خواست آزادی معلمان و کلیه زندانيان سياسی را به مطالبه عمومی تبديل نمائيم
پنجشنبه ۱۴ بهمن ۱۴۰۰
پس از دو روز اعتصاب سراسری شکوهمند معلمان که بیش از ۲۰۰ شهر، منطقه و ناحیه‌ی آموزش و پرورش را در بر گرفت و طی آن دهها هزار معلم دست از کار کشیدند و کلاس درس و تدریس را تعطیل کردند و بعد از آنکه معلمان در روز دوشنبه ۱۱ بهمن مانند سیلی خروشان به خیابان ها آمدند و کف خیابان را به عرصه پیکار برای تحقق خواسته هایشان تبدیل کردند، رژیم اسلامی اینبار هم با حربه بگیر و ببند معلمان به مقابله با اعتراضات روی آورد.
بنا به گزارش ها طی این سه روز چند نفر از معلمان به نام‌های «شعبان محمدی و جبار دوستی در مریوان، محمدعلی زحمتکش، اصغر امیرزادگان و قهرمان حاتمی در شیراز، و احمد حیدری، داوودی و احمدی در تهران» توسط نیروهای امنیتی رژیم بازداشت شدند. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، بازداشت معلمان معترض را محکوم نموده و خواهان آزادی بی‌قید و شرط تمام معلمان دربند و توقف پرونده‌سازی علیه معلمان شده است.
کارگران، مردم آزاده و مبارز!
آیا دیده اید که هر وقت دشمنان ما خطر قدرت و فشار نیروی مبارزه ما را بالای سرشان احساس کنند، و ببینند که ما داریم سنگ روی سنگ می گذاریم، جمع میشویم، هم پیمان می شویم و به میدان می آیم مثل گرگ شبیخون می زنند، پنهان و آشکار اعدام می کنند، مرعوب می کنند و بازداشت و زندان و شکنجه را در مقابل ما علم می کنند.
هشیار باشید که امروز هم در وحشت و هراس، هراس از خشم و نفرت فرو خورده دهها ساله ما، از اینکه مبادا شکستشان، ضعف و زبونی شان این بار به نفع ما تمام شود و کارشان را یکسره کنیم شبیخونها را شروع کرده اند، دستگیر می کنند، زندانی می کنند و جلو جوخه می برند، دست به کار شوید و اعلام کنید که دستگیری، شکنجه و اعدام ممنوع باید گردد! معلم زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد.
حکومتی که این چنین درمانده است نبايد برای بار دیگر مجال بيابد تا با سلاح زندان صفوفمان را به عقب براند. بايد در میان خروش فریاد ما برای بیرون کشیدن اسرای در بندمان دشمنانمان برخود بلرزند، مرعوب شوند و بدانند که زندان جای خود این جانیان است
مردم آزاده ایران!
برای آزادی زندانیان سیاسی بپا خیزید!
هیچ کس را نمی توان به خاطر عقیده و به خاطر فعالیت سیاسی اش به زندان انداخت. آزادی عقیده و آزادی در فعالیت سیاسی حق بی چون و چرای هر فرد در جامعه است. همچون انسانهائی شايسته آزادی و برابری، استوار و بی تزلزل به دفاع از حقوق مسلم خود بپاخیزید!
هیچکس را نباید بجرم مبارزه برای حقوق خود، بجرم اعتراض علیه فلاکت و ستمگریهای موجود، بجرم داشتن عقیده مخالف و انجام فعالیت سیاسی بازداشت و زندانی کرد. اگر قرار است کسی در کنج زندانها باشد، این عاملین و مسببان وضع موجود هستند که باید به زندان بروند، یعنی همان کسانی که فرزندان مردم را به زندان و زیر شکنجه می برند، همان کسانی که جگر گوشگان مردم را می کشند و در گورهای بی نام و نشان دفن می کنند، یعنی آنان که ثروت جامعه را به غارت می برند و این بار عظیم رنج و محرومیت و بیحقوقی را بر مردم تحمیل کرده اند.
ما می گوئیم همه آحاد جامعه باید از آزادی بی قید و شرط سیاسی، آزادی فعالیت سیاسی و تشکیل احزاب،آزادی عقیده و تبلیغ آن، آزادی بیان و مطبوعات، آزادی اجتماعات، تظاهرات، اعتصاب، تحصن، و آزادی تشکیل شورا و سندیکا، و هر نوع تشکل صنفی و سیاسی دیگر برخوردار باشند.
کارگران، مردم آزاده ایران!
همچون انسانهای شایسته آزادی و برابری، استوار و بی تزلزل از این حقوق خود به دفاع برخیزید! در مقابل تعدیات پلیسی حکومت جنایتکاران استوارا بایستید و صدای اعتراضتان را علیه لگد مال شدن این حقوق مسلم انسانی بلندتر سازید. سرنوشت معلمان زندانی و کلیه زندانیان سیاسی را پیگیرانه دنبال کنید و آزادی بی قید و شرط آنها را خواستار شوید.
به وضع زندانها اعتراض کنید، به قوانین اختناق آور و مقررات حکومت جانیان تمکین نکنید. منظم و دسته جمعی به ملاقات زندانیان بروید. در جلو زندانها اجتماع کنید و صف ملاقات کنندگان را به صف مردم معترض بدل سازید که با صدائی رسا آزادی زندانیان سیاسی را طلب میکنند. از هر کوی و کارخانه و برزن شعار “زندانی سیاسی آزاد باید گردد” را طنین انداز کنید. در اجتماعات و اعتراضات خود خواست آزادی زندانیان سیاسی را طرح کنید و مصرانه بر آن پای بفشارید.