یکشنبه ۲۷ آبان ۱۴۰۳

اگرچه حزب کمونیست ایران تحت دیکتاتوری حاکم مجال حضور علنی در ایران را ندارد و فعالین تشکیلاتی این حزب تحت پیگرد و زندان هستند اما با این وصف یک وجه اساسی استراتژی حزب کمونیست تشویق و تقویت فعالیت علنی در راستای اهداف فوری و دراز مدت حزب است. ما میخواهیم جنبشهای اجتماعی را به سمت پیروزی هدایت کنیم، ما میخواهیم طبقه کارگر به مثابه یک طبقه برای بدست گرفتن سرنوشت جامعه سازمان یابد. چنین امورات عظیمی را چگونه میتوان مخفیانه به سرانجام رساند.

چنین اهدافی بدون وجود تماس گسترده اجتماعی با توده های مبارز ممکن نیست. از اینرو فعالیت علنی یک وجه مهم و اساسی تدارک انقلاب کارگری است. کار در مقیاس علنی و وسیع است، که به پیشروان انقلاب امکان بسیج در مقیاس تودهای را میبخشد. نوعی از کار علنی در شرایط حاکمیت دیکتاتوری نیز ممکن است، اما گسترش دامنه آن با تغییر توازن قوا به نفع طبقه کارگر در جامعه بستگی دارد.  روشن است که در کشور دیکتاتور زده ای چون ایران یک شرط پیشرفت این روند این است که دشمن در مقابل فشار توده ها و یا به دلیل موقعیت عینی خود به درجه ای عقب نشینی کرده باشد.

با همه اینها تحت شدیدترین دیکتاتوری ها هم اشکال معینی از فعالیت علنی امکان پذیر است. از این رو ضروری است که مکانیزم های کار در این مقیاس را بشناسیم و آنرا به درک عمومی مبارزین و فعالین چپ و کمونیست ها تبدیل کنیم. در حالی که سازمان و ارتباطات حزبی را بایستی با رعایت همه اصول و روشهای پنهانکاری به شدت دور از دسترس دشمن نگاه داشت و از این طریق ادامه کاری آنرا حفظ کرد عرصه فعالیت علنی نیرو و توان خود را از کار آشکار خود میگیرد و با هرچه گسترده تر کردن آن و جلب پشتیبانی عمومی از آن امکان ادامه کاری آنرا حفظ میکند. تلفیق کار علنی و مخفی؛ این مفهوم در واقع یک فن  و یک هنر است. یک شیوهی خاص از فعالیت است که تکنیک و روشهای آن را باید آموخت.

هدف فعالیت علنی مورد نظر ما در محتوی واقعی خود همان اهداف حزب کمونیست است که با روشهای علنی پیگیری میشود. تشکلها و فعالین این عرصه الزاما مرتبطین حزبی نیستند، ولی فعالیت آنها از لحاظ عینی حزب را تقویت میکند. همچنین حزب نیز با توضیح و ترویج سیاستهای خود به فعالین علنی در پیشبرد اهدافشان از لحاظ عینی و عملی  کمک می کند. همانطوری که اشاره شد فعالیت علنی بر اساس توازن قوای بین طبقهی حاکم و نیروی مبارزعلیه آن سازمان مییابد. برای سنجش واقعبینانهی توازن قوا در هر مقطع بایستی تحلیل سیاسی روشن و عینی از اوضاع عمومی دشمن، موقعیت جنبشهای اجتماعی و میزان آگاهی تودهی مبارز داشت. در محاسبهی توازن قوا گاهی فاکتورهای ماورای محلی و حتی منطقه ای و جهانی دخیل میشوند.

در این کشاکش احتمال اینکه دشمن دست به تعرض و خشونت بزند و قواعد عملا پذیرفتهشده را زیر پا بگذارد همواره وجود دارد. رهبران کاردان در عرصه فعالیت علنی با درنظرگرفتن احتمال وقوع این گونه پیشامدها بایستی ادامهکاری فعالیت علنی را تأمین کنند.
برای کسب پیروزی در یک حرکت علنی، نشان دادن حقانیت اجتماعی خواستها و مطالبات آن حرکت، عملی بودن آنها در کوتاه مدت، نفوذ کلام و اعتماد به رهبری، حفظ وحدت نیروهای مبارز تا انتهای هر نبرد معین، تثبیت هر دستآورد و پیروزی ولو کوچک برای اینکه به نیروئی برای ادامهی نبرد تبدیل شود جزء ملزومات حیاتی آن حرکت به حساب می آیند.

اما فعالیت علنی نیز مرزها و محدودیتهای خود را دارد. روشن است که فعالین این عرصه در متن پیشروی و عقبنشینی، قاطعیت و سازش در چهارچوب امکانات و محدودیتها، کار خود را بهپیش میبرند. از اینرو، نبایستی کار آنها را مداوما زیر ذرهبین ایدئولوژیک قرار داد. اما این جهتگیری به معنای آن نیست که مرزهای محدودکنندهای برای فعالین این عرصه وجود ندارد. کار علنی نبایستی از درجهی آمادگی تودهها برای در پیش گرفتن روشهای رادیکال در مقابل دشمن عقبتر باشد. کار علنی نبایستی ماهیت دشمنان طبقاتی را از چشم تودهی کارگران بپوشاند. فعالیت علنی نبایستی به تفرقه در صفوف کارگران بیانجامد. روشها و تاکتیکهای این عرصه سیالاند و تابع توازن قوای عمومی میباشند، نبایستی آنها را به صورت نرم جاری مبارزاتی نهادینه کرد. 

یک جنبش رادیکال اجتماعی به طور طبیعی و عینی جریان چپ و کمونیست را نیرومند میسازد. از اینرو، نبایستی اجازه داد روحیات سکتاریستی و سازمانپرستانه در این عرصه تفوق یابد. یک وجه سرنوشتساز در هر فعالیت علنی شکل دادن همکاری بین گرایشهای مختلف در یک فضای آرام و دمکراتیک است. زمانی که پا در عرصهی فعالیت علنی میگذاریم، بهمعنای آن است که وارد ارتباطات تعریف شدهای با گرایشها و نیروهای دیگر موجود در جامعه خواهیم شد. فعالین سوسیالیست علنی کار، انسانهای افراطی و متعصب نیستند، بلکه همه جا نشان میدهند که هیچ منفعتی خارج از مصالح مردم کارگر و زحمتکش ندارند.

از اینرو، در صورت لزوم بیشترین نرمشها را بهمنظور بهپیروزی رساندن یک حرکت حقطلبانه از خود نشان میدهد.
رهبری کردن یک فعالیت علنی و قانونی به آگاهی و هوشیاری سیاسی همهجانبهای نیاز دارد. رهبران این حرکتها بایستی به بالا بردن دانش سیاسی خود اهمیت زیادی بدهند. یک فعال علنی بایستی شرایط عینی جامعهی خود را در جزئیات آن بشناسد و آگاهی خود را در زمینهی کلیه مسائل اجتماعی مداوما ارتقاء دهد. 

کار علنی فعالیتی نامنظم و غیره سازمانیافته و تصادفی نیست. اگرچه امروز هم هنوز تشکلهای تودهای کارگری گستردهای شکل نگرفتهاند و یا در مراحل ابتدایی شکلگیری قرار دارند، اما آنچه که در عمل وجود دارد، شبکهای از فعالین پیشرو این عرصه است که دارای ارتباطات طبیعی وسیعی هستند. ازاین ارتباطات بایستی برای پیشبرد سازمانیافتهتر و آگاهانهتر فعالیت علنی بهره جست.
سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv