شنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۳

مرضيه نظرى

اعتراضات دانشجویی در ده ها دانشگاه ایالات متحده علیه نسل کشی دولت اسرائیل در غزه که جان بیش از ۳۴ هزار فلسطینی را گرفته، ٨٠ درصد جمعیت این باریکه را آواره کرده و صدها هزار نفر را تا مرز قحطی برده است، با سرکوب شدید نیروهای پلیس ضد شورش روبرو شده است. تا کنون صدها دانشجو به بهانه های واهی از جمله یهودی ستیزی دستگیر شده اند. این در حالی است که معترضان و منتقدین بر این باورند که این اتهامات برای ساکت کردن دانشجویان معترض به این نسل کشی در غزه است و بسیاری از شرکت کنندگان در اعتراضات، خود یهودی و از جمله از اعضای سازمان “صدای یهودیان برای صلح” هستند. دانشجویان معترض تاکید دارند که این یک جنبش صلح آمیز با هدف دفاع از حقوق فلسطینیان و در اعتراض به جنگ است. همچنین دانشجویانی که تاکنون دادگاهی شده اند از طرف دادگاه به خاطر نبودن هیچ مدرکی مبنی بر یهودی ستیزی آنها، تبرئه و آزاد شده اند. در حالی که تظاهرات توسط دانشجویان سازمان دهی و رهبری می‌شود، در بسیاری از موارد اساتید دانشگاه ها هم به تظاهرات پیوسته‌اند تا با حمایت خود از دانشجویان، انزجار خود را از همکاری مدیریت این دانشگاه ها با پروژه‌های نظامی، از جمله کسب سود از ساخت تسلیحات اسرائیلی اعلام کنند. 

تظاهرات و تحصن دانشجویان علیه نسل کشی دولت اسرائیل حمایت بسیاری از کارگران و افکار عمومی را برانگیخته و حمایت از آن از مرزهای آمریکا عبور کرده و به کانادا و استرالیا و فرانسه و ایتالیا و آلمان و دیگر کشورهای اروپایی سرایت کرده است. یکی از کارگرانی که در اعتراضات یکشنبه ٢٨ آوریل شرکت داشت، گفت: « ما باید از دانشجویان پشتیبانی کنیم. فرستادن نیروهای نظامی برای سرکوب و دستگیری معترضین کاملاً غیر ضروری است و این تکرار هر باره تاریخ در طول هر نوع جنگی بوده است. ما باید به مردم بفهمانیم که ما این را تحمل نمی کنیم و باید نسل کشی را متوقف کنیم.» او ادامه داد: « مبارزه  مردم فلسطینی مبارزه همه مردم ستمدیده است. وقتی با آگاهی به هم بپیوندیم، می‌توانیم پیروز شویم.» یکی از دانشجویان دانشگاه شیکاگو گفت: «من اینجا آمدم چون بچه های فلسطینی کشته می شوند و دولت ایالات متحده اجازه می دهد این اتفاق بیفتد. آنها با اسرائیل برای سلاخی مردم بیگناه همدست هستند و این غیرقابل قبول است. ما باید جلوی این بی عدالتی ها را بگیریم. ما باید آمریکا را به طبقه کارگر برگردانیم، ۹۰ درصدی که کار میکنند و مالیات می پردازند، و باید آن را از افراد ثروتمند پس بگیریم. این یک ماشین جنگی و یک دسته جنگ طلب با میلیاردها دلار است که از کشتن مردم سود می برند و ما باید جلوی آن را بگیریم. طبقه کارگر آمریکا برای خرید غذا با مشکل مواجه است اما آنها در خارج از کشور مردم را میکشند، اما اینجا پولی وجود ندارد.»

طبقه حاکمه از جمله بایدن همانطور که انتظار می‌رفت با “یهودی ستیزانه” خواندن اعتراضات در دانشگاه ها، و ادعای “شیوع اوباش ضد یهود و طرفدار تروریسم در محوطه های دانشگاهی” سعی کردند این اعتراضات را خاموش کنند. ترامپ فاشیست از عملیات پلیس ضد شورش علیه دانشجویان قدردانی کرد. آنها این تظاهرات را نه تنها تهدیدی برای حمایت خود از دولت اسرائیل، بلکه تهدیدی برای سیاست جنگی خود در سطح جهان می‌بینند. کل دستگاه حاکمه و رسانه هایشان نه تنها در ایالات متحده، بلکه در کانادا و اروپا با استفاده از همان ترفندهای سیاسی همیشگی‌شان امیدوار بودند که با انگ “یهودی ستیزی” به دانشجویان و دیگر معترضین، به مردم القا کنند که این اعتراضات به نسل‌کشی درغزه، با هدف “یهودی ستیزی” و حمله به یهودیان سازمان داده شده است. اما علیرغم تلاش آنها، این اعتراضات هر روز در حال گسترش است. این اتهامات در حالی است که دانشجویان با باورهای متفاوت، از جمله دانشجویان یهودی و غیر مذهبی، در تظاهرات شرکت دارند و همه از  مدیریت دانشگاه‌هایشان می‌خواهند از همکاری با شرکت‌های درگیر در نسل‌کشی خودداری کنند. اعتراضات دانشجویان و سرکوبگری نیروهای پلیس در شرایطی ادامه دارد که مجلس نمایندگان طبقه حاکمه در آمریکا هفته گذشته کمک نظامی ٩٥ میلیارد دلاری از جمله ٦١ میلیارد دلار دیگر برای ادامه  جنگ در اوکراین و ٢٦ میلیارد دلار برای تداوم نسل کشی دولت اسرائیل در غزه را از تصویب گذاراند. 

