حکومت اسلامی در پرتگاه مبارزه با بی حجابی!
پنجشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۲
شوراهای صنفی دانشجویان روز دوشنبه ۲۳ خرداد ۱۴۰۲ طی گزارشی اعلام کرد که پس از ممنوع‌الورود کردن حدود ۴۰ نفر از دانشجویان دانشگاه هنر به بهانه پوشش نامناسب، این بار و در اقدامی جدید، نیروهای حراست این دانشجویان را تعلیق مشروط کرده اند، به این معنا که اگر دانشجویان بار دیگر بدون پوشش مقنعه در دانشگاه حضور یابند، حکم تعلیق آنها اجرا می‌شود. همزمان فعالان دانشجویی دانشگاه بهشتی از «مزاحمت و تهدید دانشجویان سر جلسه امتحان» به خاطر «سر نکردن مقنعه» خبر دادند. شوراهای صنفی دانشجویان خبر داده است رئیس دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه بهشتی، حین برگزاری امتحان برای دانشجویانی که مقنعه بر سر نداشتند مزاحمت ایجاد کرده و دانشجویان را تهدید کرده در صورت تکرار، آنها را از شرکت در امتحان منع خواهد کرد. این ها در حالی است که شورای صنفی دانشجویان در ۱۵ خرداد نیز از اذیت و آزار و احضار تعداد زیادی از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت به کمیته انضباطی به دلیل مقاومت در برابر تحمیل حجاب اجباری خبر داد.
همزمان با تداوم این تهاجم سازمانیافته به زنان بی حجاب در دانشگاهها و شهرهای مختلف ایران، نمایندگان حکومت اسلامی در مجلس روز سه‌شنبه ۲۳ خرداد ضمن رد دو فوریتی “لایحه حمایت از فرهنگ عفاف و حجاب”، اما بررسی آن را در دستور کار مجلس قرار دادند. مجادلات بر سر دو فوریتی یا یک فوریتی بودن لایحه نشان از آن دارد که ایستادگی و مقاومت شجاعانه زنان در برابر حجاب اجباری، سران و قانون گذاران رژیم ارتجاعی اسلامی را به جان هم انداخته است. درحالی که برخی از سران رژیم و نمایندگان مجلس اسلامی در هراس از فروپاشی دیوار برلین حجاب اجباری و از دست‌دادن کنترل بر بدن زنان از ضرورت گنجاندن اعمال مجازات‌های شدید مانند شلاق و تبعید در این لایحه سخن می گویند، عده دیگری هم برای رعایت حال اصلاح طلبان حکومتی و دلواپسان نظام بر اهمیت «کار فرهنگی» در لایحه تأکید می کنند. خبرگزاری فارس وابسته به سپاه پاسداران به نقل از جلیل رحیم‌آبادی، نماینده تربت جام نوشت: «به نظر بنده این لایحه بیشتر از این‌که مشکل حجاب را حل کند پوست خربزه‌ای زیر پای مجلس است. قوه قضاییه این لایحه را طراحی کرده اما در این چند روز به مجلس تاختند. نمی‌توان احکام فرهنگی را به حال خود رها کرد و از مساجد و افراد باایمان حمایت نکرد، سپس انتظار داشته باشیم تا افراد بی‌حجاب با جریمه نقدی حجاب را رعایت کنند. او در مورد لایحه حجاب و عفاف را که به تأیید سران سه‌قوه و نهادهای مسئول رسیده، تأکید کرد: «در این‌که بی‌حجابی یک بحران است شکی نیست اما این لایحه شتاب زده و غیرکارشناسی، بدون ریشه‌یابی در جامعه نمی‌تواند مشکل بی‌حجابی را حل کند.»
هراس سران رژیم از فروپاشی دیوار حجاب اجباری و اينگونه ابراز نگرانيهای نمایندگان مجلس اسلامی در عين حال كه خشك مغزی و ارتجاع عريان سران و کارگزاران رژیم را نشان ميدهد، اما در همان حال نشانه های واقعی از تغيير شرايط و از تغيير توازن قوايی است كه در جامعه به وجود آمده است. این توازن قوای جدید آرام آرام و در نتیجه بیش از چهل سال مبارزه سنگر به سنگر زنان با آپارتاید جنسیتی و سیاست های زن ستیزانه حکومت اسلامی به امر واقع تبدیل شده است. مبارزه بدون انقطاع زنان طی بیش از چهار دهه گذشته و برای نمونه حضور گسترده زنان آزاده در خیزش های دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸، و پیشتازی آنان در جنبش انقلابی جاری سرچشمه آن مقاومت گسترده ای است كه امروز در عرصه مبارزه با حجاب اجباری خود را نشان ميدهد و سران رژیم و فرماندهان نیروی انتظامی را به ستوه آورده است. آن دسته از نمایندگان مجلس که نسخه شلاق و تبعید را برای مقابله با زنان بی حجاب می پیچند باید بدانند که این حکومت اسلامی طی بیش از چهار دهه گذشته، اوج اقدامات ضد انسانی و جنایتکارانه خود از جمله شلاق و زندان و شکنجه را در مقابله با مبارزات زنان بکار گرفت، اما نتوانست زنان مبارز و آزاده را مرعوب کند. حضور چشمگیر زنان در خیزش های انقلابی و جنبش های اعتراضی و حضور آنان در عرصه های مختلف حیات اجتماعی نشان داد که زنان ایران برای احقاق مطالبات انسانی خود پای در راه مبارزه ای سنگر به سنگر گذاشته اند و اقدامات جنایتکارانه رژیم خللی در عزم و اراده آنان وارد نمی کند. امروز نتايج اين مبارزه جانانه، طولانی و سنگر به سنگر زنان را در توده گير شدن مبارزه با حجاب اجباری مشاهده ميكنيم.
روشن است كه مبارزه با حجاب اجباری عرصه ای نيست كه به خودی خود عمق و گستردگی مبارزات رهايی بخش زنان ايران را نشان دهد، اما مقاومت در برابر حجاب اجباری امروز به يك نماد مقاومت در برابر قوانين اسلامی و ناديده گرفتن دستورات حكومتی تبديل شده است. کنترل پديده بی حجابی از دست رژیم خارج شده و همین واقعیت است که اين چنين سران حکومت اسلامی را نگران و سراسیمه كرده است. نيروهای اعزام شده به خيابانها و دانشگاهها برای عقب راندن زنانی كه حجاب و روسری ها را به دور انداخته و رژيم و قوانينش را به چالش كشيده اند، كافی نيستند. توده گير شدن اين مبارزه رژيم را در مقابله با آن مستاصل ساخته است. هياهوی امامان جمعه و تهدیدات فرماندهان نیروی انتظامی و نیروهای حراست در دانشگاهها نه از سر قدرت بلكه در واقع اعتراف به شكست است. جمهوری اسلامی طی بیش از چهار دهه حاكميت خود هرچه در توان داشته است بر عليه زنان به كار گرفته است. حکومت اسلامی سرمایه داران نه در زمينه تصويب قوانين ضد زن و نه در زمينه اعمال زور و خشونت مستقيم خلائی باقي نگذاشته است تا امروز بخواهد آن را با تصویب لایحه حجاب و عفاف پر كند.
مبارزه همدوش زنان و مردانی كه تحميل حجاب اجباری را اهانت به حرمت انسانی خود ميدانند، ميتواند به پيروزی برسد. زمان آن فرا رسيده است كه زنان ايران با دور انداختن حجابی كه به زور سركوب به آنها تحمیل شده است، عملا قوانينی را كه در اين زمينه وجود دارد ملغی سازند. كاری كه در اين مورد آغاز شده است را ميتوان با قاطعيت به سرانجام رسانيد. جنبش دانشجویی ایران و بویژه بخش چپ و سوسیالیستی آن می تواند نقش برجسته ای در این کارزار داشته باشد. رژیم در لبه پرتگاه مبارزه با بی حجابی قرا گرفته است.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له