پنجشنبه ۱۵ خرداد ۱۴۰۴

صلاح مازوجی

بیش از یک سال پیش، در شرایطی که جنبش انقلابی ژینا با پیشتازی زنان و با شعار “زن، زندگی، آزادی”، “مرگ بر خامنه ای” و با اقدامات نمادینی مانند دورافکندن روسری ها بر کف خیابان پایەهای ایدئولوژیک حکومت دینی و نقش دین در دولت و در تعیین قانون و سیاست را در هم کوبیده بود، خالد عزیزی سخنگوی حزب دمکرات کردستان ایران به یاری دین و مام وستایان آیینی شتافت و بار دیگر بر این باور کهنه و منسوخ حزب دمکرات که: « دین نقش مهمی در اجتماع دارد و نمیتوان آن را از سیاست جدا کرد. ماموستایان آیینی هم نقش مهمی در آزادی ایران دارند.» تأکید کرد.

در آن زمان این سخنان خالد عزیزی به اندازه بوق و کرنای اتوبوس مجانی رضا پهلوی در شبکه های اجتماعی سر و صدا به پا کرد، نه به این خاطر که وی چیزی تازه و خلاف باورها و مواضع سنتی حزب دمکرات به زبان آورده بود، بلکه به این دلیل که گفته های وی در تقابل و تضاد کامل به روح جنبش انقلابی ژینا بود، جنبشی که نظام استبداد دینی و آپارتاید جنسی و اشکال مختلف ستم و تبعیض را در کف خیابان و با شجاعت به چالش کشیده بود. آنزمان سخنگوی حزب دمکرات کردستان ایران در شرایطی بر نقش مهم ماموستایان آیینی در آزادی ایران تأکید کرد، که همین ماموستایان آیینی اهل سنت در کردستان در آبان ماه ۱۴۰۱ در گرماگرم جنبش انقلابی ژینا در حالی که در بیش از صد شهر ایران، آتش اعتراضات خیابانی با شعار محوری زن، زندگی، آزادی و مرگ بر خامنەای شعله می کشید، برای ترمز کردن جنبش انقلابی ژینا و برای به بیراهه بردن مبارزه برای آزادی ایران، بیانیه سیاسی صادر کردند و تلاش کردند که جنبش انقلابی ژینا را در چهارچوب قانون اساسی ارتجاعی جمهوری اسلامی به چهارمیخ بکشند.

اما خالد عزیزی به عنوان سخنگوی رسمی حزب دمکرات کردستان ایران به رغم آگاهی بر ماهیت آزادی خواهانه و برابری طلبانه ی جنبش انقلابی ژینا، و به رغم آگاهی از موضع ارتجاعی مام وستایان آیینی تلاش کرد با حمایت از این جریان، پایگاه اجتماعی حزب دمکرات در جامعه کردستان را انسجام ببخشد و آن را برای صف آرایی های بعدی در این جامعه آماده کند. خالد عزیزی اینبار و در شرایطی که مؤلفه ها و فاکتورهای جدیدی در تبیین أوضاع متحول سیاسی ایران و منطقه عمل می کنند، علیه کمونیسم و سوسیالیسم و چپ آژیتاسیون به راه انداخته است. وی در یک سمینار حزبی تحت عنوان «ایران و شرق کردستان  در معادلات بین المللی» که از شبکه تلویزیونی این حزب و در شبکه های اجتماعی پخش شده است می گوید: «تجربه کمونیسم  و سوسیالیسم و چپ در دنیا ضرر و زیان زیادی داشته اند. همه کشورهایی که سوسیالیسم را تجربه کردند، عقب افتادند و متأسفانه در همه بخش های کردستان این ایدئولوژی و این نگرش وارد جنبش کردستان شد».

این ادعاها در واقع تکرار مواضع ایدئوگ های راست ترین بخش سرمایه داری جهانی است، که بعد از فروریختن دیوار برلین در نوامبر ۱۹۸۹ و فروپاشی بلوک شرق و پایان جنگ سرد، با جشن و سرور “پایان تاریخ” را اعلام کردند. در آنزمان تبلیغات نئولیبرالی کوشش کرد آنچه که روی داده بود یعنی شکست و فروپاشی مدل سرمایه داری دولتی را “مرگ و پایان کمونیسم” تفسیر کند و با سرمستی فریاد برآورد که برای همیشه سوسیالیسم را از میدان بدر کرده است. زمانی هم مارگارت تاچر نخست وزیر محافظه کار انگلیس در هنگام شکست اعتصاب بزرک کارگران معدن اعلام کرد: «با سوسیالیسم برای همیشه وداع گفتیم» و بدون هیچ ابایی از کارگران معدن انگلیس به عنوان دشمن داخلی یاد کرد. اکنون و بعد از بیش از سه دهه و در حالی که تضادهای آشتی ناپذیر و غیر قابل درمان نظام سرمایه داری، به نحو خطرناکی جامعه بشری و محیط زیست انسانها را در معرض نابودی قرار داده است، سخنگوی حزب دمکرات هنوز از این سرمستی بیرون نیامده و از ضرر و زیان و شکست و پایان چپ و سوسیالیسم سخن می گوید.

خالد عزیزی در نفرت پراکنی علیه چپ و سوسیالیسم  تا جایی پیش می رود که آگاهانه و همصدا با ژورنالیسم اجیر در غرب، نظام های سیاسی حاکم در کشورهای اروپای شرقی را سوسیالیستی جا زده و سازماندهی گروه های نیابتی از جانب رژیم جمهوری اسلامی در منطقه را الگو برداری از اردوگاه سوسیالیسم معرفی می کند. خالد عزیزی عامدانه می خواهد رژیم جمهوری اسلامی و کمونیسم و سوسیالیسم و چپ را همسو نشان دهد. وی فراموش کرده که این کومه له و کمونیست ها در کردستان بودند که در دفاع از منافع جنبش انقلابی مردم کردستان، همواره در مورد سیاست های سازشکارانه، توهم آمیز و همسویی حزب دمکرات کردستان با رژیم جمهوری اسلامی هشدار می دادند.

جهت یادآوری به سخنگوی حزب دمکرات کردستان ایران، به این چند جمله از نامه حزب دمکرات به خمینی در هفتم فروردین سال ۱۳۵۹ توجه کنید: « حضرت امام خمینی رهبر عالیقدر انقلاب ایران! یکبار دیگر امام را مخاطب قرار می دهیم. اینک بدخواهان در صددند جنگ برادرکشی دیگری به مردم کردستان تحمیل نمایند … پیام ۲۶ آبانماه ۵۸ حضرتعالی ما را به حل مسئله کردستان از طریق مذاکره امیدوار ساخت و ما بلافاصله لبیک گفتیم و اعلان آتش بس دادیم اکنون دیگر تصمیم با بنیان گذار جمهوری اسلامی است». حزب دمکرات قبل از این نامه در متینگ آبان ماه ۵۸ در شهر مهاباد به پیام خمینی لبیک گفته و از مواضع «ضد امپریالیستی» خمینی پشتیبانی کرده بود.

حزب دمکرات به اینها اکتفا نکرد و در کنگره چهارم در متن سند برنامه ای خود در مورد خمینی و رژیم جمهوری اسلامی چنین نوشت: «انقلاب ضد استبدادی و ضد امپریالیستی خلق های ایران با شرکت همه نیروهای مترقی و ملی و قشرها و طبقات دمکراتیک به رهبری امام خمینی در روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ به پیروزی رسید و طومار رژیم ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی را برای همیشه درهم پیچید و جمهوری اسلامی را مستقر ساخت.» در این برنامه حزب دمکرات نه تنها “امام خمینی” را رهبر انقلاب، بلکه رژیم جمهوری اسلامی( این ضد انقلاب هار و جنایتکار اسلامی) را نیز محصول انقلاب ضد استبدادی و ضد امپریالیستی خلق های ایران قلمداد کرد.

از اینها گذشته خالد عزیزی در رأس جناحی از حزب دمکرات برای سالها و در دوره ای که دوم خردادی ها و اصلاح طلبان حکومتی برو و بیایی داشتند در جریان مضحکه های انتخاباتی مردم کردستان را فراخوان می دادند تا در برابر گزینه بدتر به بد، در برابر جناح أصول گرا به جناح اصلاح طلبان حکومتی رأی بدهند و عملا به فراخوان خامنه ای و کادر رهبری سپاه پاسداران برای گرم کردن تنور انتخابات حکومتی پاسخ مثبت می دادند. سخنگوی حزب دمکرات با این کارنامه می خواهد رژیم جمهوری اسلامی را هم در زمینه مبارزه ضد امپریالیستی و هم در زمینه سازماندهی گروه های نیابتی همسو با سوسیالیست ها و چپ ها جا بزند. ادعاهای خالد عزیزی علیه چپ ها و سوسیالیستها و کمونیست ها نازل تر از آن هستند که ارزش نقد نظری داشته باشند، اما سئوال این است که ارزش مصرف این آژیتاسیون بی مایه علیه چپ و کمونیسم در کردستان و ایران در شرایط کنونی چیست؟ و فاکتورهای دخیل در آن کدام ها هستند؟

یکی از فاکتورهای دخیل در تبیین اوضاع سیاسی ایران حضور یک چپ نیرومند اجتماعی در صحنه مبارزه است که جمهوری اسلامی برای مقابله با آن اسلحه را از رو بسته است و اپوزیسیون بورژوایی ایران هم برای عقیم کردن نقش آن از هیچ تلاشی دریغ نمی کند. این چپ اجتماعی حضور خود را در وجود فعالین و رهبران جنبش کارگری که پرچم مطالبات کارگران را برافراشتەاند و در سازماندهی و رهبری اعتراضات و اعتصابات کارگری نقش دارند، تلاشگران جنبش زنان که با حضور خود در پیشاپیش مبارزه معلمان، بازنشستگان، دانشجویان، پرستاران و با مقاومت گسترده در برابر سیاست ها و قوانین زن ستیزانه حاکم، چشم انداز رهایی زنان از ستمکشی سرمایەداری را به روی جامعه گشودەاند، چپ ها و سوسیالیست های جنبش دانشجویی که بیرق اتحاد با جنبش کارگری و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی را حمل می کنند، بازنشستگانی که مطالبات خود را در کف خیابان فریاد می زنند، این چپ اجتماعی آن بخش از نویسندگان، خبرنگاران، استادان دانشگاه، سینماگران و هنرمندانی را در بر می گیرد که با فرهنگ، سیاست ها  و ایدئولوژی طبقه حاکم درافتاده، علیه سانسور و شکنجه و اعدام اعتراض کرده و از منافع و مبارزه کارگران و زحمتکشان به دفاع برخاستەاند.

این نیروی چپ اجتماعی در کردستان پرچم مبارزه و تسلیم ناپذیری در مقابل رژیم جمهوری اسلامی، در افتادن با ارتجاع محلی و همبستگی با جنبش کارگری و دیگر جنبش های پیشرو اجتماعی در سراسر ایران را برافراشته است. این چپ اجتماعی در پشت میله های زندان پرچم اعتراض علیه مجازات اعدام را بر دوش می کشد. این نیروی اجتماعی چپ و رادیکال نقش انکارناپذیری در سازماندهی اعتراضات و اعتصابات کارگری و خیزش های توده ای در سالهای اخیر ایفا نموده است. مضمون خواستەها و مطالبات بخش های مختلف این چپ اجتماعی را شعار “نان، کار، آزادی” به هم پیوند زده است. اگر جمهوری اسلامی با بگیر و ببند و شکنجه و اعدام با این چپ اجتماعی مقابله می کند، سخنگوی حزب دمکرات هم با جنگ نرم به میدان رویارویی با این چپ آمده است. خالد عزیزی در جستجوی هم پیمانان خود در میان نیروهای اپوزیسیون راست به این حملات هیستریک به چپ و باورهای سوسیالیستی نیاز دارد.

از سوی دیگر نباید تأثیرات  پیام “صلح و جامعه دمکراتیک” عبدالله اوجالان که در أواخر فوریه سال جاری میلادی انتشار پیدا کرد و متعاقب آن برگزاری کنگره پ ک ک که طی آن پایان مبارزه مسلحانه، آمادگی برای خلع سلاح و انحلال این جریان را اعلام کرد، در حالی که دولت فاشیست ترکیه با تشدید سرکوب همچنان بر پایان دوران ترور تأکید می کند، بر مواضع أحزاب ناسیونالیست در منطقه را نادیده گرفت. تحولات پ ک ک بیش از پیش حفظ نیروی مسلح و مبارزه مسلحانه به عنوان مهم ترین شکل ابراز وجود جریان های ناسیونالیستی را تحت فشار قرار داده است. در این شرایط برای باز کردن باب دیالوگ با جمهوری اسلامی، حمله به چپ و سوسیالیسم برای سخنگوی حزب دمکرات کردستان ایران ارزش مصرف پیدا کرده است.

تداوم مذاکرات دولت ترامپ با رژیم جمهوری اسلامی بر سر برنامه هسته ای با چاشنی تهدید به بمباران تأسیسات هسته ای، خالد عزیزی را از «پروژه براندازی» رژیم جمهوری اسلامی و استقرار «صلح و آشتی» در ایران به دست ترامپ ناامید کرده است. امید داشتن به دخالت آمریکا برای براندازی رژیم اسلامی مدتها است که به یک پای استراتژی سیاسی حزب دمکرات تبدیل شده است. بعد از لشکرکشی آمریکا به عراق و ساقط کردن رژیم صدام، حزب دمکرات اظهار امیدواری کرد که این پروژه «رهایی بخش» در ایران هم به اجرا در آید تا آنها هم بتوانند در سایه لشکر کشی آمریکا در کردستان ایران به قدرت برسند. زمانی که امید به اجرای این پروژه ها به یأس تبدیل می گردد، حمله به چپ و سوسیالیسم برای پیدا کردن هم پیمانی در میان اپوزیسیون راست و نشان دادن چراغ سبز دیالوگ به جمهوری اسلامی برای خالد عزیزی اهمیت پیدا می کند.

علاوه بر این فاکتورها، خالد عزیزی با اظهار تأسف از وجود جریان های کمونیست و سوسیالیست و چپ در کردستان و با سم پاشی علیه این پدیده اجتماعی عاجزانه می خواهد هواداران حزب دمکرات را در برابر خطر نفوذ باورهای چپ و سوسیالیستی در جامعه ای که در آن هر روزه فاصله فقر و ثروت عمیق تر می شود را واکسینه کند. خالد عزیزی در کارزار حمله به چپ و سوسیالیسم تنها نیست، وی با حمله به چپ و سوسیالیست در واقع هم پیمانی خود را با لشکری بزرگ از جریان های راست در سراسر جهان علیه آزادیخواهی و برابری طلبی به روز کرده است. اما به رغم تمام این تلاشها، بربریت نظام سرمایه داری، سوسیالیسم را در دستور کار تاریخ قرار داده و به ضرورتی اجتناب ناپذیر تبدیل کرده است. تنها موفقیت نظام سرمایه داری و امکانات و زرادخانه تبلیغاتی آن در به عقب انداختن روزی است که این نظام ظالمانه باید به خاطر استثمار انسان به دست انسان، فقر و فلاکت و گرسنگی، جنگ و نسل کشی و آوارگی و معضلات و مصائب بیشماری که به بشریت تحمیل کرده است، باید حساب پس بدهد.