جنایتی هولناک در نوار غزه، رگبار گلوله بجای نان
سه شنبه ۱۵ اسفند ۱۴۰۲
روز پنجشنبه ۲۹ فوریه، دهم اسفند سربازان رژیم اشغالگر اسرائیل به روی مردمی که در نزدیکی شهر غزه منتظر رسیدن کامیونهای مواد غذائی بودند، آتش گشودند. در نتیجه این جنایت هولناک دست کم ۱۰۴ نفر کشته و بیش از ۷۰۰ نفر زخمی شدند. این جنایت در حالی رقم خورد که هزارن تن از اهالی غزه در تاریکی شب منتظر بودند که خود را به کامیونهای امداد رسانده با این امید که لقمه نانی برای خود و بستگان شان به چنگ آورند. سربازان اسرائیلی به بهانه اینکه برخی از این مردم به نزدیکیهای تانکها آمده اند، به روی آنان آتش گشودند. ارتشی که از هفتم اکتبر به این سو بیش از سی هزار نفر از اهالی نوار غزه را به قتل رسانده، اینبار به عنوان مأمور رساندن آذوقه به قربانیانش به جای نان، گلوله به گرسنگان هدیه کرد. این قربانیان نه گردانهای مسلح حماس بودند ونه نیروهای حماس از آنان به عنوان سپر انسانی استفاده میکردند. آنان بخش کوچکی از ساکنین غزه بودند که اکنون ماههاست از این منطقه به آن منطقه، از این چادر به آن چادر رانده میشوند تا رژیم اشغالگر بتواند با سبعیت بی نظیری سیاست پاک سازی قومی خود را به پیش ببرد.
در ماه های گذشته سازمانها کمک رسانی بارها نسبت به یک بحران گرسنگی در مقیاس وسیع و مرگ و گرسنگی هزاران تن از اهالی غزه هشدار داده اند. آنان بارها هشدار داده اند که قطع آب، برق و سوخت محدودیتهای گسترده ای را جهت کمک رسانی به اهالی غزه فراهم کرده است. بیش از هفده سال محاصره غزه توسط دولت اسرائیل سبب گردیده بود که قبل از هفتم اکتبر روزانه بیش از پانصد کامیون مواد غذائی وداروئی به غزه برسد و اکنون این رقم به نود کامیون کاهش یافته است، آنهم در شرایطی که تمام زیر ساختهای نوار غزه به تلی از خاکستر تبدیل شده و همان اندک امکانات برای تولید مواد غذائی نیز از میان رفته است. سازمان جهانی بهداشت همه روزه از کودکانی سخن میگوید که در بیمارستانها در اثر نبود دارو، درمان و مواد غذا ئی جان خود را ازدست میدهند. طبق گزارش کمیسار عالی حقوق بشر سازمان ملل تا کنون بیش از صد هزار نفر کشته و زخمی شده اند. دهها هزار نفر زیر آوار مانده اند و بیش از هفده هزار کودک بی سرپرست و یا از خانواده هایشان جدا گشته اند.
دولت آمریکا و همه دولت هایی که اشک تمساح برای قربانیان نسل کشی اسرائیل در غزه میریزند و همزمان جنایات دولت اشغالگر را به بنام “حق دفاع از خود” توجیه میکنند، دستشان به خون این قربانیان آغشته بوده و باید پاسخگوی این جنایات عریان باشند. همه آنانی که بار سنگین چندین قرن یهودی ستیزی را بر دوش میکشند و بیش از همه دولت آلمان اکنون برای به اصطلاح آرامش وجدانشان نه تنها چشم بر این کشتار و پاک سازی قومی دولت اشغالگر بسته اند، بلکه در اوج بیشرمی هر گونه انتقاد به این اشغالگری را مهر یهودی ستیزی میزنند. در این مسابقه وقاحت و ریاکاری تبلیغاتی که به نفع دولت اشغالگر به راه انداخته اند حتی ابایی ندارند که یهودیان متعهدی را که در مقابل جنایات دولت اسرائیل فریاد اعتراض برداشته اند، با مهر یهودی ستیزی خفه سازند و این ریاکاری آشکار راهمه جا به نمایش در میآورند.
” یووال آبراهام ” کارگردان اسرائیلی تنها پنج روز پس از گذشت این جنایت دولت اشغالگر و یک روز پیش از پایان جشنواره فیلم برلین جایزه بهترین مستند این جشنواره را به همراه بازل العدرا، فیلمساز و روزنامه‌نگار فلسطینی دریافت کرد. فیلم مستند ” سرزمین دیگری نیست”، آوارگی فلسطینی‌ها از «مسافر یطا»، یکی از روستاهای کرانه باختری به سبب خشونت‌های شهرک‌نشینان اسرائیلی به تصویر میکشد. ابراهام روی صحنه برای نشان دادن تبعیض های اجتماعی در اسرائیل گفت ” دو روز دیگر ما دو همکار به سرزمینی باز میگردیم که در آن از حقوق برابر برخوردار نیستیم”. او در ادامه سخنانش با اشاره به کشتار مردم غزه سیاست دولت اسرائیل در قبال فلسطینیان را ” آپارتاید” نامیده وخواستار آتش بس در نوار غزه شده بود. تنها یک روز از سخنان او گذشته بود که موجی از تهدید ودشنام متوجه او گردید. قبل از همه این سیاستمداران آلمانی بودند که سخنان او را مصداق ” یهودی ستیزی ” دانسته و از برگزار کنندگان فستیوال خواستند که با گفته های وی مرزبندی نمایند. اما این تنها سیاستمداران آلمانی نبودند که او را متهم به ” یهودی ستیزی” نمودند، جریانات دست راستی اسرائیلی از این هم فراتر رفته و موجی از حملات تهدید آمیز را در شبکه های اجتماعی علیه او به راه انداختند. او با اشاره به این تهاجم گفت که قصد داشت فردای مراسم اختتامیه به اسرائیل بازگردد، اما زمانی که متوجه شد رسانه‌های اسرائیلی سخنان او را یهودی‌ستیزانه توصیف کرده‌اند، برنامه‌های خود را در طول توقف بین پروازش در یونان تغییر داد. او با اشاره به این که در رسانه‌های اجتماعی تهدید به مرگ شده، تاکید کرد که چندین نفر به خانه اعضای خانواده‌اش در اسرائيل رفته و آنها را تهدید کرده‌اند. اتفاقی که به گفته وی باعث شده اعضای خانواده‌اش از ترس جان، محل را ترک کنند. او در مصاحبه با روزنامه “گاردین” گفت ” ایستادن در خاک آلمان به عنوان فرزند بازماندگان هولوکاست و فراخوان آتش بس و سپس برچسب یهودی ستیزانه نه تنها ظالمانه است، بلکه به معنای واقعی کلمه جان یهودیان را به خطر میاندازد”. او در ادامه صحبتهایش با اشاره به اینکه نگران همکار فلسطین خود بازل العدرا است، گفت ” او پس از جشنواره به روستای خود در کرانه باختری که توسط شهرک نشین های اسرائیلی محاصره شده باز گشته است و ارتش وشهرک نشینان هر لحظه میتوانند از او انتقام بگیرند. بازل العدرا در مراسم اهداء جایزه از دولت آلمان خواسته بود که صادرات تسلیحات به اسرائیل را متوقف کند چرا که اسرائیل در حال قتل عام مردم غزه است.
واقعیت این است که با وجود تبلیغات کر کننده رسانه های پشتیبان دولت اشغالگر، بشریت مترقی در ابعاد گسترده ای در ماههای اخیر به میدان آمده وآشکارا سیاستهای جنایتکارانه دولت اسرائیل را مصداق کامل نسل کشی خوانده وپشتیبانی خود را از مردم فلسطین اعلام کرده اند. اکنون دیگر دوجبهه در مقابل هم صف کشیده اند. در یک سو بشریت مترقی ودر جانب دیگر دولتهای امپریالیستی غرب و دولت نژاد پرست اسرائیل. جنبش مبارزه برای آزادی فلسطین، جریانات پیشرو در میان یهودیان و بالاخره بشریت آزادیخواه و برابری طلب میتوانند وباید پایانی بر این نسل کشی بگذارند.
سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومەله
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpiran1