مبارزه علیه فقر و گرانی بستر برای سراسری کردن مبارزات کارگری و توده ای
یکشنبه ۲۱ فروردین ۱۴۰۱
ابراهیم رئیسی در جریان رقابت انتخابات ریاست جمهوری دولت سیزدهم، در سفرهای تبلیغاتی استان ها و چندین برنامه تلویزیونی و مناظره میان کاندیداها، با وعده تک رقمی کردن تورم، ساخت یک میلیون مسکن در هر سال، متناسب سازی حقوق مردم با تورم، کنترل گرانی و مقابله با گران‌سازی، پایان رانت خواری و برخورد با مظاهر فساد، ایجاد یک میلیون شغل در هر سال و کاهش ۵۰ درصد از هزینه‌های درمان روی کار آمد. این تنها بخش کوچکی از وعده‌های است که در حوزه های اقتصادی، مدیریتی، سلامت و بهداشت، اجتماعی و فرهنگی و سیاست های خارجی به جمعیت بیشتر از ۸۰ میلیون مردم ایران داده است. رئیس جمهور با اشاره به اینکه دولت امکانات کافی برای ریشه کن کردن فقر مطلق را دارد ۱۵ روز مانده به سال جدید گفت: از استانداران انتظار داریم نسبت به ریشه‌کن کردن فقر مطلق از تمام ظرفیت‌ها استفاده و اجازه ندهند این موضوع به سال ۱۴۰۱ برسد. اما او اولین رئیس جمهور ایران نیست که چنین وعده های میدهد. حسن روحانی رئیس دولت‌های یازدهم و دوازدهم در تابستان سال ۱۳۹۶ در مراسم تنفیذ خود وعده داده بود که تا پایان دولت دوازدهم یعنی تا سال ۱۴۰۰، فقر مطلق را در ایران ریشه کن خواهد کرد. فرمان دولت رئیسی برای ریشه کردن فقر مطلق در حالی است که از منظر کارشناسان اقتصادی، ایران در پنج سال آینده در حوزه ی آب، نفت، گاز، صندوق های بازنشستگی و مسائل زیست محیطی به بیش از ۴۰۰ میلیارد دلار جذب سرمایه نیازمند است. دولت رئیسی نه تنها در این زمینه پیشرفتی حاصل نکرده، بلکه با گذشت بیش از هشت ماه از دولت سیزدهم افزایش سطح عمومی قیمت‌ها و کاهش مستمر قدرت خرید، از جمله مهمترین مشکلات اقتصاد مردم و عمده ترین چالش‌های پیش روی جامعه کارگری بوده است. کاهش قدرت خرید مردم و تورم بالای ۵۰ درصد سبب شده آغاز سال جاری یکی از بدترین سال‌ها خط فقر در ایران باشد.
بر اساس آنچه در فهرست مایحتاج روزانه خانواده‌ها قرار گرفته است و شامل؛ غذا، بهداشت و درمان، حمل و نقل، آموزش است، حداقل هزینه‌ای که می‌توان برای یک خانواده سه نفره در کلان شهر تهران متصور بود، بیش ۱۰ میلیون تومان است و همین هزینه‌ها در سایر شهرهای کوچک و روستاها نیز به بیش از ۷ میلیون تومان می‌رسد. طبق گزارش اخیر مجمع جهانی اقتصاد با اشاره به پنج چالش بزرگ اقتصادی ایران، شامل بیکاری، سرخوردگی جوانان، رکود اقتصادی طولانی مدت، معیشت و بحران منابع طبیعی، نشان از آن دارد که امسال شکاف طبقاتی عمیق تر خواهد شد. واقعیت اینست که گسترش روزافزون گرانی، تورم و فقر از معضلات اقتصادی و سیاسی مهم سال‌های اخیر در ایران بوده و با شدت گرفتن مشکلات اقتصادی در ماه‌های اخیر، سفره خانواده‌های کارگری و کم درآمد جامعه، بیش از پیش خالی شده است. نبود بیمه، امنیت شغلی، هراس از بیکار شدن، نداشتن خانه و سرپناه، کاهش قدرت خرید مردم و نبود دستمزد متناسب با تورم افسارگسیخته، به کابوسی برای جمعیت میلیونی کارگران و اقشار تهیدست جامعه تبدیل شده است. پُر واضِح است که افراد فقیر و کم درآمد از تامین غذا به عنوان اساسی ترین نیاز روزانه خود و خانواده هایشان عاجزند.
واقعیت اینست که تغییرات در کابینه ها، دست به دست شدن دولت ها و تغییر آرایش سیاسی جناح های حکومتی، هیچ بهبودی در زندگی واقعی کارگران و اقشار تهیدست جامعه ایجاد نمی کند. بر متن تداوم بحران اقتصادی و فقر و فلاکت عمومی و درماندگی رژیم در کنترل بحران هایی که با آن دست بگریبان است کارگران با تکیه بر تجارب مبارزاتی و به همت فعالین و پیشروان خود لازم است مؤلفه های وضعیت کنونی را بشناسند و برای مقابله با فقر روز افزون و تباه کننده کنونی، خود را آماده کنند. کارگران آگاه بخوبی می دانند که اگر امروز رئیسی جلاد فرمان ریشه کن کردن فقر مطلق را می دهد هدفش رواج این امید واهی است که گویا سران رژیم به فکر تنگدستان بوده و برای حل مسئله فقر برنامه دارند. اما روشن است که نه رئیسی، نه سپاه پاسداران و نه دیگر باندهای حکومتی نه تنها قادر به بازکردن گره ای از مشکلات مردم نیستند، بلکه خود عامل اصلی این فقر و بیکاری و محرومیت هایی هستند که به مردم تحمیل شده است.
برای کارگران و توده های معترض و عاصی از تنگناهای اقتصادی که هر روزه با برپایی اعتصابات کارگری و تجمع های اعتراضی و راهپیمایی در خیابان ها خواسته های خود را فریاد می زنند روشن شده است که چرخه تکراری چند دهه گذشته گره ای از مشکلات آنها نمی گشاید. کارگران آگاه بخوبی می دانند که جمهوری اسلامی یک حکومت سرمایه داری است که از روز اول برای نجات نظام سرمایه داری روی کار آمده است. فقر مطلق و بی امانی که سران رژیم به آن اشاره می کنند طی چهار دهه گذشته، از طرف حکومت اسلامی و سرمایه داران به طبقه کارگر و اکثریت مردم ایران تحمیل شده است و فقط از طریق مبارزه می توان این ورق را برگرداند. مبارزه برای افزایش دستمزد ها متناسب با تأمین یک زندگی انسانی و مبارزه برای تأمین بیمه بیکاری و اعتراض علیه گرانی روزافزون کالاهای اساسی مورد نیاز روزانه بستر مناسبی برای ایجاد وحدت و یکپارچگی در مبارزات کارگری و توده ای است. فعالین کارگری فقط بر بستر دامن زدن به مبارزات کارگری علیه فقر و گرانی و حول مطالباتی که پیش پای جنبش کارگری قرار گرفته است می توانند به امر سراسری کردن اعتراضات و به سازمانیابی کارگران یاری رسانند و افق سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی، برپائی حکومت شورائی کارگران، ریشه کن کردن فقر و ایجاد جامعه ای آزاد و مرفه و عاری از هر گونه ستم را پیشاروی همه ستمدیدگان و محرومان قرار دهند.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له