دوشنبه ۲۳ آبان ۱۴۰۱

ملت شریف و بزرگوار ایران
همکاران، اولیای محترم دانش آموازان ایران زمین

۴۳ سال از حکومتی که وعده ی رفاه، آزادی، عدالت، عزت و انسانیت را به مردمانی از خود گذشته و آزاده داده بود گذشت. با شعار آزادی و عدالت بر اریکه ی قدرت نشستند اما این قدرت را در جهت به استضعاف کشاندن بیشتر همان کسانی که به آنان وعده ی سرافرازی داده بودند، به کار گرفتند.

شوربختانه این شعارها و وعده ها نه تنها هرگز تحقق نیافت بلکه هر بار به بهانه های مختلف کارکردی جز توهین به شعور مردم نیافت!

مردم نجیب و فرهیخته ی ایران تمام ناملایمات و رویدادهای تلخ و ناگوار از حمله ی نظامی بیگانه گرفته تا تحریم و… را تاب آورد، به امید اینکه روزی میوه های آنچه را که کاشته بودند، حاصل کنند اما صد افسوس که بدعهدی ها، ناکارآمدی ها، ناسپاسی ها و سو استفاده های عده ای نامسئول فریبکار، این فرصت را از ایشان دریغ داشت.

بیش از یک دهه است مسئله ی تحریم خود ساخته که ابعاد گوناگون زندگی مادی و معنوی مردم را به مرز فنا و تباهی کشانده است، از دولتی به دولت دیگر احاله شده و ابزاری برای قدرت طلبی، فساد و فرصت خواهی باندها و جناح های سیاسی گشته است و سازش با غرب نه برای توسعه و تعالی کشور و رفاه مردم بلکه به رقابتی بین این جناح ها برای هوسرانی و اهداف پلید و نامشروع بدل گشته است.

تمام سرمایه ها و منابع کشور صرف ماجراجویی های هسته ای در داخل، اختلاس و ایجاد نا آرامی در خارج به بهانه ی مبارزه با امپریالیسم و داعش و… شد اما در عمل نه مبارزه ای صورت گرفت و نه داعشی از میان رفت.

اشتهای سیری ناپذیر دسته ها و باندهای قدرت به سرکشیدن منابع خدادادی رضایت نداده و پی در پی با حربه هایی جدید می خواهد تار و پود معیشت مردم رنج دیده و تهیدست را از هم بپاشاند. یکی از این نمونه ها گرفتن مالیات کمرشکن نامحسوس و غیرمستقیمی ست که با خلق پول بی پشتوانه توسط بانک مرکزی و ایجاد تورم ساختگی و لحظه ای بیش از ۷۰ درصد مردم ایران را پله ها زیر خط فقر برده است!

خط فقری که توسط مراکز آمار و نهادهای مسئول خود این حاکمیت تعریف شده است!

علی رغم تمامی این گذشت ها، اکنون مردم و جوانانی که هیچ افق روشنی را در آینده ی مبهم و تار خود نمی بینند و زندگی خود را باخته و به تاراج رفته می دانند با تکیه بر اصول قانونی و حقوق شهروندی که حق اعتراض را برایشان به رسمیت شناخته، به خیابان آمده اند اما پاسخی جز باتون، گلوله و گاز اشکاور دریافت نکردند!

حکومتی که دست در جیب مردم دارد این پول ها را صرف سرکوب خشن و غیرقانونی همین شهروندان به تنگ آمده از جعل، جور و جبر می کند. دانشجویان نخبه و دانش آموزان را در خون خود می غلتاند و با گلوله های جنگی سر و قلب آن ها را نشانه می رود!

شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران ضمن حمایت و به رسمیت شناختن حضور مسالمت آمیز مردم در خیابان ها و همچنین نکوهش و محکوم نمودن سرکوب عریان و غیر انسانی نیروهای سرکوب در راستای حقوق مشروع، قانونی و نافرمانی های مدنی از همکاران خود، اقشار مختلف و مردم فهیم و نجیب ایران می خواهد به منظور کاهش و تحدید بخشی از درآمدهای دولت که صرف سرکوب و کشتار کودکان و زنان آزاده می شود از پرداخت قبوض آب برق و گاز خودداری نمایند و به پرداخت این قبوض نه بگویند و این را حق مردمی می داند که به مراتب زیر فشار و خط فقر تحمیلی واقع شده اند.

همچنین این شورا حمایت خود را از رویکرد تحریمی مردم نسبت به شرکت ها و نهادهایی که در جریان این سرکوب های خشونت آمیز، بازوی نیروهای سرکوبگر بوده اند، اعلان داشته، توسعه و اشاعه ی آن را واجب و ضروری می داند.

شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران
۱۴۰۱/۸/۲۱