یکشنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۲

یکصد و یازدهمین کنفرانس سالانه سازمان جهانی کار ازجمله با شرکت هیئت نمایندگی جمهوری اسلامی، در حالی برگزار می شود که بیش از چهار دهه است که کارگران ایران از حق ایجاد تشکلهای مستقل خود محروم بوده اند. در طی این سالها هر گاه که کارگران و فعالین کارگری تلاش کرده اند که دست به ایجاد تشکل های آزاد خود بزنند و یا اعتراضاتی را بر علیه شرایط دهشتناک موجود سازمان دهند، دستگیر، زندانی، شکنجه و اخراج شده اند. هم اکنون تعداد زیادی از اعضای تشکل های مستقل کارگری، معلمان و دیگر فعالین کارگری به جرم ایجاد تشکلات مستقل یا به دلیل اعتراض به بی حقوقی مطلق، فقر و فلاکت و بردگی مزدی، در زندان های جمهوری اسلامی بسر می برند و یا  اینکه با پرونده سازی توسط دستگاه های حکومتی، تحت تعقیب و آزار و اذیت قرار دارند.
در چنین شرایطی جمهوری اسلامی مانند سال های گذشته اجازه یافته است که نمایندگان تشکل های وابسته به دولت را به عنوان نمایندگان کارگران ایران به اجلاس سازمان جهانی کار گسیل کند. ما همراه  با فعالین کارگری، معلمان، بازنشستگان و همصدا با فعالین کارگری و تشکل های مستقل کارگری که به  سازمان جهانی کار نسبت به حضور جمهوری اسلامی در اجلاس این سازمان اعتراض کرده اند، اعلام می کنیم که هیئت نمایندگی کارگری جمهوری اسلامی نه تنها کارگران ایران را نمایندگی نمی کند  بلکه این هئیت ضدکارگر ی با هزار رشته به حکومت وابسته است. پذیرش این هیئت دولتی – امنیتی به عنوان نماینده کارگران ایران توسط سازمان جهانی کار، نه تنها شرم آور بلکه توهین و زورگویی مستقیم به طبقه کارگر در ایران است.
گرانی، بیکاری، بی مسکنی، نا امنی شغلی، تحمیل انواع تبعیض ها و دستمزدهای چندین برابر زیر خط فقر، زندگی را برای اکثریت کارگران و مردم ایران تحمل ناپذیر کرده است. در همان حال هر اعتراضی به این شرایط غیر انسانی توسط کارگران و مردم جان به لب رسیده  با سرکوب خشونت بار و خونین توسط جمهوری اسلامی پاسخ گرفته است. در جریان جنبش انقلابی “زن زندگی آزادی” صدها نفر از معترضان توسط نیروهای سرکوب حکومت کشته شدند، بسیاری زخمی و یا با شلیک مستقیم نیروهای حکومتی چشمان خود را از دست دادند. هم اکنون در حالی که  صدها نفر از دستگیر شدگان در شرایط ضد انسانی در زندان بسر می برند، حکومت اسلامی برای ایجاد ترس و وحشت در جامعه به اعدام های دستجمعی متوسل شده است؛ هفته ای نیست که  چندین نفر بر طناب دار حکومتی آویزان نشوند.
جلوگیری از تشکل یابی کارگران و سرکوب مداوم فعالین کارگری در ایران بخش جدایی ناپذیر از شیوه حکم رانی رژیم جمهوری اسلامی و ابزار دائمی کارفرماها برای پایین نگاه داشتن دستمزدها، تحمیل قرارداد موقت و سفید امضا و بطور کلی تحمیل فقر و فلاکت بر کارگران بوده است. 
کارگران ایران خواهان برخورداری از حق ایجاد تشکل، حق اعتصاب، اعتراض و تجمع، مزد برابر در مقابل کار برابر، فرصتهای شغلی برابر بدون تبعیض جنسیتی، ملیتی و عقیدتی و خواهان برچیده شدن قراردادهای موقت و شرکت های پیمانی و برخورداری از بیمه بیکاری و امنیت شغلی هستند. برای این خواسته ها صدها کارگر و مزدبگیر توسط رژیم جمهوری اسلامی به بند کشیده شده اند.
ما  ضمن پشتیبانی از این مطالبات و خواسته ها با صدای بلند اعلام می داریم که:
۱- هئیت کارگری ایران در سازمان جهانی کار، وابسته به دولت است و کارگران ایران را نمایندگی نمی کند. ما خواهان اخراج این هئیت دولتی – امنیتی  از سازمان جهانی کار هستیم.
۲- ما خواهان آزادی بدون قید شرط کارگران، معلمان، دستگیر شدگان جنبش زن، زندگی ازادی و همه زندان سیاسی هستیم.
۳- اعدام، قتل و جنایت حکومتی است. ما خواهان لغو فوری مجازات اعدام  هستیم.
ما از همه اتحادیه های کارگری، تشکل مدافع حقوق انسان، نهاد ها و سازمان های مترقی و ازادی خواه می خواهیم که  ضمن حمایت از حقوق کارگران ایران به  موج اعدام ها در ایران اعتراض کنند و نگذارند که این چرخ جنایت همچنان بچرخد.
 ما از همه شما که در این تجمع شرکت کرده اید، همه سخنران ها و از اتحادیه ها و سندیکاهای کارگری که از برگزاری این تجمع حمایت و در آن  فعالانه شرکت کردند تشکر می کنیم.
پایدار باد همبستگی کارگران در سراسر جهان!
کمیته برگزارکننده آکسیون اعتراضی نهم ژوئن در ژنو
۹ ژوئن ۲۰۲۳