جمعه ۱۶ شهریور ۱۴۰۳

دو هفته مانده به نواختن زنگ آغاز درس و مدرسه، زنگ هشدار ابعاد بی سابقه فقر و گرانی پرطنین تر از همیشه به صدا در آمده است. در آستانه بازگشایی مدارس رسانه های حکومتی از افزایش قیمت نوشت افزار، افزایش قیمت لباس دانش آموزان، بالا رفتن هزینه سرویس رفت و آمد و چند برابر شدن شهریه مدارس خبر می دهند. یک برآورد از نیازهای اولیه نشان می‌دهد که خانواده‌ها برای خرید لوازم ‌التحریر یک دانش‌آموز کلاس مقطع ابتدایی، پرداخت شهریه‌ تحت عناوین مختلف، هزینه سرسام آور سرویس رفت و آمد، باید میلیون ها تومان پرداخت کنند. شرایطی که مدارس برای ثبت نام دانش آموزان می گذارند همچون خرید لباس یک شکل، کیف یک دست و اخذ مبالغ چند میلیونی به عناوین مختلفی همچون کمک به مدرسه، بسیاری از خانواده ها را با مشکل مواجه ساخته است.

امروز درآمد خانواده ها در برابر گرانی ها و تورم قیمت ها، سقوط کرده است. تهیه لباس متحدالشکل با هزینه بالا برای دانش آموزان، برای خانواده ای که ۱۰ تا ۱۵ میلیون درآمد ماهانه دارد سخت و به عنوان یک چالش قلمداد می شود. حرف از مدارس خصوصی و هوشمند نیست که ده ها میلیون بابت کلاس های اضافی و فضای خلوت کلاس ها می گیرند. حرف از مدارس دولتی است که ارائه خدمات آموزشی به دانش آموزان بارسنگینی بردوش خانواده های آنها نهاده است. خانواده های کارگری و فرودستان جامعه که در نتیجه گسترش فاجعه بیکاری و افزایش سرسام آور قیمت ها برای تأمین حداقل های زندگی بشدت در مضیقه هستند، تأمین نیازمندی های تحصیل کودکان به یک معضل واقعی برایشان تبدیل شده است. 

در چنین شرایطی پیش بینی می شود که صدها هزار کودک از درس و مدرسه باز خواهند ماند. با کالایی شدن آموزش، در حالی که آقا زاده ها و فرزندان سران و فرماندهان و کارگزاران رژیم از بهترین امکانات آموزشی در داخل و خارج برخوردارند، میلیون ها کودک و نوجوان و در میان آنان کودکان مهاجر افغانستانی به دلیل سیاست های ضد پناهندگی رژیم اسلامی از چرخه درس و مدرسه خارج شده و به ناچار در کارگاهها، کوره پزخانه ها و مزارع تن به کار بردگی مزدی داده تا سهمی در تأمین هزینه زندگی خانواده بر عهده بگیرند یا به خیل کودکان خیابانی بپیوندند. 

به رغم کالایی شدن آموزش و بازتاب شکاف عمیق طبقاتی  در نظام آموزشی و به رغم هزینه های سنگینی که حکومت اسلامی سرمایه داران به پشتوانه دستگاه ایدئولوژیک، نهادهای امنیتی و استخدام هزاران طلبه حوزه علمیه بجای معلم صرف رواج  افکار پوسیده و خرافات مذهبی و ضدیت با هر نوع آموزش علمی و فرهنگ پیشرو و انسانی کرده است، اما تداوم جنبش انقلابی ژینا به رغم فراز و فرودهای آن  با مبارزه جویی زنان در خیابان و دانشگاه و مدرسه، تداوم اعتصابات کارگران، بازنشستگان، مبارزات سراسری پرستاران افق امید بخشی در پیش روی جنبش دانشجویی و دانش آموزی و کل جامعه قرار داده است. دانشجویان در دانشگاههای مختلف در کنار شعار«زن، زندگی، آزادی» با سر دادن شعارهایی مانند «علف هرزه تویی، زن آزاده منم»، «تا آخوند کفن نشود این وطن وطن نشود»، «نه روسری، نه توسری، آزادی و برابری» و با سوزاندن روسری ها و زیر پا گذاشتن قانون حجاب اسلامی و سیاست تفکیک جنسیتی ضدیت جنبش انقلابی ژینا با خرافات دینی را به طور برجسته ای عیان ساختند و آپارتاید جنسیتی در نظام آموزشی رژیم جمهوری اسلامی را قاطعانه به چالش کشیدند. امواج پی در پی دستگیری ها، شکنجه و زندان و اعدام، اخراج از دانشگاه، محروم کردن زنان از تحصیل در ده ها رشته دانشگاهی و حملات شیمیایی به مدارس دخترانه هیچکدام نتوانسته جنبش دانشجویی و دانش آموزان را به تمکین وادار کند. 

مبارزات معلمان علیه این سرکوبگری ها و در دفاع از امنیت و حرمت دانش آموزان و مبارزات آنان برای پیگیری مطالبات برحق شان تأثیرات عظیمی بر فضای مدارس و فضای سیاسی کل جامعه بجای گذاشته است. معلمان با تأکید بر خواست تحصیل رایگان برای همه کودکان و رفع تبعیض ها و افزایش حقوقها به بالای خط فقر و خواست منع کالایی شدن آموزش و درمان و بهداشت، در عالم واقع خواستهای کارگران و تهیدستان شهری و اقشار فرودست جامعه را نیز مطرح کرده اند. معلمان در جریان مبارزات خود تجارب ارزنده ای در زمینه سازمانیابی و برپایی اعتصابات و اعتراضات سراسری به دست آورده اند. از این رو دانش آموزان لازم است از آموزگاران خود نه فقط علم و دانش، بلکه فوت و فن سازمانیابی و اتحاد و مبارزه را هم بیاموزند. دانش آموزان همچنین با درس گرفتن از تجربه با ارزش جنبش دانشجویی و مبارزات دانش آموزان در گذشته، می توانند  شوراها، کانون ها و انجمن های دانش آموزان را ایجاد کنند.

جنبش های دانشجویی و دانش آموزی  و معلمان در همبستگی با هم و همراهی خانواده هایشان می توانند سیاست های امنیتی و ارتجاعی رژیم اسلامی در عرصه آموزش و پرورش را به عقب برانند و به سهم خود توان تازه ای به جنبش انقلابی ژینا ببخشند.

سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv