جمعه ۵ اردیبهشت ۱۴۰۴

روزهای نخست اردیبهشت‌ماه سال ۱۳۵۹ گواه یکی از خونبارترین ایامی‌ است که تاریخ جنبش دانشجویی سربلند ایران به خود دیده است. هنوز سالی از انقلاب بهمن نگذشته نیروهای سیاهی و تباهی و جهل و خرافه به دانشگاه‌های سراسر ایران وحشیانه یورش بردند و مرتکب جنایت‌های هولناکی شدند که در تاریخ جنبش دانشجویی بی‌سابقه بود. در جریان حمله‌ی نیروهای واپس‌گرا دانشگاه‌ها سراسر به خاک‌ و خون کشیده شدند، ده‌ها دانشجو به دست چماق‌داران و عوامل کمیته به قتل رسیدند و هنوز که هنوز مردم اهواز خاطره‌ی تلخ جسد دخترها و پسرهای دانشجوی دانشگاه جندی‌شاپور (چمران کنونی) را پیش چشم دارند که بر آب‌های خونین کارون روان بود. از آن هنگام سرکوب و قلع‌وقمع جنبش دانشجویی مقدمه‌ای شد بر یک دهه سرکوب و اعدام و سر به نیست‌کردن‌های بی‌وقفه که تاریخ سیاسی معاصر ما نظیر آن را هرگز به یاد نمی‌آورد.

کانون نویسندگان ایران در همان روزهای سیاه به وظیفه‌ی ذاتی خود در دفاع بی‌‌چون‌وچرا از آزادی رفتار کرد و اسنادِ زیر برگی است از تاریخ خونبار آن روزگار.