تغییر استراتژی منطقه ای رژیم جمهوری اسلامی، سازش برای بقا
یکشنبه ۴ تیر ۱۴۰۲
خطر سرنگونی جمهوری اسلامی با تداوم جنبش انقلابی و سراسری در ایران، خامنه ای و کادر رهبری سپاه پاسداران رژیم اسلامی را وادار کرده برای نجات از سقوط حکومت با سیاست “نرمش قهرمانانۀ” در مقابل آمریکا و دیگر قدرتهای سرمایه داری جام زهر دیگری را سر کشند. استراتژی تبدیل شدن به یک قدرت برتر منطقه ای با تکیه به مداخله گری های نطامی در کانون های بحران منطقه و برنامه های اتمی به شکست انجامیده است. رژیم اسلامی اینبار استراتژی بقای خود را در سازش با قدرتهای منطقه ای و جهانی می بیند. سازشی که دولت آمریکا و دیگر قدرتهای امپریالیستی و منطقه ای سالهاست به دنبال آن می‌باشند. تداوم جنبش انقلابی برای سرنگونی جمهوری اسلامی قدرتهای سرمایه داری را نیز نگران ساخت و برای جلوگیری از آن اقداماتی را در دستور کار خود قرار دادند. آنان به منظور اعمال فشار بر جمهوری اسلامی و به انحراف کشاندن جنبش انقلابی، ابتدا با به میدان آوردن ائتلاف رضا پهلوی و هم پیمانانش و مطرح کردن آن با تکیه بر امکانات مالی و تبلیغاتی دست زدند. اما اصالت جنبش انقلابی سراسری در داخل سریعآ ائتلاف مورد نظر آنان متشکل از سلطنت طلبان، مشروطه خواهان و ناسیونالیستها را با شکست و ناکامی روبرو ساخت.
به دنبال شکست مفتضحانۀ چنین ائتلافی و در شرایطی که پیشروی جنبش انقلابی جمهوی اسلامی را از هر سو تحت فشار قرار داده بود، جمهوری اسلامی در همکاری آمریکا و دیگر قدرتهای سرمایه داری، راه سازش و عدول از سیاستهای منطقەای و هسته ای را در پیش گرفت. خامنەای و رهبری سپاه پاسداران این بار نیز با قبول “نرمش قهرمانانۀ” ابتدا اقدام به برقراری رابطۀ با عربستان سعودی، امارات، مصر، بحرین و دیگر دولتهای منطقه نمود. دولتهایی که سالها از جانب خمینی و خامنەای، “حکومت ننگین وهابی آل سعود، کافِر و غاصب مکه، عامل و خدمتگزار اسرائیل و آمریکای جهان خوار و شیطان بزرگ” خوانده می‌شدند. اینک رژیم نه تنها مجبور به برقراری رابطۀ دیپلماتیک با آنان شده، بلکه رئیسی قاتل چاپلوسانه اعلام می‌کند که “ما هرگز با عربستان دشمن نبوده ایم”. این بار نیز رژیم برای جلوگیری از اوج گرفتن اعتراضات به دنبال شکست سیاستهای کلان خود، برای ایجاد فضای رعب و وحشت به گسترش اعدامها و میلیتاریزه کردن بیشتر فضای شهرها روی آورده است. از سوی دیگر آمریکا و قدرتهای سرمایه داری نیز به منظور جلوگیری از خفت و سرشکستگی بیشتر جمهوری اسلامی به خاطر تسلیم و چرخش در سیاستهای پر هزینۀ هسته ای و موشکی و سیاست دخالت در امور داخلی کشورهای منطقه، اقداماتی را در خارج ایران به عنوان دادن امتیاز به جمهوری اسلامی در دستور گذاشته اند. زیرا در چنین شرایطی قدرتهای سرمایه داری جهانی و منطقه ای بقای جمهوری اسلامی را بر سرنگونی آن در نتیجه پیشروی جنبش انقلابی ترجیح می دهند.
