطالبه نان را با گلوله و بازداشت و زندان داد. شورشیان اما با سر دادن شعارهائی از جمله ” رئیسی حیا کن، مملکت را رها کن”، مرگ بر خامنه ای” ، مرگ بر رئیسی”، “مرگ بر گرانی” نه تنها به مقاومت در مقابل یگان های ویژه پرداختند، بلکه هر جا که فرصتی دست داد، نمادهای ایدئولوژیک، سیاسی و نظامی رژیم را به آتش کشیدند. در بسیاری از شهرها نیروهای سرکوبگر بطور مستقیم به جانب مردم تیراندازی کردند. هزاران نفر تا کنون بازداشت شده اند. به گزارش “هرانا” از سه زندان در استان خوزستان دستکم چهار صد چهل ونه نفر در زندان به سر میبرند. موج دستگیریها اما تنها متوجه شورشیان در خیابان نبود. رژیم موج دستگیریهائی را که از روزهای قبل از اول ماه مه روز رزم جهانی کارگران در میان فعالین کارگری ومعلمان آغاز کرده بود با شتاب بیشتری در روزهای بعد ادامه داد.
اوج توحش رژیم در بازداشت معلمان زمانی آشکار گشت که خانم سیسیل کوهلر معلم وعضواتحادیه معلمان فرانسه و همسرش آقای ژاک پاریس معلم مقطع ابتدائی که گویا در پی ایجاد” آشوب” از طریق فرهنگیان بودند در یک طراحی بی مایه سوخته از طریق شیکه های تلویزیون رژیم پخش شدند. طنز تاریخ اینکه فرهنگیان در ایران وبویژه کسانی که در ” طراحی سوخنه” به تصویر کشیده شدند کسانی هستند که بیش از بیست سال است که برای مطالبات برحق معلمان در حا ل مبارزه هستند و گویا ناگهان آلت دست کسانی شده اند که اتفاقا در کشور خورشان در تقابل باسیاستهای دولت فرانسه قرار دارند.
از میان صدها معلم بازداشت شده در اردیبهشت ماه، هم اکنون اسکندر لطفی، مسعود نیکخواه، شعبان محمدی، رسول بداقی، جعفر ابراهیمی، محمد حبیبی، رضا امانی‌فر، محسن عمرانی، هادی صادق زاده، مژگان باقری، فریبا نظام زاده، محمد عالیشوندی، اصغر امیرزادگان، مهرداد یغمایی، افشین رزمجو، غلامرضا غلامی کندازی، حمید عباسی، عبدالرزاق امیری، محمدعلی زحمتکش، محسن بهرامی، فریبا معینی، مهدی کلانتری، حمیده زارع و احمد چنگیزی کماکان در بازداشت بسر میبرند. همزمان که رژیم که نتوانسته بود با بازداشت رضا شهابی و تهدید وحتی نشاندن نیروهای نظامی در پشت فرمان اتوبوسهای شرکت واحد در تهران از اعتصاب رانندگان واحد در روزهای بیست وشش وبیست وهفت اردیبهشت ممانعت به عمل آورد، بیش از بیست نفر از رانندگان شرکت واحد را بازداشت کرد.
با وجود تمام سرکوبگریها در خیابان ودستگیریهای گسترده، اعتراضات نه تنها در داخل کشور ادامه دارد بلکه موج گسترده ای از پشتیبانی جهانی توسط اتحادیه های کارگری در دفاع از شورش گرسنگان ومطالبه آزادی دستگیرشدگان به حرکت در آمده است. هر دو این عوامل در درون وخارج مرزهای جغرافیای کشور بیان این است که جنبش اعتراضی تودهای واعترضات واعتصابات کارگری گام به گام خود را برای نبرد نهائی با رژیم سرمایه داری- مذهبی آماده میکنند. با این وجود در لحظه کنونی بسیار مهم است که مطالبه آزادی بازداشت شدگان و زندانیان سیاسی به یکی از شعارهای محوری شورش در خیابان واعتراضات واعتصابات کارگری تبدیل شود. تلاش کرد خیزش توده ای را به مقابل بازداشتگاها وزندانها کشاند. نباید اجازه داد که رژیم از طریق به بند کشیدن رهبران و فعالین جنبش کارگری و شورش تهیدستان و جنبش های اعتراضی جلوی پیشروی مبارزه توده های جان به لب رسیده را بگیرد. برای سازماندهی و هماهنگ کردن اعراضات خود کمیته ها و شوراهای محلات را بر پا کنیم.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له