سه شنبه ۲۳ اسفند ۱۴۰۱

ما اعلام کرده ایم که منشور ما منشوری است که بنام منشور ۲۰ تشکل به مناسبت سی و یکمین سالروزانقلاب ۵۷ انتشار یافت و نکات تاکیدی و خواستهای حداقلی ما بطور فشرده در این منشور اعلام شد که بطور خلاصه عبارتند از: آزادی بدون قید و شرط عقیده، بیان و اندیشه، برابری زن و مرد در تمام عرصه ها و امحاء و لغو بی قید و شرط قوانین و فرم‌های تبعیض آمیزعلیه تعلقات و گرایشهای جنسی و جنسیتی، خصوصی بودن امر مذهب و عدم دخالت آن بر مقدرات و قوانین سیاسی اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی، برچیده شدن ارگانهای سرکوب و محدود شدن اختیارات دولت و دخالت مستقیم و دائمی مردم در اداره امور کشور از طریق شوراهای محلی و سراسری و عزل هر مقام دولتی و غیر دولتی توسط انتخاب کنندگان، تامین ایمنی کار، امنیت شغلی و افزایش فوری حقوق کارگران، معلمان، کارمندان و همه زحمتکشان شاغل و بازنشسته، ممنوعیت کار کودکان و تامین زندگی و آموزش آنان جدای از موقعیت اقتصادی و اجتماعی خانواده، رایگان سازی آموزش و پرورش و بهداشت و درمان برای همه مردم، از جمله بخشی از خواستهای فوری اعلام شده ما در آن منشور است.

یک تاکید ما نقطه پایان گذاشتن بر تاریخ یکصد سال عقب‌ماندگی و در حاشیه ماندن آرمان بر پایی جامعه ای مدرن و مرفه و آزاد در ایران و پایان دادن به هرگونه اعمال قدرتی از بالا و نیز بر انقلابی اجتماعی، مدرن و انسانی برای رهائی از تمامی اشکال ستم و تبعیض و استثمار و استبداد و دیکتاتوری بود.

منشور شش نفره ای که توسط بازماندگان سلطنت و امثالهم منتشر شده سندی در مقابل ما کارگران و انقلاب زن، زندگی، آزادی است. منشور زد و بند از بالا است که در آن هیچ یک از خواستهای بنیادین و حداقلی ما مردم در آن نیست. در منشور ۶ نفره همه هم و غم متولیان آن حفظ بوروکراسی و شکوفایی اقتصاد است. زیر فشار اعتراضات ما کارگران و ما مردم در کف خیابان و زیر فشار منشوری که داده ایم، ما را به کنوانسیونهای جهانی حواله داده اند تا حرف مشخصی به نفع مردم نزنند. کنوانسیونهایی که هیچگونه تضمین عملی ای برای اجرایش نیست. منشور ۶ نفره ، از حقوق مردم بطور مشخص چیزی نمیگوید اما واضح و آشکار از حفظ سپاه و نیروهای سرکوب حرف میزند. این منشور حفظ بخشهایی از سیستم موجود و سپاه و نیروهای سرکوب حکومت است.

خیلی صریح و بدون لکنت بر حفظ و نگهداری ارتش و ادغام “بچه های خوب سپاه” در ارتش یا “نیروهای نظامی دیگر” صحبت کرده اند و وظیفه ارتش نیز دفاع از تمامیت ارضی تعریف شده که به معنای مقابله با مردم معترض است نه نقش سنتی آن دفاع از مرزها و غیره. بعلاوه اینکه ادغام ارتش و سپاه تضمینی بر امنیت “محیط کسب و کار” برای جلب توجه مفتخوران سرمایه دار داخل و خارج است.

منشور ۶ نفره هیچ ارتباطی به ما کارگران و ما مردم ندارد و ما کارگران اجاازه هیچگونه زد و بندی از بالای سر مردم را نخواهیم داد و بدون شک جامعه از آن عبور خواهد کرد. این منشور حتی از همان اعتراضات کف خیابانی ما مردم و ما بخش های مختلف کارگری بسیار عقب است. سیل حمایتهای وسیع از سوی نهادهای مردمی از منشور ما کارگران با بیست امضا نشانگر این هوشیاری است. فراخوان ما پیوستن هر چه بیشتر به منشور خواستهای حداقلی با بیست امضا است.