سه شنبه ۸ خرداد ۱۴۰۳

یکصد و دوازدهمین کنفرانس سازمان جهانی کار از تاریخ ۳ تا ۱۴ ژوئن سال جاری میلادی در ژنو برگزار می شود.  نشست بین المللی این سازمان در شرایطی برگزار می شود که قوانین کار  که از زاویه منافع سرمایه داران مناسبات بین کار و سرمایه را تعریف می کند همه جا و از جمله در کشورهای پیشرفته سرمایه داری به زیان کارگران تغییر کرده اند. دولت های سرمایه داری با اجرای برنامه های ریاضت اقتصادی و وضع قوانینی به مراتب ضدکارگری تر از پیش، خدمات رفاهی و اجتماعی کارگران و توده های محروم را به پائین ترین حد ممکن رسانده اند.  افزایش سن بازنشستگی و کاهش حقوق بازنشستگان، بیکارسازی کارگران و انجماد دستمزدها و زدن از حقوق اتحادیه های کارگری از عناصر کلیدی برنامه های ریاضت اقتصادی هستند که همه جا زندگی خانواده های کارگری را تحت فشار قرار داده است. گسترش خشونت و اذیت و آزار علیه زنان و مردان در اردوی کار پیامد اجرای برنامه های ریاضت اقتصادی و تشدید استثمار کارگران است.

سازمان جهانی کار هر ساله هیئتی را از جانب رژیم جمهوری اسلامی به عنوان نماینده کارگران ایران در اجلاس سالانه خود می پذیرد که نه تنها نماینده کارگران و مدافع حقوق طبقه کارگر در این اجلاس نیستند، بلکه از جمله کارگزاران حکومتی هستند که تلاش میکنند دستمزدهای چند مرتبه پایین تر از خط فقر، محرومیت طبقه کارگر از حقوق اولیه خود مانند حق ایجاد تشکل مستقل کارگری و حق اعتصاب و تعقیب و بگیر و ببند فعالین کارگری را کتمان و پرده پوشی کنند. آنها همانطوریکه در گذشته نیز نشان داده اند، نه تنها بر علیه قانون کار ضد کارگری در جمهوری اسلامی سخنی بر زبان نخواهند آورد، بلکه اگر از جانب هیات های دیگر هم سئوالی در این مورد مطرح شود، به توجیه بی حقوقیها و پنهان کردن حقایق می پردازند. سازمان جهانی کار در حالی نمایندگان جمهوری اسلامی را در این اجلاس می پذیرد که به خوبی می داند این رژیم به هیچکدام از مصوبات این سازمان متعهد نیست، در ایران فعالین سرشناس دفاع از حقوق اولیه و پذیرفته شده کارگران از جانب این سازمان، تحت تعقیب قرار می گیرند، در زندان به سر می برند و شکنجه می شوند. 

با اینکه برخی از سازمان های کارگری جهانی، جمهوری اسلامی را به خاطر تضییقات و تحمیلاتی که به کارگران روا می دارد، محکوم می کنند، اما در مقابل، سازمان جهانی کار بی اعتنا به این همه اعتراض بین المللی، به روال هر سال مشتی افراد حکومتی را همراه با عده ای کارفرمای سرمایه دار و چند نفری از پادوهای خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار را بنام ”نماینده کارگران” در اجلاس خود می پذیرد تا در تدوین قرار و قطعنامه های این سازمان نقش داشته باشند. این در حالی است که رژیم جمهوری اسلامی در هیچ دوره ای نه تنها در جهت تحقق عهدنامه ها و مقاوله نامه های این سازمان هیچ گامی بر نداشته، بلکه ابتدایی ترین حقوق کارگران را پایمال نموده است.

در سال های اخیر خلاء عدم حضور نمایندگان واقعی کارگران در این کنفرانس را مدافعان جنبش کارگری در ایران با حضور شورانگیزشان در برابر ساختمان محل اجلاس کنفرانس و  با برگزاری متینگ های اعتراضی در داخل و خارج از محل برگزاری این کنفرانس پر کرده اند. امسال نیز بسیاری از فعالان جنبش کارگری جهانی و سازمان های مدافع جنبش کارگری و تعداد از تشکل های کارگری در سطح دنیا با صدور بیانیه و اعلامیه و تلاش برای حضور در محل کنفرانس، سعی می کنند که پژواک صدای کارگران ایران باشند.  همزمان با آغاز این کمپین کنفدراسیون دموکراتیک فرانسوی کار (CFDT) –، کنفدراسیون عمومی کار (CGT) – ، فدراسیون اتحادیه های کارگری (FSU) – ، اتحادیه کارگری همبستگی  (Solidaires)- ، اتحاد ملی اتحادیه های کارگری مستقل  (UNSA)- در فرانسه اعلام کرده اند که در روز جمعه ۷ ژوئن  از ساعت ۱۲ صبح  در مقابل کاخ ملل در ژنو، علیه سرکوب همگانی توسط رژیم ایران، برای حمایت از زنان و مردان زندانی در ایران، از جمله سندیکالیست های و معلمان، و برای آزادی فوری آن ها تظاهرات ایستاده برگزار می کنند.

با آغاز کمپین بین المللی اعتراض به شرکت دادن هیئت های اعزامی جمهوری اسلامی به این کنفرانس، تعدادی از تشکل های کارگری در ایران از جمله سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، گروه اتحاد بازنشستگان، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری، کارگران بازنشسته خوزستان در تاریخ ۲۳اردیبهشت۱۴۰۳ طی پیامی به کارگران و اتحادیه ها و تشکل های کارگری همه کشورها  اعلام کردند: « ما از کارگران و اتحادیه های کارگری در سطح جهان می خواهیم که نسبت به پایمال کردن حقوق کارگران ایران و سرکوب و اجحافات دیگری که جمهوری اسلامی بر کارگران تحمیل کرده است بی اعتنا نباشند و در مبارزه برای حق آزادی تشکل، پیمان های جمعی و آزادی زندانیان سیاسی به ویژه کارگران زندانی، زبان گویای کارگران ایران باشند و از این طریق تجلی بخش همبستگی جهانی طبقه کارگر باشند.

به رغم همه این اعتراضات از آنرو که سازمان جهانی کار اساسا در پی تأمین منافع دولت های سرمایه داری عضو این سازمان است، هیئت های جمهوری اسلامی را با آغوشی گشاده در اجلاس سالانه اش می پذیرد. این سازمان جهانی نمایندگان رژیم ضد کارگر جمهوری اسلامی و نهادهای وابسته به آن را به عنوان نماینده کارگران در شور و گفتگوها دخالت می دهد و در تصمیم های اجلاس سهیم می گرداند و بدین ترتیب این سازمان عملا در پایمال کردن حقوق طبقه کارگر ایران با جمهوری اسلامی همدست شده است. 
سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv