جنبش انقلابی ژینا، ماموستایان آیینی و حزب دمکرات
پنجشنبه ۳ اسفند ۱۴۰۲
این روزها طرح و تأکید دوباره بر این نظریه که: « دین نقش مهمی در اجتماع دارد و نمیتوان آن را از سیاست جدا کرد. ماموستایان آیینی هم نقش مهمی در آزادی ایران دارند.» از جانب آقای خالد عزیزی سخنگوی رسمی حزب دمکرات کردستان ایران به اندازه بوق و کرنای اتوبوس مجانی رضا پهلوی در شبکه های اجتماعی سر و صدا به پا کرده است. انصافا کاک خالد عزیزی نظریه و گفتمان تازه ای مطرح نکرده، بلکه بر بخشی از باورها و استراتژی سیاسی کهنه و همیشگی حزب دمکرات در مورد جایگاه دین در اجتماع، رابطه آن با سیاست و جایگاه و نقش ماموستایان آیینی در “مبارزه برای آزادی ایران” را دوباره مورد تأکید قرار داده است. کاک خالد عزیزی در موقعیت سخنگوی حزب دمکرات بار دیگر نشان داده است که از پیروان ثابت قدم باورها و استراتژی سیاسی این حزب است و تحولات سیاسی و اجتماعی در جامعه ایران و کردستان تغییری در باورها و نقشه های راهبردی وی و حزب متبوعش برای آینده کردستان ایجاد نکرده است. بنابراین آنچه حساسیت مخاطبین و فعالین سیاسی در شبکه های اجتماعی را برانگیخته است نه مضمون این نظریه، بلکه تأکید دوباره بر آن در هنگامه جنبش انقلابی ژینا است، که به باور بسیاری از ما، این جنبش به رغم فراز و فرودهایش همچنان نفس می کشد و ادامه دارد.
سخنگوی حزب دمکرات کردستان ایران در حالی بر این باورهای منسوخ و کهنه شده تأکید می کند که جنبش انقلابی جاری که در بعد اجتماعی آن از زادگاه ژینا در کردستان آغازشد، با پیشتازی زنان و با شعار “زن، زندگی، آزادی”، “مرگ بر خامنه ای” و با اقدامات نمادینی مانند دورافکندن روسری ها بر کف خیابان و سوزاندن آنها پایه های ایدئولوژیک حکومت دینی و نقش دین در دولت و در تعیین قانون و سیاست را در هم کوبید. این خیزش با تعرض به نیرومند ترین پایگاه اسلام سیاسی با قوانین سخت دینی در خاورمیانه و شمال آفریقا جنبش رهایی زن در منطقه را وارد فاز نوینی کرد و به الگویی برای جنبش رهایی زن در این منطقه تبدیل شد. این جنبش پرشورانقلابی پرونده آن بخش از اپوزیسیون مذهبی نزدیک به حزب دمکرات را که بعد از پایان کار استبداد دینی سودای حکومت مذهبی بورژوایی دیگری زیر نام “جمهوری دمکراتیک اسلامی” را در سر می پروراند را نیز بایگانی کرد. آقای خالد عزیزی در حالی بر نقش ماموستایان آیینی در آزادی ایران تأکید می کند که رژه نمادین زنان بدون روسری، پایکوبی جمعی آنان به دور آتش روسری ها، عمامه پرانی و تصاویر گرافیتی که از عمامه پرانی در شبکه های اجتماعی دست به دست می شد بخشی از زیبایی شناختی خیزش شکوهمند ژینا بودند. آن تحول عظیمی که جنبش انقلابی ژینا در ذهنیت مردم کردستان و در پیشاپیش آنان زنان آزاده ایجاد کرده است جایی برای اعمال نقش عمامه به سرها و ماموستایان آیینی در تعیین سیاست و تدوین قانون اساسی آینده کردستان باقی نگذاشته است.
سخنگوی حزب دمکرات کردستان ایران در شرایطی از نقش مهم ماموستایان آیینی در آزادی ایران سخن می گوید، که بخشی از همین ماموستایان آیینی اهل سنت در کردستان در آبان ماه ۱۴۰۱ در گرماگرم جنبش انقلابی ژینا در حالی که در بیش از صد شهر ایران آتش اعتراضات خیابانی با شعار محوری زن زندگی آزادی و مرگ بر خامنه ای شعله می کشید، برای ترمز کردن جنبش انقلابی ژینا، برای ترمز کردن مبارزه برای آزادی ایران بیانیه سیاسی صادر کردند. این ماموستایان آیینی در شرایطی که مردم کردستان در همبستگی با مردم سراسر ایران برای جمع کردن بساط رژیم جمهوری اسلامی به میدان آمده بودند، با تکیه بر اصولی از قانون اساسی رژیم جمهوری اسلامی خواهان «برگزاری رفراندومی با سازوکار اجرایی مقبول مردم و با حضور معتمدان و رهبران دینی و ملی و همچنین با نظارت نهادهای بین‌المللی بی طرف جهت برون رفت از وضعیت کنونی » شدند. البته آنها همچنین نسبت به صدور احکام اعدام معترضان هشدار دادند نه به خاطر اینکه اعدام را قتل دولتی می دانند، نه بخاطر آنکه اصولا با مجازات اعدام مخالفند، بلکه به این خاطر که فکر می کردند «چنین کار دهشتناکی (در دوره انقلابی) تنها باعث افزایش خشم ملت انقلابی خواهد شد.» در واقع ماموستایان آیینی کردستان مانند اصلاح طلبان حکومتی باران می خواستند، اما طوفان آمده بود و می خواستند جلو این طوفان را بگیرند. ماموستایان آیینی در کردستان طی سه دهه گذشته همواره مانند پایگاه نفوذ و بازوی اصلاح طلبان حکومتی در کردستان عمل کرده اند. این ماموستایان آیینی به عنوان بخشی از طبقه متوسط کردستان که سهیم شدن در قدرت و دستیابی به برخی پست های اداری را از مسیر شرکت در مضحکه های انتخاباتی رژیم اسلامی در کردستان تعقیب می کردند همواره مشوق مردم برای شرکت در این نمایش های انتخاباتی و انتخاب گزینه بد در برابر بدتر بودند. در عالم واقع این ماموستایان آیینی در راه “آزادی ایران” برای مضحکه های انتخاباتی رژیم اسلامی و برای “مشروعیت” بخشیدن به حاکمیت این رژیم جنایتکار بازار گرمی می کردند. حزب دمکرات کردستان تحت رهبری آقای خالد عزیزی در آن ایام بارها به همگرایی ماموستایان آیینی با اصلاح طلبان حکومتی چراغ سبز نشان داد.
اما واقعیت این است مردم مبارز کردستان که در جریان جنبش انقلابی ژینا به چشم و چراغ مردم سیستان و بلوچستان و مردم سراسر ایران تبدیل شدند در ابعاد اجتماعی این نظریه و نقشه راهبردی سخنگوی حزب دمکرات را به نقد کشیده اند. خالد عزیزی مانند سخنگوی رسمی حزب دمکرات کردستان ایران که جنبش ناسیونالیستی در کردستان را نمایندگی می کند این واقعیات را بخوبی می داند. اما به رغم این واقعیات حزب دمکرات می خواهد به پایگاه اجتماعی و طبقاتی خود در جامعه کردستان انسجام ببخشد و خود را برای صف آرایی های بعدی در این جامعه آماده کند. خالد عزیزی با این نظریه اش از هم اکنون اعلام می کند که ماموستایان آیینی ترجیحا به عنوان بخش آیینی تشکیلات حزب دمکرات کردستان ایران و در غیر اینصورت در قامت حزب نوظهور اسلامی در کردستان چه در دوره گذار و یا به عبارتی دیگر در دوره چراغ زرد و چه در دوره تثبیت حاکمیت، در تعیین سیاست و تدوین قانون اساسی کردستان نقش خواهند داشت. خالد عزیزی تجربه کردستان عراق را به دقت زیر نظر دارد. احزاب و جریان های اسلامی در کردستان عراق در ائتلاف و همکاری با احزاب اصلی حاکم در کردستان و با حضور در پارلمان آن ده ها قانون ارتجاعی و ضد زن را از تصویب گذرانده و با بهره مندی از رانت های حکومتی و دریافت کمک های ملی از حکومت های اسلامی منطقه مبلغ و مروج افکار و فرهنگ ارتجاعی و زن ستیزانه در مقابله با فرهنگ پیشرو در کردستان عراق هستند.
تردیدی نیست همانگونه که سخنگوی حزب دمکرات از نقش دین برای طبقات دارا آگاه است، کارگران آگاه کردستان هم می دانند که مهمترین نقش دین در اجتماع به عنوان ابزاری در دست طبقات دارا و احزاب و دولت های وابسته به این طبقات این بوده تا از طریق آن مردم را با امید زندگی افسانه ای در دنیائی دیگر فریب دهند، تا حاکمیت نظام طبقاتی و بهشت امروز خود را در همین دنیا تداوم بخشند. از این رو این بخش از کارگران همواره بر خواست جدائی دین از دولت و تبدیل شدن آن به امر خصوصی انسان ها پای فشرده تا دست دولتها را از رواج مذهب با بکارگیری ثروتها و امکانات عمومی جامعه، کوتاه کنند. اما اینجا روی سخن روز به تمام مردم کردستان است.
اکنون که هنوز ده روز از سالروز قیام بهمن ۵۷ نگذشته است است، گفته های سخنگوی حزب دمکرات در مورد “اهمیت نقش دین در اجتماع و در سیاست و نقش ماموستایان آیینی در آزادی ایران” این درس گران بها از تجربه توده های مردم در جریان این انقلاب ۵۷ را دوباره یادآور می شود، که برای پیروزی تنها این کافی نیست که مردم بدانند که چه نمی خواهند، روشن است که مردم حکومت اسلامی و استبداد دینی نمی خواهند. همچنین طرح خواسته ها و مطالبات شفاف و روشن اگر چه گامی به جلو است و تصویری از جامعه ای آزاد، برابر، مرفه و بیگانه با هرگونه تبعیض و ستمگری ملی، جنسیتی، مذهبی و … را در اذهان شکل می دهد، اما در دنیای پیچیده سیاست این هم کافی نیست. علاوه بر اینها توده های مردم نه تنها لازم و ضروری است که تصویری روشن از ماهیت ساختار سیاسی و حکومتی آینده که قرار است این خواسته ها را متحقق کند داشته باشند، بلکه باید از هم اکنون برای تبدیل آن به یک گفتمان نیرومند در جامعه کردستان و برای پایه ریزی آن تلاش نمایند. تنها حاکمیت شورائی مردم در کردستان که دخالت مستقیم کارگران و زحمتکشان و همه توده های ستمدیده کردستان را در حاکمیت، مدیریت و اداره جامعه تأمین می کند می تواند پیروزی جنبش انقلابی مردم در کردستان را تضمین کند.
سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpiran1