عبدالله مهتدی در انزوا از جنبش توده ای، هم پیمان با رضا پهلوی
دوشنبه ۲۴ بهمن ۱۴۰۱
عبدالله مهتدی دبیر کل “سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران” که در مقطع سال نو میلادی از قافله رضا پهلوی و سلبریتی های هواخواه وی جهت توییت مشترک عقب افتاده بود، با عجله خود را به این قافله رسانده و در همایش روز جمعه ۱۰ فوریه ۲۰۲۳ در دانشگاه “جرج تاون” واشنگتن بصورت مجازی شرکت کرد و همراه هم پیمانان درباره‌ی آینده‌ی دموکراسی در ایران و “انقلاب زن، زندگی، آزادی” سخنرانی کرده است. رسانه های دست راستی هم به سبک و سیاق تاکنونی تلاش کردند تا این پروژه راست ترین بخش اپوزیسیون بورژوازی ایران جهت آلترناتیو سازی از بالای سر توده های به پاخاسته مردم ایران را به عنوان گردهمایی چهره‌های شاخص اپوزیسیون ایرانی در خارج از کشور به افکار عمومی القا کنند. رضا پهلوی که رهبری این پروژه را در دست دارد در جریان جنبش انقلابی جاری ابتدا تلاش کرد با نشنیده گرفتن شعار “مرگ بر ستمگر، چه شاه باشد چه رهبر” و با تبلیغ شعار مردسالارانه و ناسیونالیستی “مرد، میهن، آبادی” ماهیت اهداف این جنبش را مسخ کند و آن را به بیراهه ببرد. در ادامه با سازماندهی باندهای فالانژیست سلطنت طلب و حمله به تجمع های نیروهای چپ و ترقی خواه در خارج خواست که پرچم شیر و خورشید این نماد ارتجاع سلطنت پهلوی را به راهپیمایی های خارج از کشور تحمیل نماید. شاهزاده سپس با سازمان دادن کمپین “وکالت می دهم” و در واقع کمپین “خود صغیرپنداری” و بیعت گیری تحت عنوان وکالت سیاسی، سعی کرد پروژه تحکیم اقتدار فردی خود را پیش ببرد. رضا پهلوی اکنون و در ادامه این تلاش ها به یاری محافل و رسانه های امپریالیستی و با برپائی همایش سلبریتی های هواخواهش در دانشگاه جرج تاون واشنگتن و به راه انداختن اتوبوس مجانی برای پیوستن مخالفین جمهوری اسلامی، پروژه آلترناتیو سازی خود را پیش می برد. عبدالله مهتدی و سازمان متبوع وی که بعد از انشعاب از کومه له و حزب کمونیست ایران در تابستان سال ۲۰۰۰ میلادی بسرعت از مبانی فکری و سنت های انقلابی کومه له فاصله گرفت و در حاشیه احزاب اصلی جنبش ناسیونالیستی در کردستان جا خوش کرده بود، اکنون در مسیر تلاش برای همگرایی با ناسیونالیسم عظمت طلب ایرانی و سلطنت طلبان جهت مسخ اهداف زنان و مردان آزادیخواه و به پا خاسته ایران و به شکست کشاندن جنبش انقلابی جاری گوی سبقت را از دیگر احزاب و نیروهای ناسیونالیست در کردستان ربوده است. عبدالله مهتدی و سلبریتی هایی که بدون خرید بلیط سوار اتوبوس مجانی شاهزاده برای پیشبرد پروژه آلترناتیو سازی بالای سر مردم شده اند، بدانند که به عنوان توجیه گران جنایات رژیم سلطنت پهلوی در پیشگاه مردم ایران باید پاسخگو باشند و تاوان آن را بدهند.
“سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران” به رهبری عبدالله مهتدی قبلا و بعد از یک دوره تلاش های علنی و پشت پرده با برخی از نیروهای اپوزیسیون بورژوایی پرو غرب ایران سرانجام در اواخر سپتامبر ۲۰۱۹ طی همایشی در بنای “امپریال کالج” لندن “شورای مدیریت گذار” را تأسیس کردند. هر چند در اسناد این شورا آمده است که “در نظام دمکراسی مورد نظر آنها، حق حاکمیت نه موروثی است نه الهی و نه برخاسته از هيچ مكتب و مسلک يا اجبار و قدرتی بيرون از اراده شهروندان”، اما همان زمان حسن شریعتمداری دبیرکل این شورا اعلام کرد که مخالفت سند مزبور با حق حاکمیت “موروثی” در ساختار سیاسی آینده ایران “به هیچ وجه” به معنای کنار گذاشتن سلطنت طلبان از “شورای مدیریت گذار” نیست و آنها در این شورا حضور دارند. در آن مقطع حضور سلطنت طلبان و چهره هایی نظیر سازگارا و … در “شورای مدیریت گذار” و اعلام موجودیت آن در ایامی که دولت دونالد ترامپ از اعمال فشارهای حداکثری بر رژیم جمهوری اسلامی سخن می گفت تا حدودی ماهیت، کارکرد و ارزش مصرف این “بدیل” تازه تأسیس را برملا کرد. بنابراین پیوند و نشست و برخاست عبدالله مهتدی دبیر کل سازمان انقلابی زحمتکشان با سلطنت طلبان در چهار چوب “شورای مدیریت گذار” و حتی خارج از این چهارچوب پدیده تازه ای نیست. آنچه تازگی دارد شیفتگی مفرط وی به تداعی شدن با بلوک رضا پهلوی و پیوستن به پروژه آلترناتیوسازی شاهزاده است که حتی خط قرمزهای “شورای مدیریت گذار” را هم زیر پا گذاشته است.
به رغم اینکه رضا پهلوی این وارث شهرت خاندان سلطنتی بارها و بارها پایبندی به اصل”حفظ تمامیت سرزمینی و یکپارچگی کشور ایران” را شرط هر نوع همکاری تعریف کرده است، اما این شرط عظمت طلبانه ناسیونالیسم ایرانی و اقتدار گرایی فردی این وارث خاندان پهلوی چیزی از شیفتگی عبدالله مهتدی به همراهی با شاهزاده و پروژه آلترناتیو سازی وی کم نکرده است. هر کس در ایران بویی از سیاست برده باشد می داند که تأکید بر تمامیت ارضی ایران اسم رمز ضدیت با حق تعیین سرنوشت ملت کرد در کردستان ایران و اسم رمز ضدیت با هر نوع مبارزه برای رفع ستمگری ملی تحت عنوان مخالفت با تجزیه طلبی است. اما چرا عبدالله مهتدی در مقابل عظمت طلبی ناسیونالیسم ایرانی چنین مستأصل و درمانده شده است؟ این درماندگی را نه از روی خصائل و جاه طلبی های فردی، بلکه بیش از هر چیز با موقعیت تاریخی که ناسیونالیسم کرد در آن قرار گرفته است می توان توضیح داد.
ناسیونالیسم به مثابه ایدئولوژی و اهداف سیاسی معین در جامعهی کردستان نیز مانند سایر جوامع دیگر همزاد پیدایش و رشد نظام سرمایهداری بوده است. احزاب سیاسی ناسیونالیست و برنامههای سیاسی آنان بر اساس این ایدئولوژی تأسیس و تدوین شدهاند. این ایدئولوژی دارای جهانبینی، استراتژی سیاسی، فرهنگ و سنتهای خاص خود است. تاریخ رشد و گسترش سرمایهداری نشان میدهد که ایدئولوژی و برنامهی ناسیونالیسم بر اساس نیاز سرمایهداری هر ملت به ایجاد بازار داخلی و منحصر کردن این بازار در چهارچوب مرزهای معین و ضرورت حفظ این مرزها به نیروی توده اهالی،شکل گرفته است. ناسیونالیسم، فرهنگ و ادبیات و هنر و پرچم و سرود و سمبلهای خاص خود را برای تسهیل امر بسیج تودهای در خدمت تحقق این هدف طبقاتی به وجود آورده است. با این وجود، سالها است که با رشد خارق العاده و جهانی شدن سرمایهداری و باز شدن همهی مرزها بر روی حرکت کالا و سرمایه، پایههای اقتصادی ایدئولوژی ناسیونالیستی در سراسر جهان در حال از بین رفتن است. علیرغم این تحولات ناسیونالیسم به عنوان یک ایدئولوژی در میدان سیاستهای روز و مقطعی، در روبنای جامعه و در عرصه فرهنگ و ادبیات و هنر به حیات خود ادامه میدهد، و بقایای ستم ملی در گوشه و کنار جهان، هنوز ظرفیت های محدودی را برای حضور ناسیونالیسم در عرصه سیاسی حفظ کرده است.
تحت تأثیر روند جهانی شدن سرمایه داری، سرمایه داران کرد هم حتی باوجدان ترین آنها در پی شکار نیروی کار ارزان و افزایش قدرت رقابت در بازار فروش کالاها و سودآوری بیشتر، مرزها را پشت سر می گذارند. تحت تأثیر همین تحولات بورژوازی کرد انگیزه طبقاتی خود برای ایجاد بازار داخلی در چهارچوب مرزهای جغرافیای سیاسی معین و ضرورت حفظ این مرزها را از دست داده و به تبع آن انگیزه ای هم برای شرکت در جنبش مبارزه برای رفع ستمگری ملی ندارد. احزاب ناسیونالیست در کردستان هم به حکم همین تحولات اجتماعی و اقتصادی چند دههی اخیر، بیش از پیش، خود را با گرایش و آرزوهای پایگاه طبقاتی خود منطبق کردهاند و به جای آنکه رفع ستم ملی را هدف خود قرار داده باشند، تنها به کسب بخشی از قدرت محلی، از هر طریقی که باشد، رضایت میدهند. ریشهی تلاش احزاب ناسیونالیست در کردستان و از جمله سازمان تحت رهبری عبدالله مهتدی برای نزدیکی به اصلاح طلبان حکومتی و دوم خردادی ها در زمانی که آنها در حکومت برو بیایی داشتند و سپس اپوزیسیون بورژوازی نئولیبرال طرفدار غرب و اخیرا هم سلطنت طلبان و رضا پهلوی و آمادگی آنها برای سازش بر سر مصالح مردم کردستان در مقابل کسب امتیازات ناچیز را باید در همین استراتژی عملی آنها جستجو کرد.
اکنون مدتها است که رفع ستمگری ملی برای “سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران” و دبیر کل آن و دیگر احزاب و نیروهای ناسیونالیست یک آرمان نیست، آنچه که آنها دنبالش هستند، داشتن سهمی از حاکمیت محلی در جوار دولت مرکزی است. اگر زمانی تصور می کردند دستیابی به این هدف از طریق همگرایی با اصلاح طلبان حکومتی و از طریق سازشها در بالای حکومتها روی میدهد، اکنون بر این باورند که از طریق همکاری و ائتلاف با اپوزیسیون بورژوازی پرو غرب ایران و سلطنت طلبان و با تقلیل خواستهای مردم کردستان و یا دخالت قدرتهای بزرگ امکانپذیر است. جریانها و نیروهای اپوزیسیون بورژوازی ایران بر اساس مواضعی که تاکنون در پیش گرفتهاند، دادن هر امتیازی در زمینهی تخفیف ستم ملی را برای حفظ تمامیت ارضی ایران خطرناک میدانند. آنها حق مردم کردستان را برای تعیین سرنوشت خود به رسمیت نمیشناسند. احزاب ناسیونالیست کردستان بدون این که از طرف مقابلشان هیچ قول و تضمینی گرفته باشند، به مطالبات مردم کردستان چوب حراج میزنند. عبدالله مهتدی در مقطع فعلی برای خزیدن به قدرت بر روی نقش احتمالی اپوزیسیون بورژوازی نئولیبرال طرفدار غرب ایران و سلطنت طلبان در تحولات سیاسی بعد از جمهوری اسلامی و پشتیبانی قدرتهای غربی از آنها حساب باز کرده است. اما آنچه از هم اکنون روشن است این حقیقت است که نزدیکی و هم پیمانی عبدالله مهتدی با اپوزیسیون بورژوازی پرو غرب ایران و رضا پهلوی هیچ ربطی به منافع مبارزهی مردم ستمدیده کردستان و جنبش انقلابی جاری در ایران ندارد.
در برابر این نوع پروژه های آلترناتیو سازی باید تلاش های شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در سطح سراسری و در کردستان برای گسترش قطب چپ و کمونیستی و شکل دادن به آلترناتیو سوسیالیستی را تقویت کرد.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له