سه شنبه ۸ آبان ۱۴۰۳

تحمیل فرهنگ منسوخ و پوسیدۀ حکومت اسلامی به مدارس و دانشگاهها  با تشدید فشار و سرکوب در فضای آموزشی، تلاش مذبوحانۀ دیگری است که جمهوری اسلامی در طول چهار دهۀ گذشته در تحقق آن شکست‌ خورده و ناکام شده است. موج جدید اخراج و تصفیه و ممانعت از استخدام معلمان، استادان و دانشجویان مبارز که در جریان جنبش انقلابی ژینا آغاز گردید، با افزایش بحران مشروعیت جمهوری اسلامی در چندماه اخیر تشدید شده است. اِعمال ضوابط ایدئولوژیک اسلامی و دخالت در زندگی و امورات شخصی برای استخدام و گزینش معلمان، نشانۀ ترس و وحشت رژیم اسلامی از گسترش جنبشهای اعتراضی به ویژه جنبش دانشجویی و جنبش معلمان است. اعمال این ضوابط ابلهانه آنهم در حالی که وزارت آموزش و پرورش با کمبود ٢٠٠ هزار معلم در سطح سراسری روبرو می باشد، عاملی برای کاهش انگیزۀ روی آوری بسیاری به شغل معلمی در جمهوری اسلامی خواهد شد. 

در این رابطه روز یک‌شنبه ششم آبان، روزنامۀ شرق طی گزارشی اعتراض دانشجو – معلمان داوطلب استخدام در وزارت  آموزش و پرورش به نحوۀ گزینش و استخدام معلمان را انعکاس داد. دانشجویان معترض اعلام کردند که مسئولان این وزارتخانه بصورت افراطی، غیر حرفه‌ای و غیرعلمی و بدون در نظر گرفتن سطح توانایی و شایستگی علمی متقاضیان و تنها با معیارهای ایدئولوژیک حکومتی وارد جزئیات سبک زندگی خصوصی افراد می‌شوند و آن معیارها را شرط پذیرش یا رد صلاحیت قرار می دهند. دانشجویان معترض توضیح داده‌اند که دلیل رد صلاحیت شان نه عدم شایستگی و نداشتن پایۀ علمی، بلکه دلائل کاملأ سیاسی، اما به بهانه‌های ارتجاعی از قبیل این که “قضا شدن نماز، حضور کمرنگ در نماز جمعه و در راهپیمایی حکومت، خواندن کتابهای فلسفی، داشتن سبیل، نحوۀ لباس پوشیدن در مهمانی خانوادگی، لایک کردن صفحۀ اینستا گرام، پیدا بودن ریشۀ مو و لاک زدن ناخن و نداشتن چادر در روز آزمون برای زنان، ارتباط با همکلاسی پسر یا دختر و غیره بوده است”.

 دبیر پیشین انجمن اسلامی یکی از دانشگاهها اعتراف نمود که: ” نحوۀ گزینشهای کنونی در آموزش و پرورش درست مشابه گزینشهای دهۀ ٦٠ است. این روند در سه سال گذشته تشدید شده است و وزیر آموزش و پرورش کابینۀ پزشکیان نیز هیچ واکنشی نسبت به آن نشان نداده است.” واقعیت این است که شروط و ضوابط ارتجاعی که آموزش و پرورش رژیم برای استخدام معلمان جدید وضع کرده است، هیچ ربطی به مسأله آموزش و پروش و توانایی علمی آنان ندارد بلکه تلاشی در جهت کنترل فضای سیاسی مدارس و دانشگاهها است.  تلاش چند سالۀ رژیم اسلامی برای اسلامی کردن فضای آموزشی در مدارس و دانشگاهها، تغیر متون کتاب‌های درسی، ایجاد نمازخانه در مدارس و دانشگاهها، راه انداختن کاروانهای گردشگری اسلامی تحت عناوینی مانند “راهیان نور” و غیره، در اختیار نهادن امکانات زیاد با صرف هزینه‌های فراوان برای آنها، از آغاز به قدرت رسیدن حکومت اسلامی بخشی از تلاشهای رژیم در این زمنیه بوده است. اما همۀ این تلاشهای عبث و پروژه‌های ارتجاعی رژیم در تقابل با دانش علمی و پیشرفت جنبش دانشجویی و جنبش معلمان، با شکست مواجه شده است.

علی خامنه‌ای بارها خشم و نارضایتی خود از شکست پروژه‌های اسلامی کردن محیط های آموزش را ابراز داشته و دانشجویان و استادان مخالف حکومت را عوامل و وابستگان دشمن نام برده و خواستار اخراج و تصفیۀ آنان شده است. این رژیم دانش ستیز تا کنون با اقدامات خصمانه و جنایتکارانه با پرونده سازی برای استادان شریف و دانشجویان مبارز، با دستگیری و زندان و اخراج و حتی کشتن و حذف فیزیکی آنها، ضربات بسیار سنگینی به ظرفیت و توانائیهای علمی دانشگاهها و مدارس در سراسر کشور وارد کرده است. مخالفت و ممانعت حکومت اسلامی از گسترش فضای آزاد اندیشی سیاسی در محیطهای آموزش، تا کنون موجب فرار بسیاری از مغزهای متفکر و ظرفیتهای علمی  به خارج شده است. 

 در این مدت احضار و بازداشت و فشار بر فعالین فرهنگی و دیگر فعالان صنفی تشدید شده است. برخورد های امنیتی و پرونده سازی قضایی برای آن‌ها از جمله در مورد محمد حبیبی و اسماعیل عبدی و دیگر فعالان “شواری هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان” همچنان ادامه داشته است. محمد حبیبی سخنگوی “شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان” در رابطه با فشارهای هدفمند جمهوری اسلامی در خاموش کردن صدای مطالبه گری در واحدهای آموزشی اعلام کرد که در اعتراضات سراسری سال ۱۴۰۱ بیش از ٣٢٠  معلم اخراج  شده‌اند و٢٠ هزار مدیر مدرسه از سمَتهای خود برکنار شده اند.  با این حال همبستگی مبارزاتی معلمان در سطح سراسری ادامه داشته است. وجود “شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان” در جریان جنبش انقلابی ژینا، نقش به سزایی در پیشبرد این جنبش و به شکست کشاندن پروژه‌های امنیتی حکومت اسلامی علیه جنبش معلمان و دانش آموزان ایفا نموده است.

انجمنهای صنفی فرهنگیان در بسیاری از شهرها با صدور بیانیەهای جداگانه از مواضع قاطعانه و شجاعانۀ آنان به ویژه محمد حبیبی، اسماعیل عبدی، رسول بداغی و دیگر فعالان فرهنگی تقدیر کرده و نسبت به تائید حکم اخراج و احکام زندان و تشکیل پرونده‌های امنیتی از جانب رژیم اسلامی برای آنان واکنش نشان داده و آنرا شدیدأ محکوم کرده‌اند. طی این مدت جنبش اعتراضی معلمان به عنوان یکی از جنبشهای سیاسی فعال در سطح سراسری فراتر از خواست و مطالبات اقتصادی، بر خواستهای دیگر ازجمله: حق آموزش رایگان؛ مخالفت با خصوصی سازی آموزش و پرورش، مخالفت با آموزش ایدئولوژیک اسلامی؛ تأمین امکانات آموزشی مناسب برای همۀ  دانش آموزان و دیگر مطالبات فرهنگیان تأکید به عمل آورده و برای ارتقای کیفیت نظام آموزشی فعالانه مبارزه کرده است.

در شرایط متحول کنونی، با تشدید بحرانهای همه جانبۀ جمهوری اسلامی، ورشکستگی اقتصادی، شکست “استراتژی تعرض بازدارندۀ رژیم” و تضعیف و از هم پاشیدگی گروههای تروریست اسلامی وابسته تحت عنوان باصطلاح “محور مقاومت”، جمهوری اسلامی به شدت نگران سرنوشت خود می باشد. با شکست این سیاستها، جمهوری اسلامی برای جلوگیری از گسترش اعتصابات کارگری و جنبشهای اعتراضی، به سرکوب داخلی متوسل می شود. طبقۀ کارگر و فعالان دیگر جنبشهای اجتماعی می توانند سیاست تعرض و سرکوب جمهوری اسلامی را با گسترش اعتصاب و اعتراضات خود پاسخ دهند و زمینۀ تعرض نهایی به این رژیم سرمایه داری با فرهنگ قرون وسطایی را آماده نمایند.   
سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv