شنبه ۲۱ خرداد ۱۴۰۱

٢٢ خرداد از سوی سازمان ملل روز جهانی مبارزه با کار کودکان نامگذاری شده است، تا دولتها و موسسات مردم نهاد توجه ویژه ای را معطوف به وضعیت کنونی و آیندۀ کودکان طبقات محروم اجتماعی نمایند. محمود علیگو، مدیر کل آسیب دیدگان اجتماعی سازمان بهزیستی کشور به مناسبت فرارسیدن روز جهانی منع کار کودک مصاحبه ای انجام داده که خبرگزاری ایرانا آنرا منتشر کرده است.  برای آشنایی با برنامه و سیاستگذاری و ظرفیت های عملیاتی این نهاد در قبال مقابله باکارکودکان و کودکان خیابان، مشاهدۀ گوشه هایی از گفتگوی وی که روشنگر بی توجهی جمهوری اسلامی به یک معضل جدی اجتماعی است خالی ازلطف نیست. او رویکرد سازمان بهزیستی را با ارائۀ این شعار: “منع کار کودک با حمایت های اجتماعی خانواده محور از طریق حلقه های میانی” نمایان میکند، در حالیکه کارگران و زحمتکشان ایران برای تأمین حداقل های زندگی ، رویارویی روزانه با حکومت دارند و مسئولان خود را ملزم به پاسخگویی نمیدانند.

محمود علیگو میگوید: بیش از ۴۴ یا ۴۵ درصد از کودکان کار با بعد خانوار بین ۴ تا ۶ نفر هستند. این خودش بخش نگران کننده دیگری را ایجاد می کند که باید به آن توجه کرد. موضوع درآمدهای کودکان کار نیز مهم است. باید به این موضوع توجه کنیم که این مدل خوبی برای کمک کردن به کودکان کار نیست.

علیگو ادامه داد: ما در سازمان بهزیستی بالغ بر ۱۴ هزار کودک را در مجموعه فعالیت های مرتبط با حوزه کودکان کار سازماندهی کرده ایم. هم اکنون ۶۷ مرکز آموزشی و حمایتی داریم که این مراکز با همکاری ان جی اوها اداره میشود. اینها مجوز سازمان بهزیستی دارند. همچنین ۳۱ مرکز شبانه روزی داریم که به صورت دولتی اداره می شوند. لازم است به این نکته اشاره کنم که مسئله کودکان کار و کار در خیابان و حتی زباله گردی هر کدام شرایط و اقدامات مداخلاتی خاص خودش را دارد. اینها یکی از جلوه های آسیب زای اجتماعی ماست. این اتفاق حاصل فرآیندهای متعدد. چه مسائل اقتصادی و چه مسائل سیاسی و فرهنگی به شدت موثر است.

علیگو میگوید: قطع یقین توجه به حلقه های میانی، ان جی اوها، گروه های مردمی و گروه های جهادی و گروه هایی که دولتی نیستند و از بطن مردم بیرون آمده اند از روش ها و مسیرهای حل برون رفت از این وضعیت است.

او میگوید: چکونگی نگاه به مسئلۀ کودکان اهمیت دارد. اول از همه باید بپذیریم کودکان مقصر این فرآیند نیستند و یکی از معلولین این فرآیند اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی محسوب می شوند. پس ما با کودک قصد برخورد نداریم و هر سیاستی که حاکی از برخورد با کودکان کار است قطعا سیاستی غلط است. مسئله دیگر این است نگاه ما تا زمانی که برای حل مسئله کودکان کار معطوف به خود کودک باشد و دنبال توانمندی سازی کودک می گردد منجر به نتیجه های مطلوب نخواهد شد. به این دلیل که بستر خانواده هایی که این موضوع را شکل داده همچنان پابرجاست. برخی از طرح های مختلف در کشور ایجاد و منجر به آسیب بیشتر به کودکان شده است. ما به دنبال حمایت های اجتماعی از خانواده های کودکان کار هستیم. پس در سیاست دوم نگاه خانواده محوری در حمایت بسیار اهمیت دارد. مدل سیاست خانواده محور و در گام دوم مدل توجه به ان جی اوها بسیار مهم هستند. و لذا فراینده های سازمان بهزیستی بر اساس این الگو استوار است. او در پایان از مردم میخواهد که از کمک مال به کودکان پرهیز کنند و به این منظور کمکهای خود را در اختیار ان جی او ها بگذارند.