بخشی از امتیازاتی که در این راستا در دو، سه ماه گذشته توسط دولتهای اروپایی و با چراغ سبز آمریکا، در مقابل تسلیم جمهوری اسلامی به شروط آنان داده شده چنین است. در اردیبهشت ماه گذشته رئیس “شورای حقوق بشر” سازمان ملل، در اقدام شرم آوری نمایندۀ جمهوری اسلامی را به عنوان رئیس “مجمع اجتماعی شورای حقوق بشر” انتصاب نمود. رژیمی که بنا به اسناد و مدارک و گزارش جاوید رحمان نمایندۀ ویژۀ سازمان ملل، به ویژه طی نه ماه گذشته بزرگترین دولت ناقض حقوق بشر در جهان بوده است. چنین انتصابی چهرۀ ریاکار دولتها و نهادهای حقوق بشری وابسته در دفاع از دمکراسی و رعایت حقوق بشر مورد ادعایشان را بیشتر برملا ساخته است. در اقدام دیگری دولت بلژیک در ماه گذشته به عنوان امتیازی به جمهوری اسلامی “اسدالله اسدی” دیپلمات – تروریست جمهوری اسلامی را که به جرم اقدام تروریستی در هنگام اجرای جرم با مدارک زیاد دستگیر شده بود و دادگاه عالی آن کشور او را به ٢٠ سال حبس محکوم کرده بود را تحت عنوان”مبادلۀ زندانیان” آزاد کرد. این امر و آزاد سازی بخشی از پولهای بلوکه شدۀ ایران در کرۀ جنوبی و عراق نیز از امتیازاتی است که در مذاکرات مستقیم و غیر مستقیم جمهوری اسلامی با آمریکا حاصل شده است.
حمله جنایتکارانۀ صدها پلیس آلبانی در روز سه شنبه ۳۰ خرداد به کمپ سازمان مجاهدین خلق در شهر “دورِس” در این کشور، که منجر به کشته شدن بک نفر و زخمی و مصدوم شدن بیش از صد نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق شد، امتیاز دیگری به جمهوری اسلامی در همین رابطه بود. در واکنش به این اقدام ضد انسانی پلیس آلبانی، سخنگوی وزارت خارجۀ آمریکا بیشرمانه اعلام نمود که این اقدام را “حق دولت آلبانی در تحقیق و تفحص” نامید و از آن حمایت کرد. این درحالی است که سازمان مجاهدین بر اساس معاهده ای میان آمریکا و آلبانی در سال ١٣٩٥ در کشور آلبانی استقرار یافتند. در اقدامی دیگر همزمان با حملۀ وحشیانۀ پلیس آلبانی به کمپ سازمان مجاهدین، دولت فرانسه نیز در یک اقدام کم سابقه از برگزاری تظاهرات اعتراضی این سازمان در پاریس در روز اول ماه ژوئیه علیه جمهوری اسلامی ممانعت به عمل آورد. چنین اقدامی از جانب دولت فرانسه که گویا “مهد آزادی و دمکراسی” است، مورد دیگری از نقض حقوق بشر از جانب دولتهای اروپایی است. اقدامات شرم آور علیه سازمان مجاهدین که به درخواست رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی و در معامله و زد و بند با آمریکا و دیگر دولتهای اروپایی انجام می‌گیرد را باید محکوم نمود. دادن چنین امتیازاتی به رژیم جمهوری اسلامی که تروریسم و گروگان گیری در خارج کشور و سرکوب و اعدام در داخل را پایه اصلی بقای خود قرار داده است، رژیم را به انجام اعمال تروریستی ترغیب می کند. کما اینکه سخنگوی وزارت خارجۀ جمهوری اسلامی در این رابطه ضمن ابراز خرسندی از این اقدامات ضد انسانی علیه سازمان مجاهدین، با تهدید تلویحی اعمال تروریستی در خارج کشور، سازمان مجاهدین را ” همواره خطری برای امنیت” کشورهای میزبان معرفی کرد.
اما سازش آمریکا و غرب با جمهوری اسلامی که در راستای منافع آنها انجام می‌شود نمی‌تواند جمهوری اسلامی را از سرنگونی محتوم نجات دهد. زیرا جمهوری اسلامی سالهاست با بحران سیاسی و اقتصادی و اجتماعی رودررو است و نتوانسته پاسخگوی نیازها و مطالبات کارگران و توده های مردم زحمتکش و جنبشهای اجتماعی باشد. عامل بحران عمیق اقتصادی رژیم اسلامی، تنها تحریمها و بلوکه شدن پولها نیست که با آزاد سازی آن و حتی فروش نفت برطرف گردد. جمهوری اسلامی در زمانی که با هیچ تحریمی روبرو نبود و نفت را هم به فروش می رساند، در بحران ساختاری اقتصادی گرفتار بوده و زندگی و معیشت کارگران و مردم ستمدیده را به گروگان گرفته است. عمر این رژیم ورشکسته به پایان رسیده و باید برود. تلاش آمریکا و غرب و سرکوب و کشتار در داخل نیز نمی‌تواند مانع پیشروی جنبش کارگری و جنبش های اعتراضی برای به زیر کشیدن این رژیم جنایتکار گردد.
سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له