سرمایه داری مسبب اصلی جنگ، فقر و گرسنگی است!
چهارشنبه ۴ خرداد ۱۴۰۱
در روز های گذشته “دفتر سازمان ملل برای همآهنگی امور بشردوستانه” در گزارشی اعلام کرد که هیجده میلیون نفر در منطقۀ ساحل آفریقا در آستانۀ گرسنگی قرار دارند. به گفته این سازمان میزان گرسنگی در جهان به بالاترین سطح خود از هشت سال پیش یعنی ۲۰۱۴ رسیده است. رئیس دفتر مذکور میگوید تنها در “ساحل” هفت میلیون و هفتصد هزار کودک از سوء تغذیه رنج میبرند. او بر این باور است که مجموعه ای از عوامل از جمله جنگ، ناامنی، فقر گسترده و قیمتهای بی سابقۀ مواد غذائی، سوء تغذیه را تشدید کرده و بقای میلیونها نفر را با خطر مواجه میکند.
در روز پنجشنبه بیست و نه اردیبهشت دبیر کل سازمان ملل در نشست شورای امنیت این سازمان در بارۀ امنیت عذائی گفت “در سراسر جهان چهل ونه میلیون نفر در چهل و سه کشور در بطور اضطراری با گرسنگی روبرو هستند و اکنون جنگ اوکراین جنبۀ وحشتناک جدیدی به گرسنگی جهانی داده است”. بر اساس گزارش سازمان ملل، جنگ در اوکراین موجب شده است، که قیمت مواد غذایی در سراسر جهان به بالاترین سطح برسد. یک میلیارد و هفتصد میلیون نفر در جهان که یک سوم آن‌ها زیر خط فقر به سر میبرند، به شدت در معرض کمبود و قطع مواد غذایی، انرژی و سیستم‌های مالی هستند که منجر به افزایش فقر و گرسنگی بیشتر میشود. در آغاز سال جاری میلادی حدود دویست وهفتاد وشش میلیون نفر در سراسر جهان با گرسنگی حاد مواجه بودند، اما انتظار می‌رود در صورت ادامۀ جنگ در اوکراین، چهل وهفت میلیون نفر به این افراد به ویژه در کشورهای جنوب صحرای آفریقا افزوده شود.
در روزجمعه بیست وسه اردیبهشت نخست وزیر هند با اعلام ممنوعیت صادرات غلات شوک دیگری بر بازار جهانی وارد کرد. هندوستان دومین تولید کننده گندم جهان است. نزدیک به دوماه پیش وزیر کشاورزی هند اعلام کرده بود که در سال جاری با تولید صدو یازده میلیون وسیصد هزار تن بالاترین رقم تولید را خواهند داشت. او سه هفته پیش هم در تویتی اعلام کرده بود که “انبارغلات ما آماده است که در خدمت جهان قرار گیرد”. اکنون اما دولت هندوستان میگوید که دمای بسیار گرم وغیر معمولی در هفته های اخیر سبب گردیده است که در بهترین حالت نود وپنج میلیون تن تولید گندم خواهیم داشت. همین امر سبب گردید که در روز بیست وچهار شهریور تعداد ده ایالت اعلام کردند که سهمیه گندمی را که طبق برنامه “امنیت غذائی” به قیمت ارزان در اختیار مردم قرار میدادند، کاهش میدهند. اقتصاددانان هندی از هم اکنون هشدار میدهند که امنیت غذائی اهالی یک میلیارد وسیصد میلیونی هند با خطر جدی مواجه است. قیمت کالاها در ماه گذشته با افزایش نزدیک به نه در صد روبرو بوده اند. دولت هند تولید کنندگان را متهم میکند که تولیدات خود را از راه های غیر قانونی به خارج از کشور فرستاده وبهای بسیار بیشتری از آنچه که در صورت فروش به دولت کسب میکنند، بهره مند میگردند. اما واقعیت این است که سالهاست دهقانان هند جهت رسیدن به مطالباتشان در هر فرصتی دست به اعتصاب واعتراض وبستن جاده های اصلی ورود به پایتخت میزنند. تبعات این وضعیت بیش از همه مثل همه جای جهان سرمایه داری گریبان کارگران واقشار تهی دست جامعه را میگیرد. آمارهای موجود بسیار گویا هستند. در سال گذشته قیمت فرآورده های نفتی هفتاد درصد، سبزیجات بیست درصد، روغن پخت و پز بیست وسه درصد و غلات هشت درصد افزایش یافته است. گندم، رژیم غذایی اصلی اهالی هندوستان شاهد افزایش قیمت بیش از چهارده درصد بوده وخرید گندم توسط دولت کاهش یافته است. بطوریکه دولت مرکزی نسبت به سال گذشته پنجاه درصد کمتر گندم از کشاورزان خریداری کرده است. بی جهت نیست که تعدادی از احزاب چپ وکمونیست هندوستان در اعتراض به فقر وگرانی در فراخوان مشترکی از همه مردم خواسته اند که از چهار م تا نهم خردادماه یک مبارزه مشترک وسرتاسری را علیه فقر وگرانی به پیش ببرند. آنان نوشته اند که “افزایش بی وقفۀ قیمتها بار سنگینی را بر دوش مردم تحمیل میکند و مردم رنج میبرند و با تشدید گرسنگی به فقر عمیقتری سوق داده میشوند. بیکاری بیسابقه و فزاینده، بدبختی مردم را تشدید کرده است” .
اوضاع در یمن فاجعه بارتر است. سازمانهای وابسته به سازمان ملل از “بدترین فاجعه دست ساخته بشر درچند دهه گذشته” سخن میگویند. اما یمن گویا جائی است که خارج از جغرافیای این جهان قرار دارد. یمن اوکراین نیست که تمام مدیای جهان سرمایه داری روی آن تمرکز کرده باشند. هر چند که جنگ جاری در یمن نیز از نوع جنگهای نیابتی است که در بسیاری از نقاط جهان جریان دارند، ولی جنگی نیست که میدان زورآزمائی و جنگ همه قطب های قدرتمند جهان سرمایه داری باشد. آنجاهم همه روزه توسط نیروهای ائتلاف به رهبری عربستان سعودی برای مقابله با “حوثی” ها که از جانب رژیم جمهوری اسلامی پشتیبانی مالی ونظامی میشوند، بمباران میشود. آنجاهم ائتلاف به رهبری عربستان در دفاع از به اصطلاح حکومت قانونی که سرنگون شده، به میدان آمده است. همانگونه که در مقیاس بسیار کلان تر ناتو برای نجات دارودسته به قدرت رسیده بعد از به اصطلاح “انقلاب میدان” تمام نیروی نظامی خود را به خط کرده است. اگر در آنجا این عربستان است که یمن را حیاط خلوت خود دانسته وجمهوری اسلامی یمن را بخشی از عمق استرتژیک خود مینامد، اینجا هم اوکراین حیات خلوت ناتو وبویژه امپریالیسم آمریکاست و روسیه به اصطلاح در دفاع از خود مختاری ها در “لوهانسک و دونتسک” و مقابله با گسترش ناتو به کشورهای هم مرز تهاجم خود را توجیه میکند. ولی در این میان چه تفاوت عظیمی ما بین یمن واوکراین موجود است. بر مبنای آمار رسمی سازمان ملل هفده میلیون از جمعیت سی میلیونی یمن به کمک های سازمان ملل برای نمردن از گرسنگی نیاز دارند. ودیدیم که در ماه مارس امسال تنها یک سوم از سه میلیارد ونهصد میلیون یوروئی که سازمان ملل برای جلوگیری از مرگ- گرسنگی میلیونها یمنی تعیین کرده بود جمع آوری شد. اما در همین اجلاس چند روز اخیر وزرای مالی جی هفت مبلغ پانزده میلیارد یورو برای تأمین مخارج سه ماهه دولت اوکراین به تصویب رساندند. همزمان کنگرۀ آمریکا چهل میلیارد دلار جهت کمک های نظامی واقتصادی به این کشور تصویب نمود. به این ارقام البته میتوان میلیاردها دلاری که از زمان تهاجم روسیه به اوکراین توسط دولتهای امپریالیستی غربی درگیر در این جنگ به این کشور سرازیر شده است را هم اضافه کرد.
به این تصاویر البته میتوان سرنوشت میلیونها انسان دیگر در کشورهای آفریقائی، در لیبی، سوریه، لبنان، عراق، افغانستان، مراکش، تونس و بالاخره ایران را اضافه کرد. واین سیمای جهانی است که بربریت سرمایه داری در خدمت انباشت سرمایۀ اقلیت ناچیزی بوجود آورده است. اما این بربریت سرنوشت ابدی کارگران، تهی دستان وگرسنگان جهان نیست. کارگران هفت تپه پاسخ خود را اینگونه میدهند: “ما گرسنه هستیم و خوب میدانیم که علاوه بر مایحتاج مادی، آزادی و دموکراسی شورایی تنها راه نجات جامعه بشریت از این بربریت و توحش است”.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له