پنجشنبه ۵ آبان ۱۴۰۱

مجوییدم نسب،

فرزند رنج و کار؛

گریزان چون شهاب از شب،

چو صبح آمادهی دیدار

گزارش پنجم از پارس جنوبی:

صدای ما از جنوب ایران از پارس جنوبی و از عسلویه ظالمانه ترین تبعیدگاه کارگری ایران می شنوید.

ما در جغرافیایی کار میکنیم که ظلم و ستم را روزانه دیده و لمس کرده ایم.

ظلمی که از بالاترین جایگاه تا خردترین آن که پیمانکاران است به ما روا می شود.

با گذشت سه دهه از آغاز فعالیت پارس جنوبی، کارگران (پروژه ای ها) در این منطقه از ابتدایی ترین حقوق کارگری بی بهره اند برای مثال در صورت آسیب دیدن در محل کار و پس از پایان نقاهت از کار اخراج می شوند و صدایشان به جایی نمیرسد.

شرایطی نزدیک به اردوگاهای کار بر منطقه حکم فرماست به طور مثال بهداشت نامناسب در کمپ های کارگری، سرویس های فرسوده، پرداخت های حقوقی که تا چندین ماه زمان میبرد.

حالا قصد از نوشتن این گزارش مشکلات کارگری نبود فقط خواستیم خواننده با گوشه هایی از ستم در این منطقه آشنا شوند.

با گذشت دو هفته از اعتصابات سراسری در منطقه (کارگران پروژه ای) هنوز تعدادی از کارگران در بند می باشند که با توجه به وسعت منطقه و تعدد شرکتها از نام و نشانشان اطلاعی در دست نیست، گمنامانی که هیچ نهاد و رسانه ای صدایشان نبوده است و نهادهایی که گاها در فضای مجازی برای کارگر بیانیه میدهند نام هایشان را برای اولین بار شنیده ایم و فعالین کارگری که به جرات می توان گفت نمی دانند پارس جنوبی در کجایی ایران قرار دارد.

کارگران بازداشت شده به دو دسته تقسیم می شوند.

دسته اول: کارگران بازداشت شده از سوی نیروی انتظامی،

دسته دوم: کارگران بازداشت شده از سوی اطلاعات.

بیشتر کارگران دسته اول با قید وثیقه سند ملکی و یا فیش حقوقی و یا گِرو گذاشتن پول نقد، آزاد شده اند.

اما کارگران دسته دوم هنوز در بند می باشند و آزاد نشده اند.

کارگرانی نیز در زندان بوده اند که از محل زندان به مکانی نامعلومی برده شده اند و اطلاعی از محل نگهداریشان وجود ندارد.

به دلیل کثرت بازداشت شدگان کارگران در دو زندان به بند می باشند، زندان بوشهر و زندان شهرستان خورموج.

به دلیل تعداد زیاد بازداشت شدگان در روزهای اولیه اعتصاب تعدادی از کارگران را به بند مالی در زندان بوشهر فرستادن که به قول یکی از کارگران به مراتب بهتر از اتاق های کمپ کارگری بود. ظلم یعنی اینکه زندان به مراتب بهتر از محل اسکان کارگران باشد.

آزاد سازی کارگران دسته اول همانطور که در بالا ذکر شده به سه روش صورت می گیرد:

۱- سند ملکی،

۲-فیش حقوقی،

۳- پول نقد.

ما کارگری داشته ایم که برای تامین مبلغ گِرو که معمولا دویست میلیون تومان بوده است مجبور به فروش طلاهای مادر و خواهر و حتی گوشواره هایی که برای نامزد خود خریده بود شده است.

و هستند کارگرانی که با توجه به شرایط مالی نتواسته اند وثیقه گذاری نمایند تا از بند سرکوبگران رهایی یابند.

لازم به ذکر است که کارگران آزاد شده تا هم اکنون نتوانسته اند به محل کار خود بازگشته و مشغول به کار شوند احکام آنها صادر نشده و حراست از ورود آنها به محل کارشان جلوگیری می کند که هنوز خطر بلک لیست شدن کارگران وجود دارد.

صدای ما باشید و ما را یاری کنید!

ما را که ستمدیدگانی هستیم که در تبعیدگاه پارس جنوبی استثمار شده ایم،

ما را که با هربار اعتصاب جز بلک لیست شدن و اخراج از تبعیدگاهی که به ناچار در آن اسیر شده ایم نصیبمان نبوده است.

لازم به ذکر است که کسانی برای آزادسازی کارگران تلاش نموده اند و ترجیح داده اند با توجه به جو امنیتی منطقه به صورت گمنام باشند و نامی از ایشان ذکر نشود برایشان درود میفرستیم و امیدوارم که بتوانیم محبتشان را که بی محنت بوده است را در فردای آزادی پاسخگو باشیم.

زن زندگی آزادی

سوم آبانماه هزار و چهارصد و یک

پارس جنوبی