فراخوان دفتر روابط بین‌الملل حزب کمونیست ایران برای پشتیبانی از جنبش جاری در ایران: از خیزش ستمدیدگان برای نان، کار و آزادی پشتیبانی کنیم!
یکشنبه ۸ خرداد ۱۴۰۱
بار دیگر، خیزش در برابر تعرض به هستی مردم، فوران یافته است. مبارزات طبقه کارگر ایران برای یک زندگی انسانی و حق دستیابی به ابتدایی‌ترین حقوق پایمال شده‌‌‌ی خود نه تنها در دوران کرونا کاهش نیافته بلکه این بار سراسری شده است. این خیزش سراسری، واکنشی طبقاتی در برابر حکومتی است که به نان شب تودههای مردم هجوم آورده است. کارگران بخش‌های صنعتی، خدمات، آموزگاران و فرهنگیان، بازنشسته‌گان، زنان زیر ستم و کارگر، دانشجویان، ملت‌های زیر ستم‌های مضاعف طبقاتی و حکومت مرکزی و میلیون‌ها انسان زیر ستم طبقاتی و دینی، با فریاد: «می‌میریم، می‌میریم، ذلت نمی‌پذیریم! مرگ بر این دولت مردم فریب! مرگ بر دیکتاتور» مانند سیل در خیابان‌ها جاری شده‌اند. جغرافیای این خیزشِ فراگیر در مناطق کارگری و صنعتی نشاندهنده‌ی ماهیت طبقاتی آن است. تودههای زیر ستم و رنجبر دیگر نمی‌خواهند در پهناورترین حوزه‌های نفت و گاز و سرشار از طبیعتی غنی به خواری و مرگ تدریجی تن بسپارند.
خیزشی که بار دیگر از اول ماه می ۲۰۲۲، سراسر ایران را فراگرفت و همچنان ادامه دارد، با اعلام گرانی نان و دیگر کالای اساسی در آستانه‌ی روز جهانی کارگر زده شد. حکومت با قطع یارانه یعنی افزایش چندین برابر گرانی کمر شکن این کالاهای حیاتی در صدد است تا بیش از ۳۳۰ میلیارد دلار از گلوی مردم برباید و به تامین بودجه‌های نظامی و تروریستی خود واریز کند. حکومت اسلامی این جنایت را یک «جراحی اقتصادی» نامید. «جراحی اقتصادی» کلید رمز یورش به نان و قوت زندگی گرسنگان بود. خیزش ماه می، تداوم جنبش توده‌ای دیماه ١٣٩٦ و آبانماه ١٣٩٨ و تابستان ۱۴۰۰ است.
حکومت اسلامی ایران ناتوان از اعمال قدرت سیاسی به شیوه‌ی سابق و درمانده از کنترل بحران‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، داعش گونه، بیش از پیش به کشتار و ربایش و هجوم به هستی جامعه دست برده است. این حکومت، برای بقاء حاکمیت در حال فروپاشی خود، به سرکوب جنبش اعتلایی کارگری و از جمله اعتراضات سراسری کارگران پروژ‌ه‌ای و پیمانی نفت و گاز و پتروشیمی و بخش خدمات و آموزگاران و زنان و بازنشسته‌گان غارت شده روی آورده است. دستگیری، ربایش فعالین کارگری، زنان و آموزگاران و گروگانگیری حتا گردشگران غیرایرانی، نشانه‌ی حکومتی درمانده و فاقد هرنوع مشروعیت است.
بنا خبرگزاری رویترز روز پنجشنبه ۱۲ مه به نقل از یک عضو فدراسیون آموزش و فرهنگ سندیکای کار فرانسه FNEC FP-FO خبر داد که یک زوج فرانسوی زمانی که برای تعطیلات در ایران بوده‌اند، ناپدید شده‌اند. این دو گردشگر روز ۲۸ آوریل ۲۰۲۲ در هتلی در تهران ربوده شده بودند. آشکار شد که این دو میهمان، خانم سیسیل کوهلر، مسئول روابط بین‌الملل فدراسیون ملی کار آموزشی و فرهنگی (FNEC FP-FO) و همسرش ژاک کوهلر، عضو همین فدراسیون هستند که به عنوان توریست به ایران سفرکرده بودند. یک روز پس از نشر خبر، وزارت اطلاعات ایران اعلام کرد آنها را به اتهام “سازمان‌دهی آشوب و منحرف کردن مطالبات مردم” در ایران دستگیر کرده است.
از جمله دستگیر شدهگان روزهای بعد، فعالین جنبش کارگری: رضا شهابی، آنیشا اسداللهی، ریحانه انصاری نژاد، کیوان مهتدی، مریم منصوری، حسن سعیدی و نیز فعالین مطالبات کارگری بخش آموزش، رسول بداقی، جعفر ابراهیمی، اسکندر لطفی، محمد حبیبی، هوشنگ کوشکی، هاشم خواستار، جواد لعل محمدی، محمدحسین سپهری محسن عمرانی، مسعود نیکخواه، محمود ملکی، رضا امانی فر، اصغر حاجب، هادی صادق زاده، حسین مهدی‌پور» آموزگار اهل شهرستان دشت‌یاری استان سیستان و بلوچستان و… گزارش شده‌اند. شمار زنان و مردان دستگیر شده به بیش از صد تن می‌رسند. به یاد داشته باشیم که زینب جلالیان زن مقاوم و زندانی سیاسی کرد بیش از ۱۵ سال مقاومت و سپیده قلیان، «دختر نیشکر و هفت تپه» به جرم دفاع از جنبش کارگری در شکنجه‌گاه‌ها با مرگ روبرو هستند. جرم ربوده شدهگان و بازداشتی‌های اخیر چیزی نیست جز درخواست آزادی تشکل، بیان، همایش، اعتراض، اعتصاب و همبستگی طبقاتی و بین‌المللی که از پایه‌ای‌ترین حقوق اجتماعی می‌باشند.
در ایران، جنبش‌های کارگری و زنان، به سوی شرایط انقلابی روی‌کرد دارد. درحالیکه حکومت اسلامی در بحران بودجه‌های جاری و فساد سیستماتیک فرو رفته، بحران تورمی (stagnation) یعنی وجود هم‌زمان کاهش ارزش پول داخلی و قدرت خرید و رکود اقتصادی، حکومت شوندگان را به فلاکت نشانیده است. ابراهیم رئیسی، یکی از مجریان قتلعام افزون بر یکصد هزار نفردر دهه‌ی ۸۰ میلادی در سراسر ایران و در نقش رئیس هیئت مرگ قتلعام زندانیان سیاسی در تهران در سال ۱۹۸۸ رئیس کنونی حکومت باندها در ایران، درمجلس اسلامی نرخ تورم را نزدیک به ۶۰درصد اعلام کرد، که بسیار فراتر از این میزان است. گرانی در ایران نه روزانه بلکه ساعت به ساعت افزایش داده می‌شود و بحران آب، کرونا، بی دارو و بی‌درمانی، مرگ و میر عمومی و خودکشی‌های دستجمعی و فلاکت و قحطی تصویر غمبار تودههای زیر ستم حکومت و مناسبات سرمایه‌داری در ایران است.
حکومت اسلامی برای تأمین دستیابی به سلاح‌های هسته‌ای و موشک‌های دوربرد و تجهیز ماشین نظامی، بیش از ۱۵ سال است که بودجه‌های عمرانی را قطع کرده و با کسری ۵۰ درصدی بودجه سال جاری، بحران معیشتی و افزایش قیمت کالاهای اساسی را بر گرده‌ی ستمدیدگان تحمیل کرده است. پیشبرد تروریسم دولتی، تامین هزینه‌های نیروی برون مرزی سپاه قدس و یگانهای ویژه و کل ماشین سرکوب و دستیابی به بمب‌های هسته‌ای، باید به هزینه‌ی نان شب کارگران و تهی دستان، تامین شود. حکومت اسلامی زمانی به‌سیاست شوک درمانی «جراحی اقتصادی» دست می‌زند که افکار عمومی در جهان در شوک جنگ جهانی سوم فرو رفته است. حکومت از پرداخت هزینه‌های جاری و حقوق دلاری به نیروهای نیابتی خود از جمله حزب‌الله در لبنان، مداخله‌های نظامی در عراق، سوریه، یمن و حتا آفریقا، درمانده و در هرج و مرج و فروپاشی گرفتار آمده است.
مقامات امنیتی، قضایی و اجرایی حکومت به رهبری باندهای مافیایی سپاه و روحانیت، خواست‌های بر حق طبقه کارگر و زحمتکشان جامعه را با گلوله، پرونده سازی، بازداشت، شکنجه، مرگ در زندانها، نشر و پخش «اعتراف‌های» زیر شکنجه و سناریو سازی، اتهامات نخ نمای امنیتی پاسخ می‌دهند.
خیزش سراسری کارگران و همه‌ی تودههای ستمدیده در ایران علیه گرانی، فساد، غارت اموال عمومی وفسادهای حکومتی، با وجود سرکوب‌های گسترده و یگانهای ویژه و رگبار مسلسل‌ها، به پشتیبانی بین‌المللی کارگران و انسان‌های آزادیخواه و آزاده نیاز دارد. باشد که جهانیان از یک نیروی ویرانگر که شرم تاریخ و انسان است و سائقه‌ای جز مرگ و تباهی ندارد رهایی یابند.
٢٩ ماه می ۲۰۲۲
Support the mass uprising in Iran for bread, work, and freedom
Call by the International Relations Office of the Communist Party of Iran for solidarity with the current uprising in Iran
Once again, the mass uprising of Iranian people against government’s attack on their existence has erupted. The struggles of the Iranian working class for a humane life and the right to the most basic rights not only have not diminished during the Corona time but also have been spreading all the time across the country. This nationwide uprising is a class reaction to a government that has attacked the masses and their existence. Industrial workers, workers in service sectors, teachers and educators, retirees, oppressed women and workers, students, national minorities under double class and central government’s oppression, and millions of others oppressed because of their class and religion have been coming to the streets chanting: “We will die, but we will not be humiliated!” “Death to this lying government” and “Death to the dictator”. The geography of this widespread uprising in working class and industrial areas reflects its class nature. The oppressed and suffering masses no longer want to succumb to humiliation and gradual death in a county full of natural riches.
The uprising, which has spread throughout Iran since May 1, 2022, continues, after government’s announcement of a rise in prices of bread and other basic commodities on the eve of International Workers’ Day. The government is seeking to steal more than $330 billion from the people and pay for its military and terrorist budgets by cutting subsidies from vital goods. The Islamic government called this an “economic surgery”, which is the secret word for attacking the bread and livelihood of the hungry. The May uprising is a continuation of the mass movements of December 2017 to early 2018, November 2019, and summer 2021.
The Islamic Republic of Iran, incapable of exercising political power in the old way and helpless in controlling economic, political and social crises, has more than ever resorted to killing, kidnapping and attacking on the society. To survive and save its crumbling rule, the government has resorted to suppressing the growing labor movement, including nationwide protests by oil, gas and petrochemical project and contract workers, teachers, women, and retirees. The arrest and abduction of labor activists, women and teachers, and the hostage-taking of even foreign tourists show how helpless and illegitimate this regime is.
A French couple went missing while on holiday in Iran, Reuters reported on Thursday, May 12, quoting a member of the National Federation of Education, Culture and Vocational Training, FNEC FP-FO. The two French tourists were abducted on April 28, 2022 in a hotel in Tehran. It was revealed that the two guests, Ms. Cecil Kohler, head of International Relations for FNEC FP-FO, and her husband, Jacques Kohler, were members of the same federation who had traveled to Iran as tourists. A day after the news broke, the two were accused of “organizing chaos and social disorder aimed at destabilizing (Iran)” in conjunction with foreign intelligence services, Iranian state TV on Wednesday cited Iran’s intelligence ministry as saying.
Among those arrested in the following days were activists of the labor movement: Reza Shahabi, Anisha Asadollahi, Reyhaneh Ansarinejad, Keyvan Mohtadi, Maryam Mansouri, Hassan Saeedi, as well as activists of the teachers’ movement, Rasoul Bodaghi, Jafar Ebrahimi, Eskandar Lotfi, Mohammad Habibiha, Houshang Khastar, Javad La’l Mohammadi, Mohammad Hossein Sepehri, Mohsen Omrani, Massoud Nikkhah, Mahmoud Maleki, Reza Amanifar, Asghar Hajib, and Hadi Sadeghzadeh and Hossein Mahdipour, a teacher from Dashtiari city of Sistan and Baluchestan province. The number of men and women arrested reaches more than a hundred. Also let’s not forget Zeinab Jalalian, the Kurdish female political prisoner who has been in prison for more than 15 years, and Sepideh Qolyan, Iranian labor activist, dubbed as “the daughter of Sugarcane and Haft Tappeh” because of her support for Haft Tappeh Sugarcane labor movement, who are facing torture in regime’s prisons on a daily basis. The crime of the recent detainees is nothing but the demand for freedom of association, expression, assembly, protest, strike and class and international solidarity, which are among the most basic social rights.
In Iran, labor and women’s movements are moving towards revolutionary conditions. While the Islamic government is mired in the crisis of budget deficit and systematic corruption, the stagnation crisis has crippled the working masses. Ebrahim Ra’isi, the president of the Islamic Republic, and one of the perpetrators of the massacre of more than 100,000 people throughout Iran in the 1980s and the head of the Death Committee for the Massacre of Political Prisoners in Tehran in 1988, announced in the Parliament an inflation rate of nearly 60 percent, which is much lower than the actual rate. Inflation in Iran is rising not daily but on an hourly basis, and the water crisis, the corona, the lack of medicine and medical treatment, the general mortality and mass suicides, and the misery and famine are the sad pictures of the life of the oppressed masses under the rule of the capitalist Islamic regime in Iran.
For more than 15 years, the Islamic government has cut construction budgets to spend it on nuclear weapons, long-range missiles and boosting its military capabilities. With a 50 percent deficit of the current budget this year, the regime has imposed a cost-of-living crisis and rising prices on the society. The promotion of state terrorism, the offshore Quds Force and the special military units, the whole machine of repression and the acquisition of nuclear bombs are all financed at the expense of the bread of the workers and the destitute. The Islamic state pursues a policy of shock therapy called “economic surgery” at a time when world opinion is in the throes of World War III. The government is unable to cover the current expenses and pay dollar salaries to its proxy forces, including Hezbollah in Lebanon, military intervention in Iraq, Syria, Yemen and even Africa and is caught in chaos and a state of collapse.
Security, judicial, and executive officials, led by IRGC mafia and the clergy, respond to the workers’ and toilers’ demands by shooting, prosecuting, detaining, torturing, killing in prisons, charging with false security accusations, creating scenarios, taking “confessions” under torture, and showing them on TV.
The nationwide uprising of workers and all the oppressed masses in Iran against price hikes, corruption, looting of public property, government corruption, and faced with widespread repression, special units and machine gun fire, needs the international support and solidarity of workers and freedom lovers and fighters of the world. May the world be freed from a destructive force that is the shame of history and mankind and has no motive but death and destruction.
29.05.2022