راه حل کومه له برای پایان دادن به ستمگری ملی در کردستان
پنجشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۱
یکی از اولویتهای کومه له همراهسازی هر چه بیشتر کارگران و زحمتکشان و مردم ستمدیده به راه حل کمونیست ها برای مسئله ملی در کردستان است. باید تلاش کرد که راه حل واقعبینانه برای حل مسئله ملی در کردستان هر چه فراگیرتر پذیرش بیابد و مقبولیت اجتماعی پیدا کند.
همانگونه که بارها تأکید کردهایم، کومهله خواهان حق تعیین سرنوشت به معنی حق تشکیل دولت مستقل برای مردم ساکن در استانها و مناطق کردنشین است. اما تأمین شرایطی که در آن مردم کردستان بتوانند بدون نگرانی از تهدیدات و اعمال فشارهای نظامی، پلیسی، سیاسی و اقتصادی و غیره آزادانه از این حق خود استفاده کنند، در گرو مبارزه برای یک اعتلای انقلابی در ایران، سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و برقراری حکومتی است که برخورداری عملی از همه حقوق دمکراتیک مردم را تأمین نماید. بر این مبنی، تنها راه واقعبینانه رفع ستم ملی از مردم کردستان مشارکت آنان در یک جنبش انقلابی سراسری به منظور سرنگونی انقلابی حکومت اسلامی و تأمین آزادیهای دموکراتیک و آزادیهای بدون قید و شرط سیاسی است.
اما کومه له در شرایطی بر استراتژی سوسیالیستی خود برای رفع ستمگری ملی تأکید می کند، که ناسیونالیسم نیز جامعه کردستان را تحت تأثیر سیاستها و عملکرد خود قرار داده است. اگر چه نطفه و نمودهای اولیهی جنبش ناسیونالیستی در کردستان در قالب واکنش فئودالهای محلی در مقابل تعرضات دولت مرکزی عرض اندام کرد، اما به موازات زوال نظام فئودالی و پیدایش و رشد نظام سرمایهداری در این مناطق، ایدئولوژی ناسیونالیستی در میان طبقات و اقشار نوظهور و مرفه نفوذ پیدا کرد و به ایدئولوژی غالب بورژوازی و لایه هایی از اقشار متوسط و خرده بورژوایی کردستان تبدیل شد. ناسیونالیسم ایدئولوژی و اهداف سیاسی معینی است که در جامعهی کردستان هم مانند بسیاری جوامع دیگر همزاد پیدایش و گسترش مناسبات سرمایهداری به یک جنبش سیاسی تبدیل شده است. احزاب سیاسی و طیفی از برنامههای سیاسی مختلف بر اساس این ایدئولوژی بورژوایی بنیانگذاری و تدوین شدهاند. این ایدئولوژی دارای جهانبینی، استراتژی سیاسی، فرهنگ و سنتهای خاص خود است. تاریخ رشد و گسترش سرمایهداری نشان میدهد که ایدئولوژی و برنامهی ناسیونالیسم عمدتا بر اساس نیاز سرمایهداری هر ملت به ایجاد بازار داخلی و منحصر کردن این بازار در چهارچوب مرزهای معین و ضرورت حفظ این مرزها به اتکا به نیروی تودههای ساکن در آن مناطق، شکل گرفته است. ناسیونالیسم، فرهنگ و ادبیات و هنر و سمبلهای خاص خود را برای تسهیل امر بسیج تودهای در خدمت تحقق این هدف طبقاتی بهوجود آورده است. با این وجود، امروز که با رشد خارق العاده و جهانی شدن سرمایهداری، همهی مرزها بر روی حرکت کالا و سرمایه باز شده است، پایههای اقتصادی این ایدئولوژی مبنی بر ایجاد بازار داخلی و ملی از بین رفته است. سرمایه داران کردستان نیز گام نهادن در مسیر ادغام در بازار جهانی را در راستای منافع طبقاتی خود می دانند. اکنون بقای ستمگری ملی در کردستان در بیحقوقیهای سیاسی و اداری، فرهنگی، عقب نگه داشتن کردستان به لحاظ اقتصادی و ساختارهای ضعیف خدمات اجتماعی که دود آن اساسا به چشم کارگران و زحمتکشان کردستان می رود، با برجستگی خودنمایی می کند. ناسیونالیسم از وجود این بیحقوقیها و ستمگریها تغذیه می کند و حضور خود در صحنه سیاسی جامعه را حفظ کرده است. اما از آنجا که به حکم همین تحولات اجتماعی و اقتصادی چند دههی اخیر، طبقه سرمایه دار و اقشار مرفه جامعه انگیزه ای برای مبارزه در جهت رفع ستمگری ملی ندارند و احزاب ناسیونالیست هم به حکم همین تحولات بیش از پیش، خود را با گرایش و آرزوهای پایگاه طبقاتی خود یعنی سرمایه داران و طبقات دارا منطبق کردهاند و به جای آن که رفع ستم ملی را هدف خود قرار داده باشند، تنها به کسب بخشی از قدرت محلی، از هر طریقی که باشد، رضایت میدهند، از اینرو رسالت تاریخی رفع ستمگری ملی و هر گونه تحول دمکراتیکی در جامعه نیز بر دوش طبقه کارگر و جنبش سوسیالیستی این طبقه افتاده است.
بنابراین طبقه کارگر و مردم زحمتکش کردستان نیروی محرکهی جنبش انقلابی کردستان هستند و پایان دادن به ستمگری ملی نیز در گرو پیشروی این طبقه اجتماعی در امر مبارزه است. اما به رغم اینکه امروز در کردستان دود ستمگری ملی بیشتر از همه به چشم کارگران و مردم زحمتکش می رود، با این حال طبقه کارگر و زحمتکشان تنها برای مطالبه رفع ستم ملی به میدان مبارزه نیامده اند. کارگران و زحمتکشان و زنان ستمدیده کردستان خواستهها و مطالبات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی روشن خود را دارند که به مناسبتهای مختلف آنها را اعلام کرده اند. کومه له به هر اندازه بتواند با حضور در مبارزات روزانهی طبقه کارگر و لایههای فرودست جامعه و با پافشاری بر خواستههای آن، این نیروی اجتماعی را بطور متشکل و سازمانیافته به میدان مبارزه سیاسی بیاورد، کل جریان سوسیالیستی را در موقعیت مناسبتری برای رهبری جنبش انقلابی کردستان و تحقق برنامهی خویش برای رفع ستم ملی قرار میدهد.
در طرح کارگران برای حل مسئله ملی در کردستان که از نخستین روز پیروزی همراه با برنامه حداقل در زمینه تأمین رفاه اجتماعی و تأمین آزادیهای سیاسی، رسما اعلام و به مورد اجرا در خواهد آمد، کلیه ارگانها و نهادهای نظامی و امنیتی و غیره که ابزار اعمال ستم و تبعیض هستند، برچیده می شوند. کلیه قوانین و موانع حقوقی و اداری که بر اساس تبعیض شکل گرفته اند ملغی می گردند. اداره امور کردستان و مدیریت جامعه به شوراهای منتخب مردم در سطوح مختلف و شورای نمایندگان سراسری کردستان سپرده می شود، شوراهایی که هم قانونگذار و هم مجری قانون خواهند بود. برنامهای مشخص برای گسترش مراکز تولیدی و جبران عقب ماندگیهای اقتصادی ناشی از تبعیض ملی به هزینه دولت مرکزی، به مورد اجرا گذارده می شود. از طریق بالا بردن سطح آموزش رایگان، از جمله، آموزشهای فنی و حرفهای، بالا بردن سطح خدمات اجتماعی و عمومی و غیره، امکان واقعی برخورداری از حقوق برابر برای مردم کردستان فراهم می گردد. نمایندگان شوراهای سراسری کردستان بدون هیچ گونه قید و شرط و تبعیضی در ارگانهای سراسری اداره امور ایران شرکت خواهند کرد.
با تحقق چنین شرایطی و با در پیش گرفتن سیاستهای آگاهانه آموزشی و فرهنگی هرگونه نابرابری احتمالی میان ملت های مختلف زوال می یابد و هویت انسانی افراد متعلق به اتنیکها و ملیتهای مختلف و راه در هم آمیختن آنها هموارتر می گردد. چنین جامعهای با ستم ملی بیگانه خواهد شد. در این صورت کشیدن هر گونه حصاری به دور کردستان به معنی واگذار کردن اداره این جامعه به تناسب قوای سیاسی و طبقاتی موجود در آن، یعنی محروم کردن کارگران کردستان از دستاوردها و پشتیبانی هم طبقهای های خود در سطح سراسری است. چشم داشتن به یک افق سراسری، همراه با کارگران و همه مبارزین انقلابی و سوسیالیست در ایران سهلترین و کم دردسرترین راه برای رفع ستم ملی و تحقق اهداف و مطالبات حق طلبانهی مردم کردستان است.
بدیهی است که با ایجاد چنین شرایط دمکراتیکی این مردم کردستان هستند که تصمیم می گیرند چگونه از حق خویش استفاده کنند. در چنین شرایطی، با توجه به اوضاع جهانی و مجموعه عوامل محلی و منطقهای و شرایط بخشهای دیگر کردستان، ما باقی ماندن در چهارچوب ایران و مشارکت مردم کردستان در حاکمیت سراسری و شورایی کارگران و زحمتکشان را توصیه می کنیم.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومهله