رانندگان کامیون و کامیون داران تهدید به اعتصاب سراسری
پنجشنبه ۴ خرداد ۱۴۰۲
در تاریخ ١٢ اردیبهشت “اتحادیه تشکل های کامیون داران و رانندگان” سراسر ایران طی فراخوانی هشدار داده بود، چنانچه جمهوری اسلامی تا اول خرداد ١٤٠٢ مطالباتشان را برآوردە نکند دست به اعتصاب سراسری در ایران خواهند زد. این اتحادیه در فراخوان مزبور از کارگران و دیگر اصناف نیز دعوت کرده بود تا در اعتراض به ظلم و ستم جمهوری اسلامی علیه همۀ کارگران و اقشار تهیدست جامعه دست به اعتصاب بزنند و به آنها بپیوندند. از آنجا که در این مدت رژیم اسلامی توجهی به خواست و مطالبات آنان ننمود، رانندگان و کامیون داران مصمم هستند که اعتصاب را آغاز کنند. البته رانندگان کامیون در پایانۀ مهم و استراتژیک بندر عباس از روز یک شنبه ۳۱ اردیبهشت یعنی یک روز زودتر از تاریخ تعیین شده اعتصاب خود را شروع کردند.
در بخشی از فراخوان اعتصاب آن اتحادیه، خطاب به کامیون داران و رانندگان کامیون با اشاره به وجود مشکلات و معضلات متعدد زندگی شان ذکر شده بود که : “سال گذشته برای ما سالی بسیار سخت و کمر شکن بود. اکنون ما با مشکلات زیادی روبرو هستیم؛ ا بارها شکایت کردیم و اعتصاب کوتاه مدت داشتیم؛ به هر کسی مراجعه کردیم، ولی افسوس از یک جواب قانع کننده! بالا رفتن قیمت ارز و تورم افسارگسیخته بر نرخ لاستیک و لوزام یدکی و دیگر ملزومات کار تأثیر گذاشته است؛ کمبود سوخت برای رانندگان یکی دیگر از مشکلات جدی است؛ عدم پرداخت کرایە از طرف شرکتها، استاندارد نبودن جادەها و عوارض های بالایی که از ما می گیرند؛ نبود امکانات در پایانه ها؛ به حساب نیاوردن کار رانندگی به عنوان مشاغل سخت و زیان آور بخش دیگری از مشکلاتی است که هم ما را ورشکسته کرده و هم حمل و نقل جادەای را زمین گیر کرده است”. در بخش دیگر آن فراخوان رانندگان کامیون خواهان به روز کردن نرخ کرایەها بر اساس تورم شده‌اند و اعلام کرده‌اند که دیگر صبرشان از اِعمال ظلم و ستم به سر آمده و با توجه با اینکه هیچ چشم اندازی برای حل مشکلات وجود ندارد و وعده و وعیدهای مسئولان و کارگزاران رژیم نیز تا کنون دروغی بیش نبوده است، از اول خرداد دست به اعتصاب سراسری خواهند زد.
رانندگان و کامیون داران تا کنون در سطح سراسری در اعتراض به عدم تحقق مطالباتشان بارها دست به اعتصاب زدەاند. اما رژیم جمهوری اسلامی هیچ گاه به مشکلات و خواستەهای آنان توجهی نکرده است. پنجم آذر ماه پارسال و همزمان با جنبش انقلابی و سراسری در ایران نیز به فراخوان “اتحادیه تشکل های کامیونداران و رانندگان”، رانندگان و کامیون داران در شهرهای ١٨ استان ایران از جمله بندرعباس، کرمانشاه، قزوین، شاپور اصفهان، مرند، کاشان، پالایشگاه شیراز، سنندج، مریوان، تهران، یزد، فیروزکوه، اسلام آباد، قم و کاشان اعتصاب سراسری برپا کردند. آن اعتصاب ١٢ روز به طول انجامید. پاسخ رژیم ورشکستۀ جمهوری اسلامی به رانندگان کامیون و کامیون داران آن زمان نیز تنها دروغ و فریب و سرکوب بود. بعنوان نمونه یک ماه پس از اعتصاب و در دیماه “دادگاه انقلاب” رژیم کارگر ستیز اسلامی در استان هرمزگان دو نفر از آنان را تنها به جرم “دعوت رانندگان به اعتصاب”، و پرونده سازی جعلی نهادهای امنیتی برای آنان تحت عنوان “برهم زدن امنیت کشور” (بخوان امنیت جمهوری اسلامی) محاکمه و جمعأ به ١٥ سال زندان محکوم کرد. این درحالی است که در “فصل پیمانها در قانون کار” کذایی خود رژیم ذکر شده است که: “هر کس به پیمانی معترض است، چنانچه از طریق مذاکره به نتیجه دست نیافت، می‌تواند ضمن حضور در محیط کار بطور عَمد کم کار کند یا اصلاً کار نکند”. اعتصاب حق مسلم و یکی از ابزارهای اصلی کارگران برای احقاق حق خود در مقابل دولت و کارفرمایان است و در بسیاری از کشورها کارگران با مبارزات خود این حق را به سرمایه داران تحمیل کردەاند.
رانندگی کامیونهای حمل و نقل بار در ایران در گرمای سوزان روز و در تاریکی شب یکی از شاق ترین کارها می باشد. رانندگان کامیون در ایران در جادەهای آنچنان پر خطری رفت و آمد می کنند که به لحاظ کیفیت از استانداردهای جهانی فاصلۀ زیادی دارند و خطر مرگ همواره در کمین شان است. اما برای مقامات و مسئولان دزد و فاسد جمهوری اسلامی و کارفرمایان مفتخور رانتی، حفظ سلامتی و تأمین معیشت رانندگان اهمیتی ندارد. آنها نمی خواهند بفهمند که اعتصاب آنان می‌تواند اختلالات و مشکلات عظیمی در دیگر بخشهای کلیدی صنایع به همراه داشته باشد. با وجود این استاندارد سازی زیر ساختهای حمل و نقل در بنادر و جادەها کاری نیست که رژیم جمهوری اسلامی با اقتصاد ورشکسته اش از عهدۀ آن برآید. رژیمی که با بحرانهای همه جانبه و به ویژه با ابر بحران اقتصادی مواجه است، تا کنون تلاش نموده اعتصاب کامیون داران و رانندگان را انکار نمایند و با تبلیغات و پروپاگاندای بی مایۀ وطن پرستی و تعابیر خرافی “طلایه داران و مجاهدان گمنام جاده‌ها” که گویا توطئه های دشمن علیه جمهوری اسلامی را خنثی کرده‌اند و به اعتصاب نپرداخته اند، آنان را فریب دهند. اما در عمل مطالبات کارگران در همۀ بخشها را با سرکوب و زندان و اعدام پاسخ داده است. واقعیت این است که تحمل چنین شرایط فلاکتباری، برای رانندگان زحمتکش نیز غیر ممکن است. همه گیر شدن اعتصاب رانندگان و کامیون داران و گسترش اعتصاب به دیگربخشهای صنایع و خدمات همراه با تداوم اعتراضات سراسری علیه رژیم، آن سُمبۀ پر قدرتی است که می تواند ماشین سرکوب و کشتار رژیم جمهوری اسلامی را زمین گیر کند.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له