شنبه ۳ دی ۱۴۰۱

شورای هماهنگی و همبستگی کارکنان صنعت نفت بیانیۀ را منتشر کرده که در آن آمده است: از جنگ نمیگوئیم که پیشکسوتانمان چه کشیدند، از آلودگی ها نمیگوئیم، از سرطان های ریه، از گاز هیدروژن سولفورو، که یک دم آن برابر است با مرگ، از انفجارها، از شرجی و گرمای جنوب در پالایشگاها، و سکوهای نفتی، از خانواده هایی که نیمی از سال را بدون حضور پدر سر می کنند، از زمستان های سخت، و سرمای کوهستان ها و کار بر روی خطوط انتقال، فقط برای آسایش مردم سرزمینم، دگر از چه بگویم،

ما را ز سر بریده می ترسانی

ما گر زسر بریده می ترسیدیم

در محفل عاشقان نمی رقصیدیم

در محفل عاشقان خوشا رقصیدن

دامن زبساط عافیت برچیدن

در دست سر بریدهٔ خود بردن

در یک یک کوچه کوچه‌ها گردیدن

همواره نجابتمان ما را بر آن داشت که همه این سختی ها را بر دوش کشیم و دم بر نیاوریم، تا ستمگران و زالو صفتان انگل وار به بدنه صنعت نفت و گاز بچسپند و خون زحمتکشان این صنعت را بمکند، زحمتکشانی که اگر یک روز در انجام کارهایشان کاهلی کنند اقتصاد و صنعت کشور رو به تباهی خواهد رفت.

قانونگذارانمان بجای تصویب قوانینی که باعث گردد که درآمد سرانه ملی را افزایش دهند و قشر آسیب پذیر را به سطح پذیرفته شده ای از درآمد برساند، تلاش میکنند با عدالت خود ساخته ای که فقط در ذهن خودشان میگنجد، با همسان سازی درآمدها، قشر متوسط را همسطح قشر آسیب پذیر جامعه نمایند، قوانینی که فقط از ذهن بیمار یک دیوانه میتواند تراوش نماید.
در کجای جهان اندوخته های سال های خدمت کارکنان را بعد از چندین سال خدمت بدون در نظر گرفتن سود و بهروری اقتصادی به تاراج برده و ته مانده آن را با منت در کف دست بازنشسته می گذارند؟

از جان صنعت نفت چه میخواهید؟ چه به روز صندوق ذخیره بازنشستگی آورده اید؟ بهداشت و درمان صنعت نفت را که روزگاری زبانزد عام و خاص بود به جائی رسانیده اید که کارمند نفت از رسمی بودن خود پشیمان است، روان کارمند صنعت نفت را با هزار درد به چالش کشیده اید.

متخصصینی که در همسایگی ما، در همین کشورهای عربی برای جذب آن ها فرش قرمز پهن می کنند، اما غیرت ایرانی روا نمی دارد که برای رفاه خود و خانواده به دامن بیگانگان پناه ببرند تا از سهم مردم سرزمینش از میدان های مشترک به تاراج نرود،
غیرت و مردانگی این نیست که نگران هجوم خیالی دشمنان باشی که شاید هیچگاه نباشند، بلکه مردانگی این است که نگذاری منابع و ثروت کشور، نخبگان و مغزهای آگاه را به تاراج ببرند.

بیش از ده سال است که با اجرا نکردن قانونی که در مجلس تصویب شده بود دست در جیب کارمند صنعت نفت بردید، و کاری کردید که کارمند نفت پس از نیمه ماه به گدایی بیفتد و برای تامین نیازهای پیش پا افتاده زندگی، از هر کس و ناکس قرض بگیرد و یا با وام های اضطراری دریافتی هر سالش، از سال پیشش کمتر باشد.

هنوز یک هفته از ۲۶ آذر نگذشته است که اندیشه های پلیدتان از آستین های دیگر سر برآورده و در اندیشه تاراج ته مانده جیب کارمند نفت هستید.

یا نادان هستید و از قدرت همبستگی کارکنان صنعت نفت و گاز و پتروشیمی آگاه نیستید و یا آن چنان خودخواه و خود شیفته که نمی خواهید فریادهای آماده غرش را بشنوید.

آگاه باشید که فرو ریختن کاخ های ستمگری شما نزدیک است، با دم شیر بازی می کنید، بدانید که این شیرخفته در آستانه خرد کردن استخوان های نه چندان سخت شماست،

این گوی و این هم میدان ، بتازید تا بتازیم.

۱۰/۱۰/ ۱۴۰۱ را بخاطر بسپارید، آغازی دگر خواهیم داشت!

ما را بر آن داشته اید که دراندیشه فرو ریختن کاخ های بی بنیانتان باشیم، چشم به راه خشم ما باشید که کوبنده خواهیم بارید.

ما زنده ز آنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست.

۱۴۰۱/۱۰/۰۲

شورای هماهنگی و همبستگی کارکنان رسمی صنعت نفت