علیه این موج گرانی متحدانه و یکپارچه به پا خیزیم
یکشنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۱
طی روزهای اخیر ابراهیم رئیسی، رئیس دولت سیزدهم در رابطه با افزایش قیمت کالاهای اساسی اظهار نمود: «نباید اجازه داد برخی افراد با گرانفروشی و سوداگری به مردم اجحاف و آنها را ناامید کنند.» رئیسی در حالی افراد گرانفروش و سوداگر در بازار را عامل گرانی معرفی می کند که بنا به گزارش “خبرگزاری کار” رژیم در ۱۴ اردیبهشت، تحت عنوان «افزایش ۱۳ برابری نرخ آرد صنعتی و افزایش ۲۰۰ درصدی قیمت ماکارونی»، ادارات کل غله و خدمات بازرگانی در استان‌ها طی نامه‌ای به تاریخ ۱۱ اردیبهشت به انجمن کارخانه‌های تولید آرد، نرخ جدید گندم را ۱۲ هزار تومان اعلام کردند. در نتیجه این تصمیم، قیمت گندم برای نانهای فانتزی و حجیم با رشد ۱۳.۳ برابری ، ۱۲۳۰ درصد افزایش یافته و از ۹۰۰ تومان به ۱۲ هزار تومان رسید. بنا بر این گزارش ها مطابق تصمیم دولت “قیمت گندم طی سال جاری برای خرید تضمینی از کشاورزان در هر کیلو به ۱۱ هزار و ۵۰۰ تومان رسیده است. همین یک تصمیم کافی بود تا قیمت آرد از کیلویی ۲۷۰۰ تومان برای صنایع و اصناف به کیلویی ۱۶ هزار و ۹۰۰ تومان برسد. یعنی قیمت گندم و آرد مورد نیاز صنایع در کمتر از یک ماه حدود شش برابر رشد افزایش یافته است. از سیزدهم اردیبهشت، قیمت ماکارونی نیز حدود ۲۰۰ درصد افزایش یافت. بر اساس تصمیم سازمان حمایت، قیمت هر کیلوگرم از این محصول برای مصرف‌کننده ۳۷ هزار تومان تعیین شد.
بنا به این گزارش ها بعد از قیمت آرد آزاد، افزایش قیمت نانهای معمولی در نانواییها به نگرانی جدی خانواده های کارگری و اقشار فرودست جامعه تبدیل شده است. مطابق همین گزارش ها پس از افزایش قیمت گندم، قیمت نان سنگک ساده به ۱۲ هزار تومان و پرکنجد آن به ۲۰ هزار تومان رسیده است. همچنین بنا به گفته رئیس اتحادیه برنج فروشان بابل در مصاحبه با خبرگزاری ایلنا قیمت برنج از شهریور سال گذشته تا به امروز ۱۳۰ درصد افزایش یافته است. طی ماههای اخیر دارو نیز به شدت گران شده و قیمت برخی از محصولات دارویی شرکت تولید دارو، تا ۱۳۱ درصد افزایش را نشان می دهد. بنا به گفته وزير بهداشت دولت سیزدهم:«هزينه سرسامآور درمان هر سال هفت درصد جمعيت ايران را به زير خط فقر می‌برد.»
هنوز دو ماه از سال ۱۴۰۱ نگذشته است که این موج گرانی، سبد خرید خانوارهای کارگری را به شدت خالی کرده است. مطابق تصمیم شورای عالی کار رژیم حداقل دستمزد کارگران مشمول قانون کار برای سال ۱۴۰۱ حدود ۵۷ درصد افزایش یافته، اما در کمتر از دو ماه، متوسط افزایش قیمت ها فقط در حیطه‌ی اقلام خوراکی بیش از ۲۰۰ درصد بوده و این یعنی حدود ۱۵۰ درصد دستمزد واقعی کارگران کاهش پیدا کرده است. کارگران و تهیدستان فراموش نکرده اند که رئیسی در هفته‌های پایانی سال ۱۴۰۰ از استانداران خواسته بود نسبت به ریشه‌کن کردن فقر مطلق از تمام ظرفیت‌ها استفاده کنند و نگذارند موضوع به سال بعد برسد. اما امروز هنوز دو ماه از سال ۱۴۰۱ نگذشته به اظهارات علیرضا پاک فطرت نماینده مجلس رژیم از شیراز در انتقاد از سیاست‌های اقتصادی دولت رئیسی، «قیمت‌ها در بازار حساب و کتابی ندارد، و به جای ریشه‌کن‌شدن فقر مطلق با همه‌گیری فقر مواجه می شویم».
واقعیت اینست که تغییرات در کابینه ها، دست به دست شدن دولت ها و تغییر آرایش سیاسی جناح های حکومتی، هیچ بهبودی در زندگی واقعی کارگران و اقشار تهیدست جامعه ایجاد نمی کند. کارگران با تکیه بر تجارب مبارزاتی و به همت فعالین و پیشروان خود لازم است مؤلفه های وضعیت کنونی را بشناسند و برای مقابله با گرانی سرسام آور و فقر روز افزون و تباه کننده کنونی، خود را آماده کنند. کارگران آگاه بخوبی می دانند که اگر دیروز رئیسی جلاد فرمان ریشه کن کردن فقر مطلق را می داد هدفش رواج این امید واهی بود که گویا سران رژیم به فکر تنگدستان بوده و برای حل مسئله فقر برنامه دارند. اما اکنون برای کارگران و فرودستان جامعه روشن شده است که نه خامنه ای، نه رئیسی، نه سپاه پاسداران و نه دیگر باندهای حکومتی نه تنها قادر به بازکردن گره ای از مشکلات مردم نیستند، بلکه خود عامل اصلی این گرانی سرسام آور و فقر و بیکاری و محرومیت هایی هستند که به مردم تحمیل شده است.
برای کارگران و تهیدستان و توده های معترض و عاصی از فقر و فلاکت اقتصادی که هر روزه با برپایی اعتصابات کارگری و تجمع های اعتراضی و راهپیمایی در خیابان ها خواسته های خود را فریاد می زنند روشن شده است که چرخه تکراری چند دهه گذشته گره ای از مشکلات آنها نمی گشاید. کارگران آگاه بخوبی می دانند که حکومت اسلامی یک حکومت سرمایه داری است که از روز اول برای نجات نظام سرمایه داری روی کار آمده است. فقر مطلق و بی امانی که سران رژیم به آن اشاره می کنند طی چهار دهه گذشته، از طرف حکومت اسلامی و سرمایه داران به طبقه کارگر و اکثریت مردم ایران تحمیل شده است و فقط از طریق مبارزه متحدانه، یکپاچه و سراسری می توان این ورق را برگرداند. مبارزه علیه گرانی سرسامآور و روزافزون کالاهای اساسی مورد نیاز روزانه، مبارزه برای افزایش دستمزد ها متناسب با تأمین یک زندگی انسانی و مبارزه برای تأمین بیمه بیکاری بستر مناسبی برای ایجاد وحدت و یکپارچگی در مبارزات بخش های مختلف جنبش کارگری و توده ای است. فعالین کارگری فقط بر بستر دامن زدن به مبارزات کارگران علیه فقر و گرانی و حول مطالباتی که پیش پای جنبش کارگری قرار گرفته است می توانند به امر سراسری کردن اعتراضات و به سازمانیابی کارگران یاری رسانند و افق سرنگونی انقلابی حکومت اسلامی، برپائی حکومت شورائی کارگران، ریشه کن کردن فقر و ایجاد جامعه ای آزاد و مرفه و عاری از هر گونه ستم را پیشاروی همه ستمدیدگان و محرومان قرار دهند.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له