خیابان های شهرهای فرانسه زیر پای دولت مکرون داغ میشوند
چهارشنبه ۱۴ تیر ۱۴۰۲
زمانیکه گلوله پلیس فرانسه در روز سه شنبه ۲۷ ژوئن، سینه “ناهل” جوان هفده ساله را شکافت، شاید آنانیکه در سال ۲۰۱۷ با تصویب قانون به پلیس وحشی اجازه داده بودند که در مواجهه با ” نافرمانی” از سلاح گرم استفاده کنند، تصور نمیکردند که یک بار دیگر شورشی چون سال ۲۰۰۵ بزرگترین شهرهای فرانسه را در بر بگیرد. شبحی که از آن سال بر فراز فرانسه در حرکت بوده و به نوعی در اعتراضات جلیقه زردها و در ماههای گذشته در اعتصابات و اعتراضات علیه تصمیم دولت جهت افزایش سن بازنشستگی خود را نشان داده بود، اینک با شلیک پلیس به ناهل هفده ساله، دیگر شبح نبود. و چه شباهت غریبی بین این دو قتل دولتی وجود داشت. آن زمان که ” زید” و “بونا” در تلاش برای فرار از دست پلیس به قتل رسیدند، شورشی سه هفته ای شهرهای فرانسه را فرا گرفت. اکنون نیز ساکنان حاشیه شهر پاریس، بندر مارسی، نانسی، تولوز، گرونوبل، سنت آتین، لیون به خروش آمده و آتش خشم و اعتراض خود علیه جنایات پلیس را در خیابان ها شعله ور کرده اند. این تصاویر نا آشنا نیستند، بارها و بارها جوانان شورشی را در میادین و خیابان های شهرهای ایران، شکوه این صحنه ها را آفریدند. “ناهل” که در منطقه “نانتر” به مدرسه رفته و اکنون پیک پیتزا شده بود و آرزو داشت که بعد از پایان دبیرستان مکانیک اتومبیل گردد، اکنون با گلوله ای که بر سینەاش نشسته بود همه آرزوهایش پرپر شدند و مادرش را تنها گذاشت. زنی که دیدن پیکر خونین “ناهل” با خشم به جانب پلیس میرود، با نعره پلیس که “به آفریقا برگرد”، روبرو میشود. بی جهت نیست که ” سباستیان روشه” جامعه شناس فرانسوی میگوید که پلیس فرانسه ” کشنده ترین در اروپا ” است. مکرون پیش ترها در سالهای ۲۰۲۰ و ۲۰۲۲ میلادی با تصویب “قانون امنیت” حوزه عمل نیروهای پلیس را افزایش داده بود. از این تاریخ تعداد کشته شدگان به دست پلیس معادل پنج برابر افزایش یافته است. در سال گذشته میلادی بطور متوسط هر ماه یک نفر در جریان کنترل اتومبیها به جرم به اصطلاح” نافرمانی” به قتل رسیده است که همه بدون استثناء، غیرسفیدان حاشیه شهرها بودند.
با انتشار خبر قتل “ناهل” طولی نکشید که جوانان عاصی و تهیدستان حاشیه شهرها با شعله های خشم خود نمادهای “جمهوری فرانسه” را به آتش بکشند. در “مانت لا جول” یکی از فقیر ترین حاشیه های پاریس در همان دقایق اول شهرداری به آتش کشیده شد. پلیس با گاز فلفل وگلوله های پلاستیکی به صف جوانان یورش برد، اما بعد از چند ساعت مجبور به فرار گردید. در بسیاری از حاشیه شهرها شورشیان باریکادها برپا نموده، ایستگاههای پلیس و هر آنچه نماد دولت و سرمایه داران بود را به آتش کشیدند. وزیر کشور فرانسه در روز پنجشنبه در مصاحبه اش با مطبوعات با اشاره به شورشها سخن از ” خشونت غیر قابل تحمل علیه سمبل های جمهوری ” به میان آورده و از نیروهای سرکوب سپاسگزاری کرد که ” شجاعانه به مقابله با شورشیان پرداخته اند”. او افزود که ” دامنه اغتشاشات بسیار فراتر از سال ۲۰۰۵ میباشد”. همان زمان هم سخن از تغییرات جدی در ساختاراین محله ها، افزایش امکانات رفاهی، گسترش مراکز پزشکی و مبارزه علیه راسیسم در حاشیه شهرها به میان آمد، ولی در هیجده سال گذشته همه آن وعده ها نه تنها بر روی کاغذ ماندند، بلکه دامنه فقر و رفتار راسیستی دستگاه پلیس ابعاد گسترده تری یافته است.
مکرون همه روزه جلسات اضطراری با وزرای کابینه ترتیب داده و مجبور گشت که اجلاس رؤسای دول اتحادیه اروپا را در روز دوم ترک نموده و دیدار خود با صدر اعظم آلمان را که برای روز یکشنبه برنامه ریزه شده بود، به تعویق بیاندازد. “الیزابت بورن” نخست وزیر فرانسه با توجه به ادامه شورشها در روز جمعه بعد از پایان جلسه اضطراری دولت اعلام کرد که” همه گزینه ها با هدف بازگشت به نظم جمهوری در تمام کشور” مورد بحث قرار گرفته است او اعلام ” شرایط اضطراری در تمام کشور” را نیز از جمله گزینه ها نام برد. نه او و نه مکرون حاضر نیستند باور کنند که اتفاقا این شورشیان نمیخواهند به ” نظم جمهوری ” باز گردند، از آنرو که همین ” نظم جمهوری” همین جمهوری سرمایه داران آنان را به حاشیه شهرها و به قعر فقر و بیکاری پرتاپ کرده، جائی که هیچ آینده ای برای این جوانان متصور نیست.
آنانی که از صبح تا شام در پارلمان اروپا در مورد دمکراسی غرب و پارلمانتاریسم بورژایی نغمه سرایی می کردند، دیدند که دولت به اصطلاح مهد دمکراسی چهل و پنج هزار نفر از نیروهای پلیس ونیروی ویژه نظامی و خودروهای زرهی را در خیابانها مستقر کرد تا جوانان شوریده علیه فقر و جنایت پلیس را سرکوب کند. به گزارش، آسوشیتدپرس، از شروع اعتراضات در سه‌شنبه ٦ تیر تا شنبه ١٠ تیر در حدود دو هزار و ۸۰۰ نفر بازداشت شده‌اند. هر چند که گزارش دقیقی از شمار زخمی ها منتشر نشده است، اما توحش نیروهای سرکوب پلیس را در مقابله با معترضان از شمار زیاد زخمی ها حکایت دارد. مادر ” ناهل” مردم را به راه پیمائی اعتراضی در روز پنجشنبه فرا خوانده و بیان داشت “بگذارید شورشی برای فرزند من سازمان دهیم “. دفتر حقوق بشر سازمان ملل در ژنو در روز جمعه از دولت فرانسه خواست که به پدیده راسیسم در میان نیروهای پلیس توجه نماید. بدون تردید راسیسم دستگاه پلیس دولت فرانسه یکی از عوامل برپایی شورش جاری است، اما مقابله با سیاستهای سرکوبگرانه دولتی که فقر و بیکاری را در این حاشیه ها ساختاری کرده است، اساسی ترین انگیزه این شورشهاست.
مکرون این نماینده بورژوازی فرانسه تصور میکند که با اعزام چهل و پنج هزار نیروی سرکوب، شورش به حاشیه رانده شدگان را سرکوب نماید و البته این راه حل نظم سرمایه دارانه در همه جای دنیا در مقابله با خیزش فرودستان قعر جامعه است. شاید او بتواند با میلیتاریزه کردن خیابان ها این شورش را فرو نشاند، اما تضادها و تعمیق شکاف طبقاتی، فقر و بیکاری ساختاری شده در حاشیه شهرها و راسیسم نهادینه شده در دستگاه دولت و پلیس فرانسه، بستری را فراهم آورده که با هر جرقه ای خشم و اعتراض جوانان و فرودستان شهری فوران می کند.
سخن روز: شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له