جمعه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۴

در حالی که اعتراضات کارگران، بازنشستگان، معلمان، پرستاران، دانشجویان و اقشار فرودست جامعه علیه اوضاع فلاکتبار زندگی که جمهوری اسلامی به آنان تحمیل کرده است به بخشی از واقعیت جامعه ایران تبدیل شده است، نانوایان نیز که سالهاست نسبت به مشکلات حوزه کاری خود به حکومت اسلامی معترض بوده‌اند، با تشدید این مشکلات در سطح سراسری دست به اعتراض زدند. نانوایان طی فراخوانی تحت نام “عدالت یعنی نان سر سفره مردم، نه سرکوب صدای معیشت” که در شبکه‌های اجتماعی انتشار دادند، خواهان تجمع اعتراضی سراسری در مقابل فرمانداری و استانداری شهرها در ساعت ۱۱ صبح روز سه‌شنبه ۱۶ اردیبشهت شدند.

در پاسخ به این فراخوان، روز سه ‌شنبه نانوایان در بسیاری از شهرها از جمله اصفهان، تهران، کرمانشاه، سنندج، مازندران، قزوین، بندر عباس و چند شهر دیگر تجمع اعتراضی برگزار کردند. در این تجمعات آنان با در دست داشتن بنر و پلاکارد و سردادن شعارهایی علیه سیاستهای اقتصادی رژیم اسلامی نسبت به بی‌تفاوتی مقامات حکومت به مشکلاتشان، به خیابانها آمدند. مشکلاتی که نانوایان در شعارهایشان نیز به آن پرداختند، عبارت از چند برابر شدن هزینه‌ اجاره مغازه، بالا رفتن هزینه بیمه، گران شدن نرخ برق و سوخت، آب، گران شدن قیمت لوازم و قطعات یدکی ابزار کار، نبود یارانه و بالا رفتن دیگر هزینه خدمات اداری، پلمپ کردن نانوایی ها و غیره بوده است. آنان همچنین به بی‌کفایتی حکومت و بی توجهی دولت در پاسخ به مطالباتشان معترض هستند.

حکومت ورشکسته جمهوری اسلامی نه تنها کمکی به رفع مشکلات این صنف که صدها هزار نفر از کارگران درآن مشغول کار طاقت فرسا هستند نکرده است، بلکه با عدم پرداخت به‌موقع یارانه‌ها، آنلاین نبودن همیشگی سامانه نان، متغییر بودن قیمت آرد و کاهش سهمیه آن، بر بار مشکلات آنان افزوده است. خواست و مطالبات نانوایان عبارت بوده از پرداخت مستقیم و به‌موقع یارانه به مردم، حذف کارت خوانهای هوشمند، واقعی سازی قیمت نان متناسب با بالا رفتن هزینه‌ها و خواستهای دیگر. در آنروز نانوایان کرمانشاه با تجمع در مقابل دفتر اتحادیه صنفی مربوطه خواهان اعلام فوری نرخ نان، واریز فوری کمک هزینه‌های معوقه، عودت معافیت ۲۰ درصدی سهم بیمه کارفرما، لغو دستورالعمل افزایش حق بیمه نانوایان که سازمان تامین اجتماعی روز یک‌شنبه آنرا از ۱،۵ میلیون به ۳،۵ میلیون تومان به ازای هر یک نفر در سال جاری افزایش داده هستند.

تعطیلی گشت مشترک تا زمان اعلام نرخ عادلانه نان نیز از دیگر خواستهای آنان است. در بنر اعتراضی آنان نوشته شده بود “نان خوب، آرد خوب می خواهد، نرخ خوب می خواهد. دغدغه ما وجود آرد، اجاره مغازه، هزینه‌های آب، برق، گاز، خمیرمایه، جریمه و غیره است”. نانوایان اصفهان نیز در روز سه شنبه با سردادن شعار “تا کی وعده، تا کی بی کفایتی”، “مسئول بی‌کفایت، استعفا، استعفا”، خواست و اعتراض خود را بیان کردند. در این روز نانوایان تهران نیز در تجمع اعتراضی خود با فریاد “نانینو حیاکن، نانوایی رها کن” علیه عمل‌کرد تخریبی این سامانه دولتی که منجر به زیاندهی و ورشکستگی تعدار زیادی از نانوائیهای سراسر کشور شده است، شعار سر دادند.

 شکست طرحهای رژیم در همه زمینه‌ها از جمله شکست طرح های سامانه تراشی، “نانینو” یا طرح هوشمند سازی یارانه نان، سامانه دارو، سامانه هدفمند کردن یارانه‌ها و غیره که در سال ۱۴۰۱ در زمان دولت رئیسی قاتل راه انداختند، موجب نابسامانی بیشتر اوضاع گردیده است. یکی دیگر از اِشکال تراشیهای دولت پزشکیان طی دو هفته گذشته این بوده که به بهانه عدم اعلام قیمت آرد “آزاد پزها”، سهمیه آرد کارخانه‌ها و نانوائیهای دیگر را نیز متوقف کرده‌اند. با این کار هم کارگران نانواییها  و هم مردم را با مشکلاتی مواجه کرده‌اند و هم صاحبان نانوائیها با افزایش هزینه‌ها روبرو شده‌اند. این درحالی است که در جایی مثل کرمانشاه به عنوان نمونه در مقابل یک هزار و پنجاه واحد نانوایی با سهمیه آرد دولتی، کمتر از ۳۰ نانوایی آزادپز وجود دارد. صاحبان نانوائیها می‌گویند: “نمی‌توانند قیمت نان را متناسب با بالا رفتن هزینه‌ها بالا ببرند. زیرا در شرایط فقر و فلاکت موجود مردم تهیدست نمی‌توانند خرید کنند.

آنان می گویند، زیر بار فشارهای اقتصادی کمرشان خم شده است”.  صاحبان نانواییها مدعی هستند که نان را با نرخ سال ۱۴۰۰ می فروشند و با هزینه های سرسام آورِ سال ۱۴۰۴ آنرا تولید می کنند. اما حکومت درمانده جمهوری اسلامی، به جای تأمین مواد و امکانات لازم برای تداوم کار اصناف، آنچنانکه نانواها در تسمییهٌ فراخوان تجمع اعتراضی شان گفته‌اند، به “سرکوب صدای معیشت” می پردازد. بنا به آمار دستگاهها ذیربط در ایران بیش از ۸۲ هزار واحد تولید نان وجود دارد. صدها هزار کارگر نانوائی هر روزه از نصف شب تا ظهر با کمترین امکانات و در گرمای سوزان آن به کار مشغولند. بنا به اعتراف مسئول اتحادیه نانوایان بجنورد “کارگران نانوائیها با دستمزد ۷ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان کار می کنند”.

این دستمزد ناچیز که چهار- پنج مرتبه زیر خط فقر است در مقابل ده ساعت کار در شرایط طاقت فرسا و بدون پرداخت حق بیمه از جانب صاحبان نانوائیها، به کارگران پرداخت می شود. مطابق قوانین ضد کارگری سازمان “تأمین اجتماعی” رژیم، در نانوائیها تنها شغل شاطر جزو مشاغل سخت به حساب می‌آید و بقییه کار کارگران خباز که بیشتر در معرض بیماری و آسیبهای این شغل هستند، شامل بیمه نمی‌شوند و صاحبان نانوائیها بابت بیمه کارگران هزینه‌ای پرداخت نمی کنند. با وجود این در شرایط بحران اقتصادی حکومت اسلامی و بالا بودن در صد بیکاری، کارگران نانوائیها مجبور به قبول چنین شرایط زیانباری برای ادامه کی زندگی بخور نمیر هستند. شرایط فلاکتبار زندگی کارگران خباز در حالی است که اگر آنان تنها یک روز کار نکنند، چرخ جامعه از کار خواهد افتاد. با وجود این تا زمانی که کارگران در تشکلهای مستقل طبقاتی خود متشکل نگردند و دست به مبارزه متحد و سراسری علیه وضع موجود نزنند، در برهمان پاشنه خواهد چرخید و حاکمان زور و سرمایه و کارفرمایان سرمایه‌دار، دست از تشدید استثمار و بهره کشی کارگران بر نخواهند داشت.

سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
https://alternative-shorai.tv
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpiran1 (http://www.instagram.com/Peshrawcpiran1)
https://t.me/KomalaCpiranTv