زندانیان سیاسی بدون هیچ قید و شرطی باید آزاد گردند
یکشنبه ۱۵ آبان ۱۴۰۱
اکنون وارد هشتمین هفتۀ خیزش انقلابی ژینا شده ایم. در این دوره جامعه، شاهد قهرمانیها وشجاعتهای ستودنی زنان و مردان آزادیخواه بوده است. شاهد این بود که چگونه جنبش انقلابی گام به گام سنگرهای جدیدی را فتح میکند. شاهد این بود که هر روز شهرهای جدیدی به این خیزش می پیوندند. شاهد این بود که دانشگاهها و مدارس نه تنها به میدان مقابله دانشجویان و دانش آموزان با تعرض سرکوبگران، بلکه به میدان به زیر کشیدن نمادهای بندگی و اسارت زن و تحمیل اراده جوانان انقلابی به کارگزاران حکومت اسلامی تبدیل می شود. شاهد این بود که چگونه جوانان انقلابی در مقابله با تهاجم نیروهای سرکوبگر مراکز نظامی و فرمانداریهای رژیم را به آتش می کشند. همزمان شاهد سرکوب خونین و شاهد صحنه هایی بودیم که چگونه نیروهای دشمن سینه جوانان و کودکان را به گلوله می بندند. با این وجود برگزاری مراسم های چهلمین روز جانباختگان این خیزش انقلابی خود به تاکتیکی مؤثر برای توده ای کردن هر چه بیشتر این خیزش انقلابی تبدیل شده است.
حکومت جنایتکار اسلامی در طی حدود دو ماه گذشته بیش از ده هزار نفر از زنان و مردان آزادیخواه و کودکان را دستگیر و روانه بازداشتگاهها و یا مکان های نامعلوم و بی نام و نشان کرده است. این موج دستگیری ها از جانب رژیمی که جنایات هولناک کشتار زندانیان سیاسی، قتل های زنجیره ای، کشتار خیزش آبان و جنایات در کهریزک ها را در کارنامه دارد، مردم ایران و به ویژه خانواده های بازداشت شدگان را عمیقا نگران کرده است.
مردم می دانند که چگونه زندانبانان این رژیم فرزندانشان را در بحبوحۀ بحران کرونا در زندانها به حال خود رها کردند تا به اصطلاح از “شرشان” نجات پیدا کنند. مردم تحمیل مرگ تدریجی به زندانیان سیاسی در زندان های حکومت اسلامی را از یاد نبرده اند. این جامعه مرگ آبتین ها را در خاطرۀ جمعی خود دارد، هنوز طراحی های سوخته در مورد اسماعیل بخشی و همرزم وی سپیدۀ قلیان را فراموش نکرده است. زینب جلالیان، رسول بداغی، اسماعیل عبدی، جعفر ابراهیمی، اسکندر لطفی سخنگوی شورای همآهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان و صدها تن از اعضائ این شورا در شهرهای مختلف، رضا شهابی، حسن سعیدی، کیوان صمیمی از فعالان کارگری، کیوان باژن، رضا خندان مهابادی، آرش گنجی و دهها وصدها تن از فعالین شناخته شدۀ جنبش های اعتراضی هنوز در زندان به سر میبرند. تنها در بربریت اسلامی میتوان زنی را به جرم حق خواهی نزدیک به دو دهه در بند نگهداشته و یا نویسنده ای را به خاطر نوشتن داستان قهرمانیهای زنان شجاع در روژآوا، به بند کشیده و یا مضحک تر از آن رهبران سندیکای واحد و تعدادی از فعالان شورای صنفی فرهنگیان را به بهانۀ دیدار با همکاران فرانسوی خود، به اتهام “توطئه علیه امنیت رژیم” به بند کشیده و برایشان پرونده سازی کرد . این روز ها به بند کشیدن و شکنجه توماج صالحی خواننده رپ اعتراضی و اعتراف گیری زیر شکنجه اوج استیصال و درماندگی رژیم را به نمایش گذاشته است.
کارگران، زنان و مردان آزادیخواه و مبارز!
آیا دیده اید که هر وقت دشمنان ما خطر قدرت و فشار خیزش انقلابی ما را بالای سرشان احساس کنند، و ببینند که ما در خیابان جمع میشویم، هم پیمان می شویم و به میدان می آییم، مثل گرگ شبیخون می زنند، به صفوف ما حمله می کنند. پنهان و آشکار اعدام می کنند، مرعوب می کنند و بازداشت و زندان و شکنجه را در مقابل ما علم می کنند.
هشیار باشید که امروز هم در وحشت و هراس، هراس از خشم و نفرت فرو خورده دهها ساله ما، از اینکه مبادا شکستشان، ضعف و زبونی شان این بار به نفع ما تمام شود و کارشان را یکسره کنیم شبیخونها را شروع کرده اند، دستگیر می کنند، زندانی می کنند، اعدام می کنند، دست به کار شوید و اعلام کنید که دستگیری، شکنجه و اعدام ممنوع باید گردد! زندانی سیاسی آزاد باید گردد.
حکومتی که این چنین درمانده است، نبايد برای بار دیگر مجال بيابد تا با سلاح زندان صفوفمان را مرعوب کند و به عقب براند. بايد در میان خروش فریاد ما برای بیرون کشیدن اسرای در بندمان، دشمنانمان برخود بلرزند، مرعوب شوند و بدانند که زندان جای خود این جانیان است
برای آزادی زندانیان سیاسی بپا خیزید! هیچ کس را نمی توان به خاطر عقیده و به خاطر فعالیت سیاسی اش به زندان انداخت. آزادی عقیده و آزادی در فعالیت سیاسی حق بی چون و چرای هر فرد در جامعه است. برپائی تجمع اعتراضی در خیابان و تظاهرات و راه پیمایی بخش جدایی ناپذیری از آزادی بیان و عقیده است. همچون انسانهائی شايسته آزادی و برابری، استوار و بی تزلزل برای دفاع از حقوق مسلم خود به اعتراض های خیابانی بپیوندید! در مقابل تعدیات پلیسی و باند سیاهی جنایتکاران جمهوری اسلامی بایستید و صدای اعتراضتان را علیه لگدمال شدن حقوق انسانی خود بلند کنید. سرنوشت زندانیان سیاسی را پیگیرانه دنبال کنید و آزادی بی قید و شرط آنها را خواستار شوید.
به وضع زندانها اعتراض کنید، به قوانین اختناق آور و مقررات حکومت جانیان تمکین نکنید. در جلو زندانها اجتماع کنید و با صدائی رسا خواهان آزادی بی قید و شرط زندانیان سیاسی شوید. از هر خیابان، دانشگاه و کوی و کارخانه و برزن شعار “زندانی سیاسی آزاد باید گردد” را طنین انداز کنید.
شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له