رمز گرامیداشت ۲۶ بهمن روز کومەله
پنجشنبه ۲۶ بهمن ۱۴۰۲
کارگران و زحمتکشان کردستان که کومەله را در دامان خود پرورده کرده اند در روز ۲۶ بهمن بار دیگر به آمال و آرزوها و اهدافی می اندیشند که طی سال های گذشته و تحت رهبری کومەله به خاطرشان مبارزه کردەاند. بهترین عزیزانشان را در راه رسیدن به این آرمان ها از دست دادەاند و به فردایی می اندیشند که کومه له با برنامه و استراتژی سیاسی اش، با عملکرد و عزم راسخ انقلابیش در مقابل چشمانشان گشوده است. به پیوند محکم و عمیقی می اندیشند که با کومەله برقرار ساختەاند، و به خاطراتی که در طول سال ها مبارزه در دلهایشان جا دادەاند، خاطراتی که برایشان عزیز و گرامی است، و نه تنها زندگی امروز بلکه زندگی فردایشان را نیز رنگ و بو می دهد. به عهد و پیمانی می اندیشند که هر سال در روز ۲۶ بهمن، روز کومەله آن را تازه می کنند. عهد و پیمانی که تا کسب آزادی و برابری تا برپایی حکومت کارگری و بر افراشتن پرچم سوسیالیزم هر باره و هر روزه بر آن پای می فشارند. کومەله بمثابه سازمانی سیاسی با اهداف، برنامه، استراتژی و آرمان های کمونیستی و کارگری، که امروز با زندگی و مبارزه و احساس میلیونها انسان زحمتکش درهم آمیخته است، سالهای پر از مبارزه، مقاومت وسرسختی کم نظیری را پشت سرگذاشته است.
کومه له در پائیز سال ۱۳۴۸ در متن شرایط اجتماعی خاصی به وجود آمد. شرایطی که با تسلط مناسبات سرمایەداری و فروپاشی نظام فئودالی، روی آوری زحمتکشان روستائی به شهرهای ایران و رشد کمی طبقه کارگری که غیر از فروش نیروی کارهیچ وسیله دیگری جهت تامین زندگی خود نداشت، مشخص می گردد. رشد کمی این طبقه اجتماعی و تمرکز آن در شهرها، سیمای سیاسی جامعه را دگرگون ساخت، همه مسائل اجتماعی را تحت الشعاع قرار داده و کشمکش های جدیدی را در تمامی گوشه و زوایای جامعه بوجود آورد. کشمکش کارگران با سرمایەداران بر سر ابتدایی ترین حقوق خود، بر سرچگونگی بهرەمندی از امکانات زندگی شایسته انسان به بخشی از واقعیت جامعه تبدیل شد. چنین کشمکش های گسترده و اجتماعی که در شهر و روستا در جریان بود، جواب انقلابی خود و مبارزه نوینی را می طلبیدند. هستەهای اولیه کومەله و آن روشنفکران انقلابی که در آن دوران، نسبت به مسائل کارگران و زحمتکشان همدلی واحساس مسئولیت می کردند؛ تلاش کردند تا به مسائل و نیازهای مبارزاتی این دوره پاسخ دهند. کم نبودند فعالین کمونیست کومەله که کاروان های کارگران کردستان را تا معدن های سمنان و دامغان، تا باراندازهای بندرعباس، تا اهواز و آبادان، تا کرمان و رفسنجان، تا تهران و اصفهان، همراهی می کردند و دوش بدوش آنها کار کرده و در میانشان بذر آگاهی می پاشیدند؛ آنها را با درد و رنج و مصیبت های دنیای سرمایەداری، و راه رهایی از ستم و استثمار آشنا می کردند؛ اعتصابات و مبارزاتشان را سازمان می دادند و رهبری می کردند!
در آغاز انقلاب سال ۵۷ کادرها و فعالین صفوف کومه له و کمونیست هایی که در محافل و جمع های مختلف متشکل بودند در بین زحمتکشان و مردم آزادیخواه، به چهرەهای سرشناس پیشرو و مورد اعتماد مردم بپاخاسته و رهبر مبارزات تودەای در شهرها و مناطق مختلف کردستان تبدیل شدند و نقش خود را در سازماندهی تودەها ایفا کردند. کومەله در جواب به مسائل جدید اجتماعی و سیاسی که در آغاز انقلاب بهمن ۱۳۵۷ مطرح شده بودند، اولین کنگره سازمانی خود را در پاییز سال ۱۳۵۷ برگزار کرد. هر چند دیکتاتوری رژیم شاه فرصت تدارک سیاسی و تشکیلاتی لازم برای پاسخگویی به مسائل آن دوره را به کومەله نداده بود، اما کومەله با تمام کمبودها و ضعف هایی که کنگره اول از آن بشدت رنج می برد تصمیم گرفت که با تمام توان خود مبارزه تودەای در کردستان را در راستای منافع کارگران و زحمتکشان سراسر ایران به پیش برد. از همان زمان تاکنون کومەله آن سازمانی است که نسبت به مسائل و مشکلات کارگران و تودەهای زحمتکش مردم، پایمال شدن حقوق و آزادی های آنها، بی حقوقی زنان و تحقیر هر روزه آنان حساس بوده و برای تقویت و هدایت مبارزات آنان با احساس مسئولیت رفتار کرده است. کومەله بنا به توان خود و آمادگی نیروهای اجتماعی حاضر در صحنه، بی دریغ درجهت پیشروی و پیشبرد مبارزه کارگران و محرومین جامعه و در جهت حفظ تمامی دستاوردها و منافع آنها مبارزه کرده و بدین ترتیب پیوند بین خود و توده زحمتکشان را عمیق و محکم تر ساخته است.
کومەله پس از ۹ سال و چند ماه فعالیت مخفی، به دنبال جانباختن رفیق “محمد حسین کریمی” از بنیانگذاران کومەله که در گرماگرم قیام و خروش مردم ایران علیه رژیم شاه، در پیشاپیش صفوف مردم بپاخاسته و انقلابی شهر سقز، در روز ۲۳ بهمن در حمله به شهربانی این شهر هدف گلوله مزدوران رژیم شاه قرار گرفت و در روز ۲۶ بهمن با دلی آکنده از عشق به رهایی کارگران و زحمتکشان جان باخت، رسما فعالیت علنی خود را آغاز کرد. رهبران و فعالین کومەله برای تودەهای کارگر و زحمتکش، چهرەهای ناشناختەای نبودند. همان یاران قدیمی آنها، مبارزان مقاوم زندانهای رژیم شاه، فعالین و مبارزین جنبش های کارگری و دهقانی، مدافعان راستین حقوق زنان، رهبران با نفوذ تودەهای وسیع مردم و رهبران مبارزه دوران قیام و شورش آنها بودند!
کومەله بعد از قیام سال ۵۷ با سازماندهی مبارزەای همگانی و تودەای و رهبری جنبش مقاومت در مقابل یورش ضد انقلابی جمهوری اسلامی، و همچنین مقاومت سرسختانه در برابر مرتجعین محلی، دفاع از منافع کارگران و زحمتکشان و زنان ستمدیده جامعه را در سرلوحه فعالیت خود قرار داد. آنچه که پس از قیام سرنوشت این تشکیلات را با سرنوشت میلیونها انسان ستمدیده و تشنه رهایی گره زد، مقاومت کومەله در مقابل دشمنان رنگارنگ و دوستان ریاکار و دروغین کارگران و زحمتکشان بود. دفاع از دهقانان در برابر مالکان، دفاع از زحمتکشان روستا در مصادره اراضی، دفاع از زنان در برابر ارتجاع حاکم و فرهنگ و سنت های پوسیده مرد سالارانه، دفاع از کارگران در برابر سرمایەداران، دفاع از مسلح ماندن مردم و تلاش برای مسلح کردن زحمتکشان، تشکیل و ایجاد انواع تشکل و جمعیت و اتحادیه دهقانان، شورای زنان و دانش آموزان، ودر همان حال تلاش درجهت به میدان آوردن وسیع و گسترده تودەهای مردم در مقابل تهدیدهای جمهوری اسلامی که در ۲۸ مرداد ۱۳۵۸ به لشکرکشی سراسری به کردستان منجر گشت. سازماندهی حرکت تودەای بزرگی چون کوچ تاریخی مردم شهر مریوان و سازماندهی دیگر تظاهرات و راهپیمائی ها که نماد دخالت دادن مستقیم مردم در عرصه مبارزه سیاسی بودند، موجب شدند تا کومەله بتواند بعد از یورش نظامی رژیم اسلامی نیز پرچمدار مقاومت تودەای و مسلحانه مردم کردستان در مقابل یورش نیروهای اشغالگر و سرکوبگر جمهوری اسلامی گردد.
.
پس از آزاد کردن شهرها توسط مردم و نیروی پیشمرگ که رژیم را به زانو درآورده و ریاکارانه به مذاکرات تن داد، در حالیکه حزب بورژوائی به منظور خاموش نمودن مبارزات، حاضر بود به هر معامله و سازشی تن در دهد، قاطعیت و کاردانی کومەله در مذاکرات با رژیم در جهت حفظ منافع جنبش و منافع کارگران و زحمتکشان و گسترش آزادی های دمکراتیک، سازماندهی هر چه وسیعتر فعالیت های آگاهگرانه در فاصله دو لشکرکشی رژیم به کردستان، بار دیگر توانائی کومه له را در رهبری مبارزات انقلابی مردم کردستان و به میدان آوردن طبقه انقلابی بخوبی نشان داد. در طول سالهای بعد از قیام، تغییر و تحولات اجتماعی جامعه کردستان، مسائل اجتماعی زیادی را مطرح و ایجاد کرده و مبارزاتی را دامن زده است. وجود چنین مسائل و مبارزاتی، کومەله را بیش از پیش معطوف به پاسخ گفتن به این مسائل و مبارزات نموده است. انجام این مبارزه و پیشروی در این عرصه ها به قیمت فداکاری و جانبازی هزاران تن از پیشروترین و دلسوزترین انقلابیون کمونیست میسرشده است.
کومەله با مشارکت فعالانه در پروسه تشکیل حزب کمونیست ایران که زمینه های فکری، سیاسی و برنامەای آن در کنگره دوم کومەله در بهار ۱۳۶۰ و کنگره اول سازمان اتحاد مبارزان کمونیست فراهم شده بود، در پاسخ گویی به یک ضرورت سیاسی مهم در یکی از حساس ترین لحظات حیات جنبش کمونیستی ایران نقش برجستەای ایفا کرد. کومەله در شرایطی که انقلاب ایران زیر ضربات حکومت ضد انقلاب اسلامی آخرین نفس های خود را می کشید، بازو در بازوی بخش رادیکال کمونیست های ایران در شهریور ۱۳۶۲ پرچم تأسیس حزب کمونیست ایران را برافراشت.
اما حزب کمونیست ایران و کومەله به عنوان بخش جدایی ناپذیری از آن در مقاطعی از حیات خود با کشمکش های حاد درونی روبرو شده که هر بار به رفتن و انشعاب از آن منجر شدەاند. اما به رغم زیان ها و لطماتی که این انشعاب ها از خود بجای گذاشتند، کومه له با استقامت و پایداری در دفاع از باورهای کمونیستی اش زیر بار پیامدهای این انشعاب ها کمر راست کرده و با دفاع پیگیر از منافع کارگران و زحمتکشان و با پافشاری بر ارکان استراتژی سوسیالیستی و ایفای نقش رهبری درجنبش انقلابی کردستان نگذاشت که پایه اجتماعی آن در درون جامعه با از هم گسیختگی جدی روبرو شود.
امروز حاصل بیش از چهار دهه فعالیت علنی کومەله، حاصل فعالیت مشترک کومەله و تودەهای کارگر و زحمتکش را در میزان هوشیاری و توانائی، کارآئی و نفوذ اجتماعی این جریان می توان دید. حاصل این همه سال کار و تلاش در قدرت یابی صف انقلاب سوسیالیستی، در گسترش و نفوذ و اعتبار اجتماعی کمونیسم، در نفوذ افکار و سنت های کمونیستی در بین کارگران کردستان، در آشنائی کارگران و زحمتکشان و زنان مبارز با حقوق پایەای خود، با آرمان آزادی، برابری، حکومت کارگری تجلی یافته است.
کومەله بمثابه سازمان کردستان حزب کمونیست ایران در طول زندگی مبارزاتی خود همواره بر اهمیت اتحاد و همبستگی سیاسی و طبقاتی کارگران در سراسر ایران تأکید کرده است. کارگران در کردستان در پرتو همین جهت گیری های استراتژیک سوسیالیستی است که امروزه در مبارزه برای احقاق حقوق و مطالبات پایمال شده خود در مبارزه علیه ستم و استبداد رژیم اسلامی سرمایه در ایران، خود را در کنار کارگران نیشکرهفت تپه، فولاد اهواز، ایران خودرو، کارگران نفت و پترو شیمی ها، هپکو و آذرآب در اراک، معلمان و بازنشستگان و دیگر بخش های جنبش کارگری ایران و در همبستگی با جنبش رهایی زنان می بینند. در جریان خیزش آبان ۹۸ و جنبش انقلابی ژینا مردم ستمدیده و زحمتکش کردستان و به حاشیه رانده شدەها در بعد اجتماعی نشان دادند که برای رهائی از چنگ جمهوری اسلامی راهی جز همبستگی با تهیدستان شهری در دیگر نقاط ایران و جنبش انقلابی سراسری برای به زیر کشیدن رژیم جمهوری اسلامی در پیش ندارند. این تحولات نشان می دهد که جنبش سوسیالیستی در کردستان که یک جنبش سازمانیافته است از چه موقعیت هایی برای عمیق تر کردن و گسترش پیوند جنبش انقلابی کردستان با جنبش کارگری و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی در سطح سراسری برخوردار است. این پیوندهای مبارزاتی یکی از رمزهای پیشروی و پیروزی جنبش انقلابی کردستان است.
این موقعیت به کومەله به عنوان یک تشکیلات کمونیستی امکان می دهد که بیش از هر زمان دیگر موجودیت خود را به پایه اجتماعی خود متکی نماید. یعنی پیوندهای خود را با کارگران و زحمتکشان کردستان عمیق تر کند، شبکه های تشکیلاتی خودش را در میان آنان گسترش دهد، به تناسب نفوذ و اعتبار اجتماعی که دارد تشکیلات حزبی خود را گسترش دهد، همه ظرفیت های خود را برای به میدان آوردن و سازمان دادن این نیروی اجتماعی بکار بیندازد بطوریکه در هر توازن قوایی بتواند وحدت و یکپارچگی این نیروی اجتماعی را حفظ کند. کومه له به هر میزان که بتواند طبقه کارگر و مردم زحمتکش و زنان ستمدیده کردستان را به میدان مبارزه سیاسی بیاورد، جنبش سوسیالیستی را در موقعیت مناسبتری برای عملی کردن راه حل سوسیالیستی جهت رفع ستمگری ملی و تحقق حق مردم ساکن کردستان در تعیین سرنوشت خویش و آزادی آنها را تا سر حد جدایی کامل و تشکیل دولت مستقل قرار می دهد.
کومه له با تکیه بر موقعیت اجتماعی جنبش سوسیالیستی در کردستان می تواند نقش تعیین کنندەای در به راه انداختن جنبش شورایی در کردستان داشته باشد. باید ایده سازمان و حاکمیت شورایی را به میان هر جمع و محفلی برد. در شرایطی که بیش از یک سال از آغاز جنبش انقلابی ژینا می گذرد، باید برای برپا کردن شوراها در هر کارخانه و مرکز تولیدی، در هر محله، شهر و شهرک و روستایی در کردستان تلاش کرد. اگر بر این باوریم که جنبش سوسیالیستی در کردستان در ابعاد اجتماعی یک جنبش سازمانیافته و متحزب است، این ظرفیت و سازمانیافتگی باید در گام های استوار جهت به راه انداختن یک جنبش شورایی در کردستان خود را نشان دهد. به راه انداختن یک جنبش شورایی یکی از دیگر رمزهای پیروزی جنبش انقلابی کردستان است. بدون به راه انداختن یک جنبش شورایی نیرومند، این نگرانی وجود دارد که تودەهای مردم ستمدیده کردستان در تغییر و تحولات آینده یک بار دیگر به حاشیه رانده شوند و بعد از چند دهه مبارزه امکان این را پیدا نکنند که به شیوه ای مستقیم در حاکمیت و اداره و مدیریت جامعه نقش ایفا کنند. به راه انداختن یک جنبش شورایی و حاکمیت شورایی در کردستان در پیوند و همبستگی با جنبش سراسری می تواند در سطح خاورمیانه به حمایت جریان سوسیالیستی از جنبش های آزادی خواهانه عمق استراتژیک ببخشد.
رمز محبوبیت و گرامیداشت ۲۶ بهمن، روز کومەله از طرف کارگران و مردم زحمتکش کردستان در این است که کومەله پیشاپیش آنان، در سنگر مبارزه آنان، در دفاع بی امان از منافع آنان و بدون هیچ مماشاتی با دشمنان طبقاتی آنان این راه را تا به آخر و تا رسیدن به فردای پیروزی با سربلندی ادامه دهد. روز کومەله روز تجدید عهد و پیمان برای ادامه این راه است.
سخن روز تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn