پنجشنبه ۲۳ فروردین ۱۴۰۳

علی خامنه ‌ای ولی فقیه حکومت اسلامی سرمایه داران  روز چهارشنبه  ۱۵ فروردین ۱۴۰۳ در دیدار با مقامات حکومتی و فرماندهان سپاه پاسداران و ارتش بار دیگر بر اجباری بودن حجاب اسلامی «هم به لحاظ شرعی و هم به لحاظ قانونی» تأکید کرد. وی گفت از نظر او مخالفت زنان با حجاب اجباری با هدف اصلی «بازگرداندن وضعیت به زمان قبل از انقلاب – طاغوت» شکل گرفته است. او همچنین مخالفان حجاب اجباری در ایران را «استخدام شده و تحت نفوذ بیگانگان» خواند و از مسئولان حکومتی خواست که برای رعایت حجاب اجباری بر «وظایف شرعی و قانونی» خود عمل کنند. چند روز پس از سخنرانی ولی فقیه، غلامحسین محسنی اژه‌ای، شب یکشنبه ۱۹ فروردین در دیدار با شماری از مسئولان رسانه‌های اجیر حکومتی گفت: «در قضیه عفاف و حجاب وضع خوبی نداریم. اگرچه در این رابطه یک سلسله اقداماتی انجام شده، اما هنوز به نتیجه نهایی نرسیده‌ایم». او تأکید کرد که نباید منتظر تصویب لایحه موسوم به «حجاب و عفاف» ماند و مدعی شد که با همین ظرفیت‌های موجود قانونی هم می‌توان وضعیت موجود را بهبود بخشید. رئیس قوه قضائیه رژیم اسلامی افزود: «در شورای عالی انقلاب فرهنگی، قوه قضائیه مکلف به تدوین لایحه‌ای در این رابطه شد و ما لایحه‌ای معطوف به هدف را در ۹ ماده تنظیم کردیم که آن ۹ ماده در دولت به ۱۵ ماده و در مجلس به ۷۱ ماده تبدیل شد و هنوز هم به سرانجام نرسیده است».  
 
این تهدیدها و شاخ و شانه کشیدن ها علیه زنان در حالی است که به رغم موج های پی در پی سرکوب و عربده کشی امامان جمعه و جوله حجاب بانها، زنان آزاده و شجاع ایران با پافشاری بر حقوق انسانی و پایه ای خود در انتخاب نوع پوشش، همچنان بدون حجاب اجباری در اماکن عمومی حضور می یابند. تهدیدات خامنه ای و رئیس قوه قضائیه رژیم نشان از آن دارد که سران رژیم سازماندهی موج جدیدی از تهاجم به زنان را در دستور کار خود قرار داده اند. اما همینکه بیش از یک سال است که دولت و مجلس  و شورای نگهبان نتوانسته اند “لایحه حمایت از فرهنگ عفاف و حجاب” را به تصویب برسانند نشانه آن است که ایستادگی و مقاومت شجاعانه زنان در برابر حجاب اجباری، سران و قانون گذاران رژیم ارتجاعی اسلامی را به جان هم انداخته است. بیش از یک سال است که برخی از سران رژیم و نمایندگان مجلس اسلامی در هراس از فروپاشی «دیوار برلین حجاب اجباری» و از دست‌دادن کنترل بر بدن زنان از ضرورت گنجاندن اعمال مجازات‌های شدید مانند شلاق و تبعید در این لایحه سخن می گویند. عده‌ ای دیگر از مهره های رژیم برای رعایت حال اصلاح طلبان حکومتی و دلواپسان نظام بر اهمیت «کار فرهنگی» در لایحه تأکید می کنند. 