دادن انگ یهودی ستیزی به هر مخالفتی با نسل کشی دولت اسرائیل در فلسطین در  واقع چیزی غیر از جرم انگاری هر گونه مخالفتی با سیاستهای جنگ طلبانه و امپریالیستی نظام سرمایه داری نیست. این اتهامات و افتراها تنها این دانشجویان و مخالفین نسل کشی در غزه را هدف قرار نمی‌دهد، بلکه هدف آن جلوگیری از گسترش جنبش ضد جنگ و اعتراضات کارگری و توده‌ای علیه سرمایه داری چه در سطح دانشگاه و کارخانه و جامعه است. طبقه حاکمه می‌داند که این اعتراضات مراحل اولیه یک جنبش بسیار گسترده ‌تر علیه جنگ و عواقب آن برای طبقه کارگر است و از پیوند خوردن آن با جنبش کارگری می‌ترسد، به همین خاطر از هر اقدامی و تلاشی برای سرکوب و خاموش کردن آن بهره می‌گیرد. دولت آمریکا هنوز خاطره جنگ ویتنام و اعتراضات دانشجویی و جنبش های اعتصابی کارگری  آن زمان را در ذهن دارد. در آن ایام و همزمان با یکی از بزرگترین جنبش های اعتصابی ایالات متحده از جمله توسط کارگران پست و خودروسازی، جامعه شاهد جنبش نیرومند دانشجویی علیه جنگ ویتنام و جهت گیری سوسیالیستی این جنبش ها بود. طبقه حاکمه برای سرکوب این جنبش ها و جلوگیری از پیوند آنها، دست به آنچه به عنوان “کشتار ایالت کنت” شناخته شده است زد. در این کشتار در ٤ مه ١٩٧٠، در نتیجه حملات گارد ملی تحت هدایت دولت نیکسون و سرکوب اعتراضات دانشجویی، چهار دانشجوی دانشگاه دولتی کنت جان خود را از دست داده و دهها دانشجو زخمی شدند. 

حمله به دانشجویان معترض در دانشگاههای آمریکا و دستگیری آنها و متهم کردن آنها به یهودی ستیزی، از یک طرف تلاشی است برای جلوگیری از پیوند خوردن جنبش های ضد جنگ و دانشجویی و کارگری با هم و از طرف دیگر، برای خفه  کردن آزادی بیان در جامعه است، چون آزادی بیان و مخالفت با سیاستهای امپریالیستی و جنگ افروزانه دولتها، تهدیدی برای جنگ افروزی و نظامی گری آنها در جهان است. حمله به دانشجویان و حقوق دموکراتیک مردم، حمله به کل طبقه کارگر است، لذا این وظیفه این طبقه است که به پشتیبانی دانشجویان و هر جنبش آزادی‌خواهانه ای در جامعه بشتابد. برای جلوگیری از نسل کشی مردم فلسطین، برای پایان دادن به حملات دولتها به دستاوردها و منافع کارگران و برای پایان دادن به جنگهای ویرانگر سرمایه داری، باید از محوطه دانشگاه فراتر رفت و مبارزات را با جنبش کارگری و مبارزات انقلابی آن در  کارخانه ها و مراکز صنعتی کارگری گره زد. چون طبقه کارگر بنا به موقعیتی که در مناسبات سرمایه داری دارد و بنا به ماهیت منافع طبقاتی اش با منافع سرمایه داران و جنگ افروزان در تضاد است و بهتر از هر نیرویی می‌تواند از منافع دیگر اقشار جامعه و حقوق دموکراتیک و دستاوردهای جامعه دفاع کند. همانطور که جنگ بین قدرتهای بزرگ جهان در اوکراین و غزه و سودان و دیگر نقاط جهان، با منافع این دولتها  در حمله به سفره کارگران و سطح زندگی و آزادیهای آنها در داخل به هم گره خورده است، مبارزه کارگران و دانشجویان و دیگر اقشار ستمدیده جامعه علیه نسل کشی در غزه و علیه جنگ و جنگ افروزان، با مبارزه آنان برای داشتن یک زندگی آزاد و برابر و انسانی به هم تنیده است. یا همانطور که یکی از دانشجویان معترض گفت: “این کارگران خواهند بود که پسران و دخترانشان در این جنگ‌ها می‌میرند، چه در خاورمیانه، چه در اوکراین و چه در هر جای دیگر.”