پنجشنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳

در پی تحصن کارمندان بهزیستی استان کردستان در روزهای هجدهم تا بیستم فروردین، مدیر کل و مسئول حراست اداره‌ی کل بهزیستی استان کردستان اقدام به تهدید و ارعاب معترضان کرده‌اند. این تحصن در روزهای هجدهم تا بیستم فروردین در چندین شهر کردستان و در اعتراض به وضعیت معیشتی و حقوق و مزایای کارمندان صورت گرفت. محسن رسولی، مدیرکل کنونی بهزیستی استان کردستان و مسئول سابق حراست این سازمان همراه با علی فرامرزی، مسئول کنونی حراست در روز پایانی تجمع با حضور در جمع کارکنان معترض بهزیستی سنندج، با رد مسئولیت خود در وضعیت معیشتی کارکنان، این وضعیت را به شرایط بد اقتصادی کشور نسبت دادند. این دو مقام تبعیض میان دریافتی کارکنان ادارات و سازمان‌ها و استان‌های مختلف را طبیعی خواندند و کارمندان را تهدید کردند که ادامه‌ی تجمعات ورود نهادهای امنیتی را در پی خواهد داشت. بنابر این گزارش، مدیر کل بهزیستی استان کردستان در روزهای بعد از آن نیز با متهم‌کردن بعضی از کارمندان به لیدری و سازماندهی تجمعات به شیوه‌های گوناگون آنها را به برخورد انضباطی، تغییر محل خدمت، معرفی به نهادهای امنیتی و … تهدید کرده است. این در حالی است که با وجود تورم پنجاه درصدی و حقوق پایین، مزایای رفاهی ریالی، دریافتی کارکنان بهزیستی کردستان در سال ۱۴۰۲ از سال ۱۴۰۱ کمتر بوده است. میانگین حقوق کارمندان بهزیستی در حدود ۱۲ میلیون تومان است که کمتر از نصف خط فقر است. مجموعه‎ی مدیریتی وابسته‌ی بهزیستی استان کردستان به جای پاسخگویی به همکاران خود می‌خواهند آنها را به سکوت در برابر تبعیض وادار کنند. همچنین گفته می‌شود که برخی از رؤسای ادارات شهرستان‌ها نیز در تهدید و ارعاب کارمندان با مدیرکل همکاری می‌کنند، از جمله سید منصور حیدری رئیس اداره‌ی بهزیستی شهرستان سقز با تهدید کارکنان این اداره اجازه نداده بود که در روزهای ابتدایی، تجمعی در این شهرستان صورت بگیرد و تعداد محدودی از پرسنل این اداره را که در روزهای بعدی به تجمعات پیوسته بودند به شیوه‌های مختلف تحت فشار قرار داده است.