هراس سران رژیم از فروپاشی دیوار حجاب اجباری  و اينگونه ابراز نگرانيها و تهدیدات خامنه ای و محسنی اژه ای و دیگر مقامات حکومتی در عين حال كه خشك مغزی و ارتجاع عريان سران و کارگزاران رژیم را نشان ميدهد، اما در همان حال نشانه های واقعی از تغيير شرايط و از تغيير توازن قوايی است كه در جامعه به وجود آمده است. این توازن قوای جدید آرام آرام و در نتیجه بیش از چهل سال مبارزه سنگر به سنگر زنان با آپارتاید جنسیتی و سیاست های زن ستیزانه حکومت اسلامی به امر واقع تبدیل شده است. مبارزه بدون انقطاع زنان طی بیش از چهار دهه گذشته و برای نمونه حضور گسترده زنان آزاده در خیزش های دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸، و پیشتازی آنان در جنبش انقلابی زن، زندگی، آزادی سرچشمه آن مقاومت گسترده ای است كه امروز در عرصه مبارزه با حجاب اجباری خود را نشان ميدهد و سران رژیم و فرماندهان نیروی انتظامی را به ستوه آورده است. آن دسته از سران حکومت اسلامی که نسخه شلاق و تبعید را برای مقابله با زنان بی حجاب می پیچند باید بدانند که این حکومت اسلامی طی بیش از چهار دهه گذشته، اوج اقدامات ضد انسانی و جنایتکارانه خود از جمله شلاق و زندان و شکنجه را در مقابله با مبارزات زنان بکار گرفت، اما نتوانست زنان مبارز و آزاده را مرعوب کند. حضور چشمگیر زنان در خیزش های انقلابی و جنبش های اعتراضی و حضور آنان در عرصه های مختلف حیات اجتماعی نشان داد که زنان ایران برای احقاق مطالبات انسانی خود پای در راه مبارزه ای سنگر به سنگر گذاشته اند و اقدامات جنایتکارانه رژیم خللی در عزم و اراده آنان وارد نمی کند. امروز نتايج اين مبارزه جانانه، طولانی و سنگر به سنگر زنان را در توده گير شدن مبارزه با حجاب اجباری مشاهده ميكنيم.
  
روشن است كه مبارزه با حجاب اجباری عرصه ای نيست كه به خودی خود عمق و گستردگی مبارزات رهايی بخش زنان ايران را نشان دهد، اما مقاومت در برابر حجاب اجباری امروز به يك نماد مقاومت در برابر قوانين اسلامی و ناديده گرفتن دستورات حكومتی تبديل شده است. کنترل پديده بی حجابی از دست رژیم خارج شده و همین واقعیت است که اين چنين  خامنه ای و دیگر سران حکومت اسلامی را نگران و سراسیمه كرده است. نيروهای اعزام شده به خيابانها و دانشگاهها برای عقب راندن زنانی كه حجاب و روسری ها را به دور انداخته و رژيم و قوانينش را به چالش كشيده اند، كافی نيستند. توده گير شدن اين مبارزه رژيم را در مقابله با آن مستاصل ساخته است. تهدیدات خامنه ای و رئیس قوه قضائیه نه از سر قدرت بلكه در واقع اعتراف به شكست است. جمهوری اسلامی طی بیش از چهار دهه حاكميت خود هرچه در توان داشته است بر عليه زنان به كار گرفته است. حکومت اسلامی سرمایه داران نه در زمينه تصويب قوانين ضد زن و نه در زمينه اعمال زور و خشونت مستقيم خلائی باقي نگذاشته است تا امروز بخواهد آن را با اقدامات “فرا قانونی” پر كند. 

مبارزه متحدانه زنان و مردان آزاده ای كه تحميل حجاب اجباری را اهانت به حرمت انسانی خود ميدانند، در یک قدمی پيروزی است. زمان آن فرا رسيده است كه زنان ايران با دور انداختن حجابی كه به زور سركوب به آنها تحمیل شده است، عملا و در کف خیابان قوانينی كه در اين زمينه وجود دارد را ملغی سازند. مبارزه ای كه با سوزاندن روسری ها در کف خیابان وارد فاز نوینی شد را ميتوان با قاطعيت به سرانجام رسانيد. جنبش دانشجویی ایران و بویژه بخش چپ و سوسیالیستی آن می تواند نقش برجسته ای در این کارزار داشته باشد. زنان آزاده ایران در یک قدمی پیروزی و رژیم در لبه پرتگاه مبارزه با بی حجابی قرا گرفته است.
سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
https://alternative-shorai.tv
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpiran1 (http://www.instagram.com/Peshrawcpiran1)
https://t.me/KomalaCpiranTv