چهارشنبه ۲۴ اسفند ۱۴۰۱

طی هفته گذشته، منشوری تحت عنوان «منشور همبستگی و سازماندهی برای آزادی» منتشر شد. شش تن از افراد جلسه دانشگاه جرج تاون واشینگتن این منشور را امضا کرده و به انتشار درآوردند. در این نوشته، «تشکل مستقل از حکومت دانشجویان پیشرو» قصد دارد به عنوان یکی از امضا کنندگان منشور مطالبات حداقلی بیست تشکل، مخالفت خود را با منشور جمع جرج تاون، به دلیل ضدیت این منشور علیه «انقلاب زن زندگی آزادی»، اعلام دارد. بدیهی است در یک نوشته اولیه با جزئیات حداقلی دلایل مخالفت و ضدیت خودمان را مورد بررسی قرار خواهیم داد. (در این نوشته، از این منشور به عنوان منشور جمع جرج‌تاون یاد می‌کنیم تا از سایر منشورهایی که از داخل کشور صادر شدند، متفاوت و قابل تشخیص باشد)

تضاد و تقابل کامل این منشور با منشورهایی که از داخل کشور منتشر شده:

برخلاف ادعای امضاکنندگان و هواداران این منشور، که معتقدند صدای داخل کشور در این منشور بازتاب یافته، می‌بینیم هیچیک از بندهای این منشور حتی به شکل حداقلی هم مطالبات و خواسته‌های طرح شده در قالب دو منشور منتشر شده توسط بیست تشکل و منشور مطالبات پیشرو زنان را نمایندگی نمی‌کند. بلکه حتی کاملا در تضاد با آنهاست. به عنوان مثال در این منشور هیچ اشاره‌ای به تروریستی شناخته شدن سپاه پاسداران از منظر مردم ایران نشده؛ بلکه، دائما این نگرانی از طرف هیئت شش نفره احساس می‌شود که گویی پس از نابودی جمهوری اسلامی، باید آن بخش از تروریست‌های سپاه پاسداران که دستشان کمتر به خون مردم آلوده هست را برای امور سرکوبگرانه بعد از انقلاب، در ارتش ادغام کنند و به استخدام درآورند! شاید این افراد فراموش کرده‌اند که همین ماموران و معذورهای سپاه پاسداران بودند که دکمه شلیک به هواپیمای اوکراینی را فشار دادند، گردان‌های سایبری سپاه هستند که در دانشگاه‌ها ما و دوستان و همرزمان ما را شناسایی می‌کنند و حبس‌های ده‌ها ساله صادر می‌کنند. انواع و اقسام نیروهای سپاه و بسیج در اسامی مختلف در شش ماه «انقلاب زن زندگی آزادی» و در طول چهل و چهار سال گذشته با جنایات سیستماتیک، همه بخش‌های جامعه را سرکوب کرده و تعداد زیادی را از زندگی حذف کرده‌اند.

منشوری که صدای منشور داخل کشور را نشنید، منشوری که نگران آینده سپاهی‌ها است تا رفاه مردم ایران!

علی‌رغم آنکه منشور مطالبات حداقلی بیست تشکل مورد استقبال گسترده بخش‌های مختلف جامعه و همینطور جریانات متنوع سیاسی از سازمان‌ها و گروه‌های جمهوری‌خواه لیبرال تا سوسیالیستی و حتی جریانات سوسیال دمکرات و … قرار گرفت و قطعا به سمع و بصر افراد نویسنده منشور جرج‌تاون نیز رسیده است، اما ما هیچ اثری از مطالباتمان که به صریح‌ترین و روشن‌ترین ادبیات ممکن به نگارش درآمده بود، در منشور حاضر ندیدیم.

در همین حال اما، درباره مسائلی به صراحت سخن گفته‌اند که اصلا مسئله و دغدغه اساسی مردم کل کشور نبوده و نیست. اینکه برای پادوهای نظام آینده! در ارتش شغل کنار گذاشته‌اند، از کجای انقلاب مردم ایران برداشت شده؟ چرا همین نگرانی درباره صندوق‌های بازنشستگان و میلیون‌ها جوان بی‌کار وجود ندارد؟ چرا هیچ سطری برای تضمین سطح رفاه معلمان و کارگران وجود ندارد؟ قوانین کشور درباره مسائل زنان و رنگین‌کمانی‌ها و سربازی اجباری و موارد مهم دیگر، می‌خواهد به «مجلس موسسان» و «آینده نامعلوم» واگذار شود و فقط برای معیشت نیروهای سپاه نگرانی وجود دارد؟
ما چگونه این منشور را «ضدانقلاب و ضد مردمی» ننامیم در حالی که مطالبات ما نادیده گرفته شده و صدای جیره‌خوران امروز سپاه که ذره ذره خون ما را مکیده‌اند و تقریبا هیچ بازدهی مفیدی برای مردم نداشته‌اند، رسا و بلند در آن فریاد می‌شود؟

این منشور رو به داخل کشور و برای مردم و منشوری برای «انقلاب زن زندگی آزادی» نیست؛ بلکه، در مقابل انقلاب، انقلابیون و مبارزات داخل کشور ایستاده است!
صدای مردم ایران آنچنان طنینی داشت که صدها هزار ایرانی ساکن کشورهای خارج از ایران را سازمان داد. مردم نه برای افراد، بلکه برای «انقلاب زن زندگی آزادی» و مبارزات مردم ایران به خیابان آمدند، لذا هرگونه حرکت رو به جلویی در آینده نیز تنها در راستای انقلاب مردم ایران و رهبران واقعی این انقلاب به وقوع خواهد پیوست. رهبرانی که می‌خواهند رفاه و آسایش و آزادی و رقص و شادی را به کشور بیاورند، رهبران واقعی این انقلاب هستند و این رهبران باید توسط مردم و مبارزان داخل کشور انتخاب شوند، نه دولت‌های خارجی.
در واقع در این منشور آگاهانه یک تفسیر کاملا غلط از مبارزات و مبارزین داخل کشور وجود دارد. در این منشور هیچ اشاره‌ای به موجودیت متشکل فی‌الحال موجود در ایران نمی‌شود، البته الان دیگر می‌دانیم دلیلش هم این است که نیت بر این است که صدای جمع‌ها و تشکل‌های داخل کشور هرچه بیشتر از قبل، توسط این جریان مشخص نادیده گرفته و بایکوت شود.
تنها جایی که داخل کشور در این منشور کاربردی است، این است که خون‌های ریخته شده مردم، برای مذاکره نمایندگان خودخوانده، نقش فشار بین‌المللی رو به دولت‌های غربی را بازی کند. تا سرانجام شاید به خیال خام خود بتوانند با نشنیدن صدای داخل کشور و سرکوب انقلاب مردم، سپاه را در ارتش ادغام کنند و سر انقلاب را با نام «همبستگی» از تن آن جدا کنند.

در نهایت باید اعلام کنیم ما دانشجویان، دانش‌آموزان، زنان، کارگران، معلمان، بازنشستگان، ال‌جی‌بی‌تی‌کیو‌آی پلاس‌ها، آتئیست‌ها و مردم تحت سرکوب، تحت محرومیت و تحت ستم که اکثریت این جامعه را تشکیل می‌دهیم و صاحبان اصلی جامعه هستیم و «انقلاب زن زندگی آزادی» بر مبارزه جمعی و متشکل ما شکل گرفته و تا اینجا به پیش آمده، جمهوری اسلامی را سرنگون خواهیم کرد و «انقلاب زن زندگی آزادی» را به پیروزی می‌رسانیم. صریحا و با قاطعیت رو به جریاناتی که می‌خواهند این انقلاب را به بیراهه ببرند و یا به پدیده‌ای کنترل شده تبدیل کنند، اخطار می‌کنیم اجازه چنین کاری را نخواهند داشت و همینطور که بارها اعلام کرده‌ایم: ایستاده‌ایم تا پایان.

تشکل مستقل از حکومت دانشجویان پیشرو
۲۲ اسفند ۱۴۰۱ / ۱۳ مارس ۲۰۲۳