چهارشنبه ۵ دی ۱۴۰۳

اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در چهل‌ وهشتمین هفته از فعالیت و اعتصاب غذا، طی بیانیه ای به تاریخ سه‌شنبه ۴ دی ماه ۱۴۰۳ پیوستن زندان رودسر در استان گیلان به این کارزار را اعلام کردند. در این روز اعضای «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در ۲۸ زندان علیه مجازات اعدام و جنایات رژیم جمهوری اسلامی دست به اعتصاب غذا زدند. در بخشی از این بیانیه آمده است: 

« در سال ۲۰۲۴ حکومت مستبد حاکم بر ایران تا کنون دست‌کم ۹۵۳ تن را فقط با چوبه‌های دار به قتل رسانده است؛ حدود ۳۳ تن از آنها زن بوده‌ و در مجموع ۸ زندانی سیاسی را اعدام کرده است. همچنین حدود ۹۶ تن از هموطنان کُرد و ۱۰۱ تن از هموطنان بلوچ را در این یک ساله اعدام کرده است. زندان قزلحصار کرج به عنوان مرکز اصلی اعدام‌ها، قتلگاهی است که با ۱۵۸ اعدام در سال ۲۰۲۴ حدود ۱۷ درصد از کل اعدام‌های کشور را به خود اختصاص داده است. در هفته گذشته حکومت اعدامی، روز چهارشنبه ۲۸ آذر ماه یک زندانی سیاسی کُرد با نام رحیم برین را در زندان مهاباد پس از ۱۹ سال شکنجه به دار آویخت. همچنین یک زندانی سیاسی دیگر در زندان ارومیه با نام رزگار بیگ زاده بابامیری که در اعتراضات ۱۴۰۱ در بوکان بازداشت شده بود، توسط شعبه ۱۰ بازپرسی دادسرای انقلاب ارومیه، متهم به محاربه و بغی شده است که خطر صدور حکم اعدام وی وجود دارد. »

اعضای کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»  در بخش پایانی بیانیه خود بار دیگر تأکید کرده اند که: «حکومت برای جلوگیری از اعتراضات مردمی دست به سرکوب و اعدام می‌زند و تمام اعدام‌ها در ایران جنبه سیاسی دارد؛ لذا اعضای این کارزار مجددا از تمام ارگانها و نهادهای مردمی و حقوق بشری در داخل و خارج از کشور می‌خواهد برای جلوگیری از اعدام‌ها در ایران تلاش جدی به عمل آورند. رمز پیروزی و توقف ماشین اعدام، همبستگی و اتحاد همگانی است. ما می‌توانیم و وظیفه داریم علیه اعدام بایستیم تا این قتل سیستماتیک را متوقف نماییم.»

همانطور که در بیانیه کارزار آمده حکومت اسلامی برای جلوگیری از اعترضات توده ای دست به سرکوب و اعدام می زند. واقعیت این است که اعدام زندانیان، بگیر و ببند فعالین جنبش های اجتماعی و تشدید فضای سرکوب به منظور ایجاد رعب و وحشت در جامعه جهت مقابله با خیزش های احتمالی، همواره بخشی از موجودیت رژیم جمهوری اسلامی بوده است. اما اینبار و در شرایطی که تداوم اعتصاب ها و اعتراضات کارگری، اعتراضات پرستاران، اعتراضات پیگیرانه و سراسری بازنشستگان و اعترضات دانشجویی به بخشی از واقعیت جنبش کارگری و جامعه ایران تبدیل شده است و جنبش انقلابی ژینا در اشکال مختلف بویژه در ایستادگی و مقابله شجاعانه زنان آزاده ایران علیه قوانین و سیاست های زن ستیز رژیم جمهوری اسلامی ادامه دارد، اعدام و تشدید سرکوب به محور استراتژی بقای رژیم جمهوری اسلامی تبدیل شده است.

در حالی که بحران عمیق اقتصادی رژیم جمهوری اسلامی را در تنگنا قرار داده؛ بحران کمبود برق و انرژی علاوه بر تشدید مشکلات زندگی روزانه مردم، بسیاری از مراکز تولیدی را نیز از کار انداخته؛  استراتژی “جنگ بازدارنده” رژیم به بن بست رسیده و نیروهای “محور مقاومت” آن فروپاشیده اند؛ دستگاه ایدئولوژیک ورشکستەاش توان مشروعیت بخشی به هزینه های سنگینی که به نیروهای “محور مقاومت” اختصاص داد و به این همه فقر و فلاکت اقتصادی و بی حقوقی های سیاسی و اجتماعی که به مردم تحمیل کرده  را از دست داده است؛  قدرقدرتی سپاه پاسداران  در انظار عمومی فرو ریخته  و این مجموعه جدال و کشمکش درونی باندهای حکومتی را تشدید کرده؛  رژیم جمهوری اسلامی در این شرایط بیش از هر زمانی به پافشاری بر استراتژی سرکوب نیاز پیدا کرده است.

از این رو مبارزه علیه مجازات اعدام و در هم شکستن فضای سرکوب برای جنبش کارگری و همه جنبش های پیشرو اجتماعی اهمیت استراتژیک پیدا کرده است. در حالی که جامعه ایران در موقعیت انفجاری قرار گرفته و هر رویداد غیر قابل پیش بینی ممکن است کوه باروت خشم و اعتراض فرودستان جامعه را به انفجار کشاند، سران رژیم در اوج درماندگی با تکیه بر استراتژی سرکوب  می خواهند جامعه را به عقب برگردانند. در شرایطی که اعلام و تشدید سرکوب به رمز بقای جمهوری اسلامی تبدیل شده است و در حالی که کارزار “سه شنبه های نه به اعدام” وارد چهل و هشتمین هفته خود شده است و زندانیان در ۲۸ زندان هر هفته سه شنبه ها در اعتراض به این مجازات ضد انسانی اعتصاب غذا می کنند، سراسری کردن جنبش مبارزه با اعدام بیش از هر زمانی به یک ضرورت سیاسی تبدیل شده است. 

همانطور که کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»  در بیانیه خود تأکید کرده اند « رمز پیروزی و توقف ماشین اعدام، همبستگی و اتحاد همگانی است»، لازم است برای سراسری کردن جنبش مبارزه با اعدام پیگیرانه تلاش کرد. با توجه با جایگاه طبقه کارگر در تولید اجتماعی و با توجه به نقشی که طبقه کارگر با اعتصابات سراسری خود در مراکز کلیدی تولید می تواند در زمینگیر کردن ماشین سرکوب رژیم داشته باشد، بر فعالین سوسیالیست جنبش کارگری لازم است که ضرورت برافراشتن پرچم مبارزه علیه مجازات اعدام و برای آزادی زندانیان سیاسی را هر چه بیشتر به میان کارگران ببرند. تاکنون تشکل ها و نهادهای کارگری، فعالین جنبش زنان، دانشجویان، معلمان و نویسندگان مبارز نقش مؤثر و ارزنده ای در ارتقای آگاهی عمومی به ضرورت مبارزه با مجازات اعدام ایفا کرده اند، این تلاش ها  باید پیگیرانه و در ابعاد گسترده تر ادامه یابد. مجازات اعدام  قتل عمد دولتی است، باید در مقابل موج اعدام ها از حق زندگی انسان قاطعانه دفاع کرد، باید برای لغوفوری مجازات اعدام یکپارچه و متحدانه به میدان آمد، باید ماشین اعدام و سرکوب حکومت اسلامی سرمایه داران را متوقف کرد.

سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv