سه شنبه ۶ خرداد ۱۴۰۴

یکصد و سیزدهمین کنفرانس سازمان جهانی کار در روز های ۲ تا ۱۳ ژوئن ۲۰۲۵ در ژنو برگزار می شود. نشست بین المللی این سازمان در شرایطی برگزار می شود که قوانین کار  که از زاویه منافع سرمایه داران مناسبات بین کار و سرمایه را تعریف می کند همه جا و از جمله در کشورهای پیشرفته سرمایه داری به زیان کارگران تغییر کردەاند. دولت های سرمایه داری با اجرای برنامەهای ریاضت اقتصادی و وضع قوانینی به مراتب ضدکارگری تر از پیش، خدمات رفاهی و اجتماعی کارگران و توده های محروم را به پائین ترین حد ممکن رساندەاند. 

افزایش سن بازنشستگی و کاهش حقوق بازنشستگان، بیکارسازی کارگران، انجماد دستمزدها و زدن از حقوق اتحادیەهای کارگری از عناصر کلیدی برنامەهای ریاضت اقتصادی هستند که همه جا زندگی خانوادەهای کارگری را تحت فشار قرار داده است. گسترش خشونت و اذیت و آزار علیه زنان و مردان در اردوی کار پیامد اجرای برنامەهای ریاضت اقتصادی و تشدید استثمار کارگران است. سازمان جهانی کار هر ساله هیئتی را از جانب رژیم جمهوری اسلامی به عنوان نماینده کارگران ایران در اجلاس سالانه خود می پذیرد که نه تنها نماینده کارگران و مدافع حقوق طبقه کارگر در این اجلاس نیستند، بلکه از جمله کارگزاران حکومتی هستند که تلاش میکنند دستمزدهای چند مرتبه پایین تراز خط فقر، محرومیت طبقه کارگر از حقوق اولیه خود مانند حق ایجاد تشکل مستقل کارگری و حق اعتصاب، تعقیب و بگیر و ببند فعالین کارگری را کتمان و پرده پوشی کنند.

آنها همانطوریکه در گذشته نیز نشان داده اند، نه تنها بر علیه قانون کار ضد کارگری در جمهوری اسلامی سخنی بر زبان نخواهند آورد، بلکه اگر از جانب هیات های دیگر هم سئوالی در این مورد مطرح شود، به توجیه بی حقوقیها و پنهان کردن حقایق می پردازند. سازمان جهانی کار در حالی نمایندگان جمهوری اسلامی را در این اجلاس می پذیرد که به خوبی می داند این رژیم به هیچکدام از مصوبات این سازمان متعهد نیست، در ایران فعالین سرشناس دفاع از حقوق اولیه و پذیرفته شده کارگران از جانب این سازمان، تحت تعقیب قرار می گیرند، در زندان به سر می برند و شکنجه می شوند.  با اینکه برخی از سازمان های کارگری جهانی، جمهوری اسلامی را به خاطر تضییقات و تحمیلاتی که به کارگران روا می دارد، محکوم می کنند، اما در مقابل، سازمان جهانی کار بی اعتنا به این همه اعتراض بین المللی، به روال هر سال مشتی افراد حکومتی را همراه با عدەای کارفرمای سرمایه دار و چند نفری از پادوهای خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار را بنام ”نماینده کارگران” در اجلاس خود می پذیرد تا در تدوین قرار و قطعنامەهای این سازمان نقش داشته باشند. این در حالی است که رژیم جمهوری اسلامی در هیچ دوره ای نه تنها در جهت تحقق عهدنامه ها و مقاوله نامه های این سازمان هیچ گامی بر نداشته، بلکه ابتدایی ترین حقوق کارگران را پایمال نموده است.

در سال های اخیر خلاء عدم حضور نمایندگان واقعی کارگران در این کنفرانس را مدافعان جنبش کارگری در ایران با حضور شورانگیزشان در برابر ساختمان محل اجلاس کنفرانس و  با برگزاری متینگ های اعتراضی در داخل و خارج از محل برگزاری این کنفرانس پر کردەاند. امسال نیز در نتیجه تلاش های (کمیته سراسری برگزاری تجمع اعتراضی در ژنو) و به دنبال درخواست از اتحادیه‌های کارگری برای اعلام همبستگی با مبارزات کارگران در ایران و حمایت از تجمع اعتراضی در ٦ ژوئن که همزمان با کنفرانس سالیانه‌ی سازمان جهانی کار در مقابل محل این سازمان در ژنو برگزار می‌شود، تاکنون تعدادی از اتحادیه‌ها و سندیکاهای کارگری در اروپا با میلیون‌ها نفر عضو به این درخواست پاسخ مثبت داده‌اند و پشتیبانی خود را از کارگران ایران و از تجمع اعتراضی با اعلام آمادگی برای شرکت در تجمع و یا از طریق ارسال پیام‌های نوشتاری و صوتی اعلام کرده‌اند.

در حالی که کمپین بین المللی اعتراض به شرکت دادن هیئت های اعزامی جمهوری اسلامی به این کنفرانس ادامه دارد، تعدادی از تشکل های کارگری در ایران از جمله سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، گروه اتحاد بازنشستگان، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، کارگران بازنشسته خوزستان در تاریخ ۶ خرداد ۱۴۰۴ طی پیامی به کارگران و اتحادیەها و تشکل های کارگری همه کشورها اعلام کردند: «کارگران ایران به دلیل سرکوب ها و  محرومیت هایی که حاکمیت اسلامی علیه آنها  اعمال می کند، از هیچ حقی از جمله حق تشکل و انتخاب نمایندگان واقعی خود بر خوردار نیستند. در تمام حیات ۴۶ ساله جمهوری اسلامی هرگونه تلاش برای ایجاد تشکل های مستقل و تغییر در شرایط سخت کار و زندگی با سرکوب و زندان مواجه شده است.

در همین راستا سازمان جهانی کار نیز به رغم منشور و مقرراتی که تحت عنوان قوانین بنیادین کار نام برده می شود، لیکن به منافع کارگران ایران وقعی نگذاشته و همچون همدست و همکار جمهوری اسلامی، تشکل های حکومتی مانند خانه کارگر، شوراهای اسلامی کار و نمایندگان دست چین آنها را در جایگاه نمایندگان واقعی کارگران پذیرفته و با این عمل ضد کارگری، موجب اعتبار بخشیدن به دشمنان کارگران شده است. از این رو ما کارگران و بازنشستگان و تشکل های مستقل کارگری ایران خواهان طرد نمایندگان جمهوری اسلامی از سازمان جهانی کار ( ILO) هستیم. ما خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط کارگران، معلمان، بازنشستگان و زنان زندانی و تمامی زندانیان سیاسی و بازگشت آنها به کار و منع تعقیب آنها هستیم».

به رغم همه این اعتراضات از آنرو که سازمان جهانی کار اساسا در پی تأمین منافع دولت های سرمایه داری عضو این سازمان است، هیئت های جمهوری اسلامی را با آغوشی گشاده در اجلاس سالانه اش می پذیرد. این سازمان جهانی نمایندگان رژیم ضد کارگر جمهوری اسلامی و نهادهای وابسته به آن را به عنوان نماینده کارگران در شور و گفتگوها دخالت می دهد و در تصمیم های اجلاس سهیم می گرداند و بدین ترتیب این سازمان عملا در پایمال کردن حقوق طبقه کارگر ایران با جمهوری اسلامی همدست شده است.

سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv