یکشنبه ۱۷ تیر ۱۴۰۳

شيوا سبحانى

حکم اعدام شریفه محمدی توسط بیدادگاه جمهوری اسلامی با اتهام واهی بغی موجی از خشم و نفرت تشکلهای کارگری و انسانهای مترقی و زنان مبارز را چه در داخل و چه خارج از ایران برانگیخته است. 

بر کسی پوشیده نیست این حکم هم در ادامه ی همان سیاستهای تاکنونی مدافعان سرمایه و دین است. اما در این برحه ی تاریخی و بعد از خیزش ژینا، حکم اعدام، آنهم به زنی مبارز از طبقه ی کارگر معنای وسیعتر و عمیقتری دارد. جمهوری اسلامی تلاش دارد تا آنجا که ممکن است آن بخش از جامعه را که توان یک انقلاب اجتماعی را دارد هر طور که ممکن است از نا بیاندازد. باتوجه به اینکه شریفه محمدی از اعضای سابق کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلات کارگری بوده و این کمیته یکی از سازمانهایی بوده که در داخل ایران ناشی از تلاش فعالین کارگری برای کمک به ایجاد تشکلات کارگری به وجود آمده بود و غالب اعضای این تشکل با دستگیری، احکام، زندان و دیگر سرکوبهای ریز و درشت جمهوری اسلامی روبرو بوده اند، سناریو سازی وابستگی کمیته هماهنگی به سازمان کردستانی حزب کمونیست ایران، تلاش جمهوری اسلامی است برای پی بردن به میزان مقاومت و ایستادگی طبقه ی کارگر. جمهوری اسلامی به درستی مهمترین و اصلی ترین دشمن انقلابی خود را طبقه ی کارگر و در راس آنان زنان مبارز انقلابی می داند. اینبار شریفه هم به دلیل کارگر بودن و هم زن بودنش با چنین حکم ضد انسانی روبرو شده است.

من نیز به عنوان کسی که سابقا در این کمیته عضو بوده ام ضرورت دفاع تمام قد از شریفه محمدی و دیگر زندانیان سیاسی  را بخشی از یک مبارزه ی طبقاتی در چنین بزنگاه تغییر و تحولات اجتماعی می دانم، و باتوجه به اینکه کمیته هماهنگی در طول عمر خود اعضای نسبتا زیادی داشته که بسیاری از آنها هنوز در داخل ایران هستند و در کمیته های مختلف دفاع از کارگران فعالیت داشته اند، اعلام موضع آنها در حمایت از شریفه محمدی و ایجاد کمپین و یا کمیته ای برای دفاع از او به یک امر ضروری بدل گشته است. همچنین تلاشهای آن دسته از اعضای سابق کمیته هماهنگی که در خارج از کشور در رساندن صدای شریفه به گوش تشکلات کارگری و سازمانهای مختلف انقلابی و افکار مترقی می توانند نقش قابل توجهی ایفا کنند.