یکشنبه ۲۴ فروردین ۱۴۰۴

امسال نیز طبقه کارگر ایران در شرایطی به استقبال اول ماه مه روز جهانی کارگر می رود که حکومت اسلامی سرمایه داران با تعیین دستمزدهای چند مرتبه پایین تر از خط فقر بار دیگر به سفره خالی  خانواده های کارگری تعرض کرده است. شورای عالی کار حکومت اسلامی سرمایه داران حداقل دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۴ را با افزایش ۴۵ درصدی، از ۷.۱ میلیون تومان به ۱۰.۳ میلیون تومان، و حداقل  دریافتی  کارگران متاهل با دو فرزند را از ۱۱.۶ میلیون تومان به ۱۶.۳۵۱ میلیون تومان در ماه افزایش داده است. حداقل حقوق کارگران متاهل بدون فرزند نیز از ۹.۹ میلیون تومان به ۱۳.۹۰۹ میلیون تومان افزایش پیدا کرده است. حق خوار و بار از ۱.۴میلیون تومان به ۲.۲ میلیون تومان تغییر یافته و حق مسکن بدون تغییر، همچنان ۹۰۰ هزار تومان باقی مانده است. البته اکثریت کارگران ایران که از شمول قانون کار خارج هستند، این حداقل را هم دریافت نخواهند کرد.

تعیین این میزان از حداقل دستمزد در حالی است که در دنیای واقع هزینه سبد معیشت کارگران که از هزینۀ خوراک و پوشاک و درمان گرفته تا اجاره بهای مسکن و هزینۀ رفت و آمد و آموزش و تفریح و هزینه اینترنیت و غیره را نیز شامل می شود، همگی در طی یک سال گذشته به طور سرسام آور افزایش پیدا کردەاند. تشکل های مستقل کارگری و مراکز پژوهشی مستقل با توجه به سقوط ارزش ریال هزینه سبد معیشت یک خانواده سه نفره کارگری را حدودا ۵۵ تا ۶۰ میلیون تومان در ماه برای سال جاری  برآورد کرده اند. شورای عالی کار رژیم اسلامی سرمایه داران با تحمیل دستمزدهای چند مرتبه پایین تر از خط فقر و با قانونی کردن تعرض به سطح معیشت و سفره بی رونق کارگران و اقشار تهیدست جامعه در واقع عوارض ناشی از تشدید بحران اقتصادی و ورشکستگی پی در پی مراکز تولیدی و پیامد تحریمهای بین المللی را بر دوش کارگران انداخته است. 

این تعرض افسار گسیخته در شرایطی است که وضاع سیاسی ایران بسرعت در حال تغییر و تحول است. تعمیق بحران و رکود اقتصادی و پیامد تحریمهای بین المللی، فرسودگی زیرساخت های اقتصادی و فساد و اختلاس کلان مقامهای حکومتی، اقتصاد ایران را به مرز فروپاشی رسانده است. سیاست های استراتژیک منطقه ای رژیم حاکم به عنوان یکی از رمزهای بقای نظام اسلامی با شکست مواجه شده اند. ایدئولوژی اسلامی به عنوان یکی از پایه های دستگاه حاکم زیر فشار واقعیات اجتماعی و به ویژه زیر فشار مبارزه شجاعانه زنان متزلزل شده است، ناتوانی رژیم در پاسخگویی به مطالبات عاجل جنبش کارگری و دیگر جنبش های اجتماعی و اعتراضی رویکرد تعرضی تری به این جنبش ها در جامعه بخشیده و اعتلای این مبارزات را در چشم انداز قرار داده است.

در حالی که دستگاه روحانیت و ایدئولوژیک رژیم توان مشروعیت بخشی به این اوضاع آشفته را از دست داده است، جمهوری اسلامی بیش از هر زمانی به استراتژی تشدید سرکوب روی آورده است. اما این استراتژی نتوانسته توده های مردم را مرعوب کند، اکنون پشت میله های زندان و شکنجه گاههای رژیم جمهوری اسلامی به سنگر مبارزه علیه مجازات اعدام و دفاع از آزادی زندانیان سیاسی تبدیل شده اند. تحت این شرایط جامعه موقعیت بشدت انفجاری پیدا کرده است. رژیم جمهوری اسلامی برای کنترل بحران و جلوگیری از روند فروپاشی اقتصادی در مسیر تدارک سر کشیدن جام زهر تسلیم در برابر آمریکا قرار گرفته است. در نتیجه این بن بست ها، شکست ها و ناکامی ها، نزاع و بحران درون باندهای حکومتی تشدید شده و رسانەهای حکومتی و نشست های مجلس شورای اسلامی به صحنه نمایش این بحران حکومتی تبدیل شدەاند. برای همه آشکار شده که این رژیم نه تنها به شیوه سابق، بلکه به شیوه کنونی هم نمی تواند به حاکمیت خودش ادامه دهد.

اکنون که به اول ماه مه برابر با ۱۱ اردیبهشت روز همبستگی انترناسیونالیستی کارگران جهان نزدیک می شویم، ضروری است که طبقه کارگر ایران،  این موقعیت حساس و نیروی اتحاد و همبستگی خود را دریابد و نگذارد که سرمایه داران ایران و رژیم جمهوری اسلامی با پا گذاشتن بر شانەهای طبقه کارگر، خود را از گودال این بحران سیاسی و اقتصادی رها سازند و به قیمت خانه خرابی و به تباهی کشاندن زندگی میلیونها خانواده کارگری و با گرفتن جان آنسان های دربند، به حاکمیت و زندگی انگلی خود ادامه دهند.
شرایط کنونی، و تعرض وحشیانەای که طبقه سرمایه دار و رژیم جمهوری اسلامی علیه سطح زندگی و معیشت کارگران سازمان داده است، طبقه کارگر را به اتحاد و همبستگی، به نمایش شکوهمند قدرت طبقاتی در مقابل سرمایه داران و دولتشان در روز اول ماه مه فرامی خواند. در آستانه اول ماه مه لازم است آماده کردن ملزومات دست بردن به تاکتیک اعتصاب سراسری و  خواباندن چرخ تولید بطور جدی در محافل و جمع های کارگری مطرح و مورد بحث و بررسی قرار گیرد.

درست است که سازمان دادن اعتصابات و اعتراضات سراسری به رهبری سراسری نیاز دارد. اما همه می دانیم که در سالهای اخیر و در دل اعتصابات شکوهمند کارگران فولاد اهواز، اعتصاب قدرتمند کارگران ذوب آهن اصفهان و اعتصابات سراسری کارگران صنایع نفت و پتروشیمی، در جریان مبارزات کارگران هفت تپه، راه آهن، معادن، پرستاران، شهرداری ها و دیگر بخش های جنبش کارگری، و در جریان سازماندهی اعتصابات سراسری معلمان و مبارزات سراسری بازنشستگان رهبران توانا و با تجربەای در کوره داغ این مبارزات پرورده شده و به جلو صحنه آمده اند. این رهبران که دارای پیوندها و رابطه زنده و ارگانیکی با کانون های داغ مبارزه هستند، قادر هستند که در همکاری و هماهنگی با هم اعتراضات و اعتصابات سراسری را سازمان دهند. فقط کافی است که این رهبران دست به دست هم دهند و پیوندها و همکاری خود را نهادینه کنند. اعتصاب سراسری و خواباندن چرخ تولید مؤثرترین و برنده ترین تاکتیک مبارزاتی طبقه کارگر در لحظه کنونی است. طبقه کارگر در شرایط کنونی تنها با بکار گرفتن سلاح اعتصاب سراسری است که می تواند خواستهای عاجل خود را به دولت و سرمایه داران تحمیل کند و پیشروی جنبش توده ای و آزادیخواهانه مردم ایران را تضمین کند.

برگزاری شکوهمند اول ماه مه در شرایطی که جامعه در یک دوره انقلابی قرار گرفته است، می تواند تاثیرات ماندگاری بر فضای سیاسی جامعه داشته باشد، از این رو ضروری است که نه تنها فعالین سوسیالیست جنبش کارگری بلکه فعالین سوسیالیست و پیشروان جنبش زنان و جنبش دانشجویی نیز برای هر چه شکوهمندتر برگزار کردن اول ماه مه آستین ها را بالا بزنند.  طبقه کارگر در این روز نه تنها لازم است بیرق مطالبات عاجل خود را بر افرازد، بلکه لازم است ادعانامه خود را علیه نظام سرمایه داری اعلام کند و ظرفیت و توان خود برای رهبری مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران را نشان دهد. طبقه کارگر در این روز با تأکید برخواست آزادی و برابری، رهائی زنان از قید ستمکشی و آپارتاید جنسی و رهائی ملیت ها و مذاهب از قید ستمگری در قطعنامه های خود می تواند گامی سترگ در راه پیوند وهمبستگی با جنبشهای رادیكال اجتماعی به جلو بردارد. اینروز، روزاعتراض به بندکشیدن رهبران و فعالان كارگری و روز مبارزه برای آزادی فوری كلیه زندانیان سیاسی است. اینروز، روز محکوم کردن مجازات اعدام است.

اینروز، روز مبارزه برای افزایش دستمزدها متناسب با تامین یک زندگی انسانی است. روز جهانی کارگر روز مبارزه برای آزادی ایجاد تشكل و اعتصاب، روز مبارزه علیه بیكاری و بیكارسازیها، و روز مبارزه برای تأمین بیمه بیكاری مكفی برای همه بیكاران و كلیه افراد آماده به كار است. اینروز، روز محكومیت كار كودكان و دفاع از حقوق كودکانست. امروز روز محکومیت کشتار کولبران در کردستان و سوخت بران در سیستان و بلوچستان است. اینروز روز صدور قطعنامه هایی است كه دربرگیرنده كلیه مطالبات سیاسی، اقتصادی اجتماعی و رفاهی كارگران، زحمتكشان، زنان، جوانان و كودكان، میباشد!

مراسم و اکسیون های اول ماه مه کارگران لازم است به اشكالی مستقل، و مستقل از نمایشات فرمایشی خانه كارگر و دیگر ارگانهای ضدکارگری رژیم اسلامی برگزار شوند. تردیدی نیست كه فعالان و سازماندهندگان محلی تشخیص خواهند داد كه چگونه این صف مستقل را حفظ كنند. اما مطلوبترین و مؤثرترین مراسمها، مراسمهای متمركز و سازمانیافته و وسیع در مرکز شهرها خواهند بود. واقعیت این است كه چنین مراسمهایی با این ویژگی ها برپا نخواهند شد؛ مگر با شركت وسیع و پرشور بخش های مختلف طبقه کارگر و خانوادەهایشان و پیشگامی كمونیستها و كارگران پیشرو و همراهی انسانهای شریفی كه علیه استثمار و بهرە كشی از انسان هستند و آرزوی آزادی و برابری انسانها را در دل دارند. 

سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv