شنبه ۸ دی ۱۴۰۳

 سقوط حکومت بشار اسد در‌ واقع بزرگترین ضربه‌ای بود که در یک سال گذشته به سیاست “استراتژی جنگ بازدارندۀ” جمهوری اسلامی وارد شده است. جمهوری اسلامی امیدوار بود به وسیلۀ نیروهای میلیشیای وابسته به خود که طی چهار دهۀ گذشته هزینه‌های فراوانی در سوریه به خود اختصاص داده بود، بتواند تشکیلات از هم پاشیدۀ حزب الله در لبنان را از طریق سوریه بازسازی کند و به سیاستهای دخالتگرانه و توسعه طلبانۀ خود در منطقۀ خاورمیانه ادامه دهد.

اما سقوط حکومت هم پیمان دیرینەاش اسد و جایگزینی آن با گروه ارتجاعی و تروریست از نوع خودش آنهم با دخالت دولت های رقیب جهانی و منطقەایش آمریکا و ترکیه و قطر هرگونه امید و امکان حضور جمهوری اسلامی در سوریه جهت پیگیری اهدافش در آینده را نیز نقش برآب کرد. احمد شرع رهبر هیأت “تحریر الشام” در همان ابتدای به قدرت رسیدنش اعلام کرد که جمهوری اسلامی جایی در آیندۀ سوریه نخواهد داشت. اما این تنها گروه تحریر الشام نیست که حضور جمهوری اسلامی در سوریه را ممنوع و غیرممکن ساخته است، بلکه مردم سوریه نیز به خاطر اَعمال و رفتار تروریستی و جنگ افروزانۀ جمهوری اسلامی و حزب الله و دست داشتن آنها در سرکوب و کُشتار صدها هزار نفر از مردم معترض در جریان خیزش توده‌های مردم سوریه علیه حکومت بشار اسد در سالهای پس از ٢٠١١، از جمهوری اسلامی کینه و نفرت عمیقی به دل دارند. تا جایی که دیدیم پس از فروپاشی حکومت اسد، تنها سفارتی که در دمشق مورد حملۀ آنان قرار گرفت، سفارت جمهوری اسلامی بود.

با این حال خامنه‌ای و دیگر مسئولان حکومت اسلامی هنوز در تلاشند از طریق عوامل خود در سوریه با ایجاد آشوب و تنش و تخریب آب رفته را به جوی بازگردانند. روز یکشنبه گذشته علی خامنەای طی سخنانی گفت: “پیش‌بینی می‌کنم سر برآوردن یک مجموعۀ شرافتمند قوی در سوریه اتفاق خواهد افتاد. جوان سوری چیزی برای ازدست دادن ندارد خانه و زندگیش نا امن است چه کار کند. دانشگاه و مدرسه و خیابان و همه جا برایش ناامن است. جوانان سوری باید با قوت و اراده در مقابل کسانی که نا امنی را طراحی کرده‌اند و کسانی که آنرا اجرا کرده‌اند بایستند”. او قبلأ نیز قول داده بود که اوضاع سوریه همین‌طور باقی نمی‌ماند و تغییر خواهد کرد. محسن رضایی فرماندۀ سابق سپاه پاسداران و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، نیز با انتشار پیامی در رابطه با اوضاع سوریه اعلام کرد در مدت کمتر از یک سال “محور مقاومت” در سوریه احیا خواهد شد. عباس عراقچی وزیر خارجۀ رژیم هم پیشبینی کرده بود که هنوز زود است بر سر آیندۀ سوریه قراری بدهیم، زیرا عوامل زیادی در اوضاع سیاسی این کشور دخیلند. به کسانی که شرایط کنونی سوریه را پیروزی به حسا ب می‌آورند، باید گفت دلخوش نباشید. زیرا آیندۀ نامعلومی در انتظارتان هست. 

اما علاوه براین سخنان و پیش‌بینیها، در یک ماه گذشته جمهوری اسلامی در تلاش بوده که با ایجاد تحریکات و خرابکاری، زمینۀ اعتراض را در بعضی شهرها از جمله لاذقیه و حمص و طرطوس که بیشتر ساکنانش شیعۀ علوی هستند بوجود آورد. روز سەشنبه چهارم دیماه طی حملە گروهی شبەنظامی ناشناس به یک زیارتگاه علویها در منطقۀ میسلون در شهر حلب پس از کشتن پنج نفر، زیارتگاه را نیز به آتش کشیدند. به دنبال آن اعتراضاتی در شهرهای طرطوس، لاذقیه و حمص  صورت گرفت. البته بسیاری از مردم با توجه به شناختی که از پیشینۀ رژیم اسلامی دارند و با توجه به سخنان علی خامنەای، انگشت اتهام در این جنایت را به سوی جمهوری اسلامی دراز کردند و گفتند با هدف ایجاد اعتراض و اغتشاش به آن اقدام کرده است. به گفته ساکنان محلی نیز این تظاهراتها توسط اعضا گروههای تندرو علوی و شیعه رهبری می‌شدند. در این رابطه اسعد حسن شیبانی وزیر خارجۀ هیأت تحریر الشام، روز سەشنبه ٤ دیماه از مقامات جمهوری اسلامی خواست از ایجاد هرج و مرج در سوریه اجتناب کنند و به اراده مردم سوریه و حاکمیت این کشور احترام بگذارند. او گفت:” ما خامنەای و دیگر مسئولان جمهوری اسلامی را مسئول هرگونه عواقب ناشی از اظهارات شان می دانیم”.

در حادثه‌ای مشابه و مشکوک دیگر در شهر مسیحی نشین “سقیلبیه” در نزدیگ شهر حماه، تعدادی افراد نقابدار که گفته می‌شود اعضای خارجی یک گروه اسلامی به نام “انصار التوحید” بودند، یک درخت کریسمس را به آتش کشیدند. به دنبال آن شامگاه دوشنبه سوم دیماه تظاهراتی در اعتراض به این عمل تحریک آمیز در دمشق برگزار گردید. یکی از مسئولان تحریر الشام نیز تائید کرده که عاملان این کار سوری نبودند. بدیهی است که با به دست گرفتن قدرت از جانب تحریر الشام، با توجه به روند تشکیل حکومت جدید، بسیاری از کارگران و مردم ستمدیدۀ سوریه که نگران آیندۀ خود هستند، در دمشق و دیگر شهرهای سوریه تجمعات و تظاهرات اعتراضی اصیل برپا کردند و خواستار تشکیل حکومت با شرکت نمایندگان همۀ اقشار و طبقات اجتماعی شده اند. واقعیت این است تودەهای مردم ستمدیدۀ سوریه که تحت حاکمیت دیکتاتوری بیش از پنج دهه خانوادۀ اسد از آزادی و امنیت و رفاه اجتماعی و معیشتی بی بهره بودند، حق دارند سرنوشت خود را خود تعیین نمایند.

تودەهای مردم در همۀ کشورهای منطقه که تحت حاکمیت گروههای ارتجاع اسلامی از قبیل جمهوری اسلامی، طالبان، داعش، حوثیها، اخوان المسلمین و غیره بوده‌اند، جز فقر و فلاکت، جنگ و ناامنی، کشتار ویرانی بهرۀ دیگری نبرده اند. بدون شک حاکمیت “هیأت تحریر الشام” با پیش زمینۀ “القاعده” و داعش نیز تافتۀ جدا بافته از آن‌ها نخواهد بود. صف کشیدن نمایندگان دولتهای سرمایەداری غربی و منطقەای برای برقراری رابطه با حکومت تحریر الشام، تنها با هدف استثمار و بهره کشی بیشتر از سوریه و تأمین مصالح و منافع خود صورت می گیرد. آنها نه تنها مشکلی با حکومتهای سرمایه داری اسلامی ندارند، بلکه خود در به قدرت رسیدنشان نیز دخیل بوده اند. اما شرط دخالت مؤثر کارگران و دیگر اقشار تهیدست جامعه برای تشکیل یک حاکمیت توده‌ای در سوریه که مصالح و منافع کارگران، زنان، دانشجویان و اقلیتهای ملی و مذهبی و دیگر اقشار جامعه را تأمین نماید، سازمانیابی صفوف خود و شکل دادن و برپایی نهادهای حاکمیت توده ای و مدیریت جامعه در محلات شهرهای مختلف، شهرک ها و روستا ها در سراسر سوریه با افق تأمین آزادی، پایان دادن به تبعیض و نابرابری ها و رفاه عمومی است.

سخن روز: تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv