یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳

ما، اعضای اتحادیه تشکل‌های کامیونداران و رانندگان سراسر ایران، به نمایندگی از جامعه بزرگ رانندگان کشور، با تأسف فراوان اعلام می‌کنیم که به دلیل بی‌توجهی به مطالبات قانونی و معیشتی ما، ناچار به آغاز اعتراضات و توقف فعالیت‌های خود شده‌ایم.

مطالبات اصلی ما به شرح زیر است:
١-افزایش سهمیه سوخت و رفع مشکلات تأمین آن: در حالی که افزایش هزینه‌ها معیشت ما را به خطر انداخته، کاهش و محدودیت‌های غیرمنطقی در سهمیه سوخت باعث شده است که ادامه فعالیت برای بسیاری از رانندگان ناممکن شود.
٢-کنترل قیمت قطعات یدکی و لاستیک: نبود نظارت کافی بر قیمت قطعات و لاستیک، و همچنین دشواری تأمین آنها، به چالشی بزرگ در نگهداری و ایمنی ناوگان حمل‌ونقل کشور تبدیل شده است.
٣-لغو سیاست بومی‌سازی بار: سیاست بومی‌سازی بار به‌جای حمایت ازعدالت در توزیع بار، بسیاری ازرانندگان را از دسترسی به کارمحروم کرده و ضربه‌ای جدی به معیشت و استقلال شغلی آنان وارد آورده است.

ما رانندگان و کامیون‌داران، نیروی اصلی چرخش اقتصادی کشور هستیم. اما امروز در سایه مشکلات اقتصادی و سیاست‌گذاری‌های نادرست، ناچار شده‌ایم که صدای اعتراض خود را بلند کنیم تا شاید گوش شنوایی پیدا شود. ما تأکید می‌کنیم که این فراخوان اعتصاب، یک اقدامی هشداری است که هدف آن جلب توجه افکار عمومی و دست اندرکارن به حل فوری مشکلات این بخش حیاتی از اقتصاد کشور است. ما انتظار داریم که با درک شرایط دشوار موجود، به جای وعده‌های بی‌عمل، اقدامات عملی و سریع در جهت رفع مشکلات ما انجام دهند.

همچنین از مردم شریف ایران می‌خواهیم که با درک شرایط سخت رانندگان، از این اعتراض قانونی حمایت کنند؛ چرا که رفع این مشکلات در نهایت به نفع همه اقشار جامعه خواهد بود.
با امید به تحقق عدالت و بهبود معیشت تمامی کامیون‌داران و رانندگان کشور