خیزش خیابان و دانشگاه و مدرسه را به کارخانه پیوند بزنیم
یکشنبه ۱۷ مهر ۱۴۰۱
موج اعتراض هایی که علیه قتل حکومتی مهسا امینی آغاز شد به یک خیزش انقلابی و سراسری تبدیل شده و اکنون وارد چهارمین هفته شده است. قتل ژینا امینی در واقع جرقه ای بود که باروت خشم و نارضایتی انباشته شده مردم علیه خشونت ها و تبعیض جنسیتی که به زنان تحمیل شده بود، علیه فشارهای سنگین گرانی و فقر و فلاکت اقتصادی، بی حقوقی های سیاسی و اجتماعی را به نقطه انفجار رساند. اگر خیزش دی ماه ۹۶ در غیاب به میدان آمدن طبقه کارگر بعد از ده روز فروکش کرد و خیزش آبان ۹۸ زیر فشار سرکوب خونین بعد از یک هفته شعله هایش به زیر خاکستر رفت و خیزش آب در خوزستان و اصفهان چند روز بیشتر دوام نیاوردند، اما خیزش انقلابی مهسا سه هفته را پشت سر گذاشته است.
از آنجا که قتل ژینا به دست نیروهای سرکوب “گشت ارشاد” در ادمه منطقی سیاست تبعیض جنسیتی و زن ستیزانه رژیم جمهوری اسلامی به وقوع پیوست، اعتراض به این قتل دولتی بلافاصله به جنبش رهائی زنان، به جنبش انقلابی کردستان و به جنبش پیشرو دانشجویی پیوند خورد. حضور برجسته و پیشتاز زنان با شعارها و اقدامات نمادینی که انجام دادند، اعتراضات و اعتصاب یک پارچه مردم کردستان علیه جنایات رژیم و اعتصاب و اعتراض در هم آمیخته و شکوهمند جنبش دانشجویی بیانگر همین واقعیت است.
زنان آزاده با فریاد شعار ” زن، زندگی، آزادی”، “نه روسری، نه توسری، آزادی، برابری” و با دور افکندن و سوزاندن روسری ها نه تنها رکن و پایه ایدئولوژیک جمهوری اسلامی را به لرزه در آوردند، بلکه هژمونی فکری این رژیم متکی بر ایدئولوژی اسلامی و فرهنگ مرد سالارانه را به چالش کشیده و در هم کوبیدند. از آنجا که رژیم جمهوری اسلامی پایگاه اصلی اسلام سیاسی در خاورمیانه و در سطح جهان است، تعرض به ارکان ایدئولوژیک اسلامی سیاسی در کانون قدرت آن، جنبش رهائی زنان را نه تنها در ایران بلکه در خاورمیانه وارد فاز نوینی کرده است. بی جهت نیست که فعالین جنبش رهائی زن در افغانستان، کردستان سوریه، ترکیه، کردستان عراق و در لبنان با پیام های پرشور و سازمان دادن آکسیون و راهپیمایی های حمایتی همبستگی خود را با زنان ایران اعلام کردند.
خیزش مهسا با وجود شور و امید عظیمی که نه فقط در ایران، بلکه در سطح منطقه ایجاد کرده است، اما تداوم و پیشروی آن در گرو سراسری تر شدن، توده ای تر شدن و پا به میدان گذاشتن طبقه کارگر در ابعاد اجتماعی و سراسری است. طبقه کارگر که بدون تردید قلبش با این اعتراضات در خیابان و دانشگاه و مدرسه می تپد، در صورتی که با اعتصابات سراسری به میدان بیاید و ماشین سرکوب رژیم را فلج و زمینگیر کند، می تواند تداوم و پیشروی این خیزش انقلابی را تضمین کند.
رفقای کارگر! شما می دانید که پایان دادن به تبعیض ها و نابرابری جنسیتی و زن ستیزی رژیم جمهوری اسلامی که در مرکز توجه این خیزش انقلابی قرار گرفته است همواره خواست کارگران آگاه بوده است. و در این تردیدی نیست که پیروزی در این زمینه گشایشی عظیم در کار و زندگی کلیه زنان و به این اعتبار نیمی از طبقه کارگر و کل جامعه بوجود خواهد آورد. اما در این خیزش شعار و خواست آزادی، برابری و نان، کار، آزادی نیز در خیابان ها طنین انداز هستند. آزادی، یعنی رهایی کامل از قدرت و حاکمیت اقتصادی، سیاسی و فرهنگی سرمایه و سرمایه داری، یعنی رهایی از کلیه روابط، مناسبات و نهادهای اسارت آور و سرکوبگر جامعه بورژوازی. برابری یعنی، برابر شدن انسانها در بهره مندی از امکانات مادی در دسترسی به ابزاری های ارتقا و شکفتن استعدادهای فردی و اجتماعی، برابری در تولید و در زیست، برابری در اعمال اراده در سرنوشت اقتصادی، سیاسی و اداری جامعه. کارگران اکنون زمان آن است که با گام های سنگین خود پا به میدان این خیزش انقلابی بگذارید و پرچم پیکار برای تحقق آزادی و برابری انسانها فارغ از هر جنسیت و ملیت و مذهبی را در دستان توانای خود بگیرید. رفقای کارگر شعار “نه روسری، نه تو سری، آزادی، برابری”، ” نان، کار، آزادی را فرزندان شما در دانشگاه و مدرسه و خیابان ها طنین انداز کرده اند. شما نمی توانید نظاره گر آن باشید که دژخیمان جهل و سرمایه ندای آزادی خواهی و برابری طلبی فرزندانمان را در خون خفه کنند.
کارگران شما که در سالهای اخیر با اعتصابات شکوهمند خود ستون فقرات جنبش آزادیخواهانه علیه وضع موجود را شکل داده اید، به خیزش انقلابی جاری بپیوندید و با اعتصابات خود نیروی سرکوب رژیم را به عقب برانید و پیشروی خیزش کنونی را تضمین کنید.
شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له