عبدالله اوجالان: پ.ک.ک منحل شود؛ راه‌حل‌ایجاد دولت-ملت جداگانه، فدراسیون،خودمختاری اداری، پاسخگوی جامعه تاریخی نیستند!
جمعه ۱۰ اسفند ۱۴۰۳
هیئتی متشکل از رهبران مشترک حزب دمکراتیک خلق‌ها (DEM) رو.پنجشنبه 9 اسفند برای سومین بار با عبدالله اوجالان رهبر زندانی حزب کارگران کردستان- پ. ک . ک در زندان امرالی واقع در جنوب استانبول دیدار کردند. اعضای این هیئت شامل احمد ترک، پروین بولدان، صری سورییا اوندر، تولای حاتموغلو، تونجر باقرهان، جنگیز چیچک و فائق اوزگور ارول بودند که پس از پایان دیدار، پیام اوجالان را در کنفرانس خبری در هتل الیت ورلد برای خبرنگاران و مدعوین حاضر در سالن قرائت کردند.
. برای پخش پیام اوجالان، در میدان‌های شهرهای دیاربکر و وان نمایشگرهای LED نصب شده بودند. در این نشست خبری، نمایندگان سازمان‌های جامعه مدنی دموکراتیک، نمایندگان پارلمان حزب دمکراتیک خلق‌ها، شهرداران مشترک این حزب، مادران صلح و بیش از ۳۰۰ خبرنگار و ۱۴۰ نهاد رسانه‌ای حضور داشتند. در سالن کنفرانس، عبارت “فراخوانی برای صلح و جامعه دموکراتیک” به سه زبان کردی، ترکی و انگلیسی به نمایش گذاشته شد. پیام اوجالان از روی نسخه کردی، توسط احمد ترک قرائت شد.
پیام اوجالان:
تمام گروه‌ها باید سلاح‌های خود را زمین بگذارند و PKK باید منحل شود!
«پ. ک. ک در قرن بیستم، که خونین‌ترین قرن تاریخ بوده و شاهد دو جنگ جهانی، سوسیالیسم واقعا موجود و فضای جنگ سرد در جهان بوده، در شرایطی که هویت کردی انکار و آزادی‌های اساسی به‌شدت سرکوب شده بودند، شکل گرفت. پ. ک. ک از نظر تئوری، برنامه، استراتژی و تاکتیک‌ها، تحت تأثیر شدید سیستم سوسیالیستی واقعا موجود در آن دوره قرار داشت. با فروپاشی سوسیالیسم واقعا موجود در دهه ۱۹۹۰ و حل نسبی مسأله انکار هویت در کشور، همراه با پیشرفت‌هایی در آزادی بیان، پ. ک. ک دچار فقدان معنا شد و به دلیل تکرار مداوم راهبردها و رویکردهای خود، دیگر کارایی گذشته را ندارد و تأثیرگذاری‌اش کاهش یافته است. از همین رو، مانند بسیاری از نهادهای مشابه در تاریخ، به نقطه‌ای رسیده که ادامه فعالیتش غیرضروری بوده و انحلال آن اجتناب‌ناپذیر شده است.
روابط کردها و ترک‌ها در طول بیش از هزار سال گذشته، مبتنی بر همزیستی و اتحاد داوطلبانه بوده است، به‌ویژه برای حفظ بقای خود در برابر قدرت‌های هژمونیک. اما مدرنیته سرمایه‌داری در دویست سال اخیر، هدف اصلی خود را تضعیف این اتحاد قرار داده است. جمهوری ترکیه با رویکردهای یکسان‌سازی، این روند را تسریع کرده است. امروز، وظیفه اصلی، بازسازی این روابط تاریخی با روح برادری و بدون نادیده گرفتن باورهای هر دو طرف است. نیاز به یک جامعه دموکراتیک امری اجتناب‌ناپذیر است. پ.ک.ک که طولانی‌ترین و گسترده‌ترین جنبش اعتراضی و خشونت‌آمیز در تاریخ جمهوری ترکیه بوده است، به دلیل نبود کانال‌های سیاست دموکراتیک توانسته است پایگاه مردمی پیدا کند. اما راه‌حل‌هایی مانند ایجاد یک دولت-ملت جداگانه، فدراسیون، خودمختاری اداری و راه‌حل‌های مبتنی بر فرهنگ، پاسخگوی جامعه تاریخی نیستند.
احترام به هویت‌ها، امکان بیان آزادانه و سازمان‌یابی دموکراتیک هر گروه، تنها در صورتی امکان‌پذیر است که یک جامعه و فضای سیاسی دموکراتیک وجود داشته باشد. قرن دوم جمهوری ترکیه تنها در صورتی می‌تواند پایدار و صلح‌آمیز باشد که با دموکراسی تثبیت شود. هیچ راه‌حل غیر دموکراتیکی برای جست‌وجوی سیستم و ایجاد تغییرات وجود ندارد و نمی‌تواند وجود داشته باشد. توافق دموکراتیک تنها راه‌حل است. زبان دوره صلح و جامعه دموکراتیک باید مطابق با واقعیت‌ها توسعه یابد.
در این فضای ایجادشده، که تحت تأثیر فراخوان دولت باغچلی و اراده‌ای که رئیس‌جمهور نشان داده، همراه با رویکردهای مثبت سایر احزاب سیاسی به این درخواست شکل گرفته است، من فراخوانی برای زمین گذاشتن سلاح‌ها ارائه می‌کنم و مسئولیت تاریخی این فراخوان را بر عهده می‌گیرم.
همان‌طور که هر جامعه مدرن و حزبی که وجودش به‌زور خاتمه نیافته است، داوطلبانه چنین کاری را انجام می‌دهد، برای یکپارچگی با دولت و جامعه، کنگره خود را برگزار کنید و تصمیم بگیرید؛ تمامی گروه‌ها باید سلاح‌های خود را زمین بگذارند و پ.ک. ک باید خود را منحل کند. به تمام کسانی که به زندگی مشترک باور دارند و به فراخوان من گوش می‌دهند، درود می‌فرستم!
صری سورییا اوندر یادداشتی را که عبدالله اوجالان در پایان دیدار سه‌ساعته با هیئت حزب دمکراتیک خلق‌ها ارائه کرده بود، نیز منتشر کرد. دراین یادداشت تأکید شده است: وقتی این چشم‌انداز ارائه می‌شود، بدون شک زمین گذاشتن سلاح‌ها و انحلال PKK نیازمند به رسمیت شناختن سیاست دموکراتیک و ابعاد حقوقی آن است.
بحث انحلال پ. ک .ک ، از زمانی آغاز شد که دولت باغچلی، رهبر حزب حرکت ملی‌گرا، در روز اول اکتبر هنگام افتتاح مجلس، با اعضای حزب دمکراتیک خلق‌ها دست داد و سپس در ۲۲ اکتبر اعلام کرد: اگر محدودیت‌های ارتباطی اوجالان برداشته شود، او می‌تواند در مجلس سخنرانی کند و پایان تروریسم و انحلال سازمان را اعلام کند. اگر این اراده را نشان دهد، می‌توان اقدامات قانونی لازم را برای اعطای “حق امید” به او انجام داد