پنجشنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۳

روز شنبه ٢٥ فروردین ۱۴۰۳ فرماندهی نیروی انتظامی حکومت اسلامی اعلام نمود که از امروز “طرح نور” باهدف مقابله با “ناهنجاری‌ ها” و حفظ حریم عفاف و حجاب، در سراسر کشور به اجرا در می‌آید و با هرگونه اَعمال ناهنجار و ضد ارزش توسط افراد معدود و هنجار گریز برابر قانون با جدیت برخورد می شود”. صبح همان روز تعداد زیادی از نیروهای سرکوبگر پلیس با ماشینهای “ون” به خیابانهای تهران و بعضی از شهرهای دیگر سرازیر شدند و به ایجاد مزاحمت و ضرب و شتم و دستگیری زنانی پرداختند که پوشش اختیاری داشتند. فرماندهی این نیروی سرکوبگر رژیم زن ستیز درحالی دم از قانون می‌زند که بیش از یک سال است حکومت اسلامی با همۀ دم و دستگاه قضایی و مجلس و شورای نگهبان در حال تدوین “قانون حجاب و عفاف” هستند، اما تا حال هیچ کدام جرأت نکرده‌اند مسئولیت انتشار آنرا برعهده بگیرند و “قانون” مزبور در بین دولت و مجلس و شورای نگهبان رژیم می چرخد. زیرا خود می‌دانند زنان مبارزی که در جنبش ژینا  با دور انداختن و آتش زدن حجاب اجباری، پایه‌های ایدئولوژیک رژیم را مورد تعرض قرار دادند، حاضر به تسلیم در مقابل هیچ قانونی اسلامی برای تحمیل “حجاب اجباری” حکومت اسلامی نخواهند شد و می‌خواهند آزادانه زندگی کنند. کما اینکه در همان روز آغاز اجرای “طرح نور” جمهوری اسلامی، زنان و دختران زیادی در خیابانها بدون حجاب اجباری و آزادانه در رفت و آمد بودند.  
“طرح نور” از جانب نیروی انتظامی رژیم به دنبال سخنان علی خامنه‌ای در روز چهارشنبه ۱۵ فروردین به اجرا در می‌آید که در دیدار با سران سه قوه و جمعی از مسئولان و فرماندهان سپاه پاسداران، بر اجرای آن تأکید کرد. خامنه‌ای در آن جلسه با اشاره به تحمیل حجاب اجباری به زنان، گفت: “از لحاظ شرعی، حجاب یک حکم مسلم است و برای بانوان غیر از پوشاندن صورت و دو دست واجب است و باید رعایت شود و از آن نباید کوتاه آمد”. به دنبال او محسنی اژه‌ای رئیس قوۀ قضاییۀ رژیم روز چهار شنبه ٢٢ فروردین در این رابطه گفت: “با توجه به اینکه جمهوری اسلامی در قضیۀ حجاب و عفاف وضع خوبی ندارد و وضعیت امنیت روانی جامعه هم خوب نیست، نباید منتظر تصویب نهایی لایحۀ حجاب و عفاف باشیم و لازم است با به کارگیری قوانین فعلی برای بهبود وضع عفاف و حجاب اقدامی کنیم”. او گفت: “فروردین پارسال کلیۀ قوانین موجود ناظر بر بهبود وضع حجاب و عفاف را طی لایحه‌ای ٩ ماده‌ای به عنوان مبنای طرح به دولت و مجلس دادیم. دولت آنرا به ١٥ ماده و مجلس نیز آنرا به ٧١ ماده تغییر داد. اما هنوز به سرانجام نرسیده است”. اژه‌ای جلاد از دادستانها و فراجا و وزارت کشور خواست منتظر نمانند و علیه زنان به میدان بیایند.  

رهبران رژیم جمهوری اسلامی، زنان و مردانی که مخالف حجاب اجباری هستند را هنجار شکن و کسانی می نامند که در زمین دشمن بازی می کنند. در نتیجه فکر می‌کنند می‌توانند با اعمال خشونت و به میدان آوردن نیروهای سرکوبگر و بسیجیان آتش به اختیار جامعه را به عقب باز گردانند و دستاوردهای مبارزاتی زنان را از آنان باز پس گیرند. در‌واقع این رهبران جمهوری اسلامی هستند که با قوانین ارتجاعی مذهبی و انداختن مأموران سرکوبگر به جان زنان آزاده موجب ایجاد ناامنی در جامعه می‌شوند. زنان آزاده با مبارزات خود در جنبش ژینا، برای به دست آوردن این مقدار از آزادی اولیۀ انسانی، از جان، مال، کار و زندگی خود هزینه‌های زیادی پرداختەاند. آنان همۀ طرحهای زن ستیزانۀ رژیم اسلامی از جمله جریمۀ نقدی و اخاذی برداشت بدون اجازۀ سه میلیون تومانی از حساب زنان، تشکیل پروندۀ قضایی برای آنان، پلمپ مغازەهای کسب و کار و توقیف خودروهای آنان را با شکست مواجه ساخته اند.

اما، حکومت اسلامی درحالی برای جلوگیری از ظاهر شدن موی سر زنان به طرح و برنامه‌ریزی می‌پردازد که با بحرانهای عمیق اقتصادی روبرو است، درمقابل آنها زبون و ناتوان است و برای آنها طرحی ندارد؛ دولت ابراهیم رئیسی در شرایطی به اجرای “طرح نور” می‌پردازد که امسال نیز با کسری بودجۀ ۳۰۰ هزار میلیارد تومانی مواجه است؛ با بالا رفتن مداوم تورم و افزایش روزانۀ ارزش دلار که امروز مرز ٧٠ هزار تومان را نیز پشت سر گذاشت روبرو است؛ گرانی بیکاری، فقر و گرسنگی خانواده‌های کارگری و دیگر اقشار تهیدست جامعه را در مضیقه قرار داده است، اما حاکمان اسلامی سرمایه دار برای حل آن نمی توانند طرح و برنامه داشته باشند. در حالی که هر روزۀ پرونده‌های فساد و دزدیهای کلان که رهبران حکومت و فرماندهان بالای سپاه پاسداران در آن شریک قافله هستند، برملا می‌شوند، حکومت اسلامی لازم نمی بیند برایشان طرح داشته باشد و نیروهای سرکوبگر امنیت، فراجا، پلیس شریعت و آتش به اختیاران را به خیابان بیاورد. اما برای عدم رعایت حجاب اجباری و سرکوب زنان باید آنها به خیابان آورده شوند.

البته یک وجه دیگر قضیه هم این است که رژیم جمهور اسلامی از مسئلۀ حجاب اجباری زنان نیز به عنوان وسیله‌ای برای ایجاد مشغله در جامعه و به انحراف کشاندن افکار عمومی از بحرانها و مشکلات خود استفاده می‌کند. ازجمله در شرایط کنونی که درگیر جنگ مستقیم و غیر مستقیم با اسرائیل شده است و هر روزه متحمل کشته شدن فرماندهان بالای سپاه پاسداران و تخریب خسارت به پایگاههای نظامیش در سوریه می‌شود، از اِعمال خشونت وحشیانه علیه زنان به بهانۀ حجاب، برای ایجاد فضای رعب و وحشت استفاده می‌کند تا بلکه بتواند مانع گسترش اعتصابات کارگری و اعتراضات  توده‌ای علیه خود گردد.
اما مبارزه متحدانۀ زنان مبارز و مردان برابری طلب علیه قوانین ارتجاعی ضد زن جمهوری اسلامی، علیرغم اعمال هرگونه شکلی از خشونت و سرکوب رژیم در طول بیش از چهار دهۀ حاکمیت اسلامی و به ویژه در سالهای اخیر دستاوردهای زیادی داشته است. این مبارزات در شرایط ضعف و زبونی کنونی حکومت اسلامی باید به پیشروی خود شتاب بیشتری بخشد تا کلیه قوانین تبعیض آمیز جنسیتی رژیم را با نیروی مبارزاتی خود لغو نماید. پیشروان چپ و سوسیالیست جنبش کارگری و جنبش دانشجویی و دیگر جنبشهای اجتماعی می‌توانند در پیروزی جنبش رهایی زن نقش مؤثری ایفا کنند و با فراهم آوردن ملزومات گذار از وضعیت موجود این رژیم زن ستیز ارتجاعی را به ذباله دان تاریخ اندازند.
سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
https://alternative-shorai.tv
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpiran1 (http://www.instagram.com/Peshrawcpiran1)
https://t.me/KomalaCpiranTv