سه شنبه ۲۱ تیر ۱۴۰۱

روز پنج شنبه هفتم ژوئیه برابر با شانزدهم تیر ماه اجلاس وزرای خارجه بیست کشور صنعتی جهان یعنی جی بیست در شهر بالی اندونزی برگزارشد. در روز های قبل از کنفرانس تعدادی از “سازمانهای امداد” خطاب به شرکت کنندگان در کنفرانس خواهان اتخاذ سیاستهای مشخصی برای مقابله با بحران گرسنگی، که هروز عمیقتر میشود گردیده بودند. دبیر کل “سازمان امداد گرسنگی”  اعلام کرد که “اکنون بسیار حیاتی است که هر چه سریعتر با اقدام مؤثری برای مقابله با تأثیرات وخامت بار افزایش تورم و انفجار قیمت ها عکس العمل نشان داده شود”. او اظهار داشت “در سال گذشته میلادی هفتصد وشصد وهشت میلیون نفر با گرسنگی روبرو بودند واین یعنی نزدیک به یک دهم جمعیت جهان. این رقم نسبت به سال پیشتر چهل وشش میلیون نفر افزایش پیدا کرده است” .او همچنین بیان  داشت که “در همین لحظه ناشی ازجنگ و تحریم های اقتصادی مرتبط با آن،  صادرات غلات و کود از روسیه واکراین متوقف شده است”.  مدیر اجرائی”برنامه جهانی تغذیه” نیز ضمن اشاره به “جهش قیمت مواد غذائی، حامل های انرژی، غلات و کودهای شیمیائی ناشی از جنگ اوکراین که  کشورها را به سمت قحطی میکشاند”  هشدار داد که” نتیجۀ بلافصل این وضعیت، افزایش نا آرامیها، گرسنگی و مهاجرت دسته جمعی در مقیاس بیسابقه خواهد بود”. و بالاخره اعلام کرد که برای جلوگیری از همه این فجایع همین امروز باید اقدام کنیم”.

در حالیکه هنوز میلیونها نفر در جهان  از تبعات مرگبار کرونا رنج میبرند، تبعاتی که بیش از همه متوجه کشورهای پیرامونی واقشار تهیدست در جوامع متروپل سرمایه داری بود، اکنون با جنگ تمام عیار بین امپریالیستی در اوکراین، امنیت غذائی و تغذیۀ میلیاردها نفر انسان به خطر افتاده و فاجعۀ گرسنگی شکل هولناکی به خود گرفته است. یک هفته قبلتراز اجلاس وزرای خارجه جی بیست، دبیر کل سازمان ملل در نشست “امنیت غذائی” در شهر برلین آلمان نیز هشدار داده بود که ما با یک بحران بی سابقۀ گرسنگی در جهان مواجه هستیم.  به باور او جنگ در اوکراین “مشکلاتی  مانند اختلالات اقلیمی، همه گیری کرونا و سلامتی عمیقا نابرابر که مدتها در حال شکل گیری بوده اند را با یکدیگر ترکیب کرده است”.  او گرسنگی وسوء تغذیۀ گسترده در قرن بیست و یکم را غیر قابل قبول دانسته و در انتها اعلام کرد “تا زمانیکه اوکراین و روسیه که حدود بیست ونه درصد صادرات جهانی گندم را تولید میکنند، راهی برای از سرگیری مناسب تجارت پیدا نکنند،  راه حل مؤثری برای بحران وجود نخواهد داشت”.  

ظاهرا یکی از مهمترین دستور کار اجلاس وزرای خارجه جی بیست، خطر فزایندۀ گرسنگی بود  که در روز دوم  در دستور کار اجلاس قرار داشت ولی از همان ابتدا روشن بود که اینجا هم جنگ اوکراین سایۀ سنگین خود را براجلاس خواهد افکند. دو قطب دولت های سرمایه داری در مقابل هم صف آرائی کرده بودند. در حالیکه دولت های غربی که پنجاه در صد شرکت کنندگان را تشکیل داده وحملات خود را متوجه روسیه کردند که به زعم آنان به تنهائی شرایط عمیقترشدن  بحران گرسنگی را فراهم آورده است، در مقابل آنان، دولت های دیگر شرکت کننده همسو با سازمان ملل خواستارآن گردیدند که غلات وکود هم از اوکراین وهم از روسیه روانه بازارهای جهانی گردد. آنان خواهان رفع بخشی از تحریم ها علیه روسیه در زمینۀ مالی وحمل ونقل بودند.  امری که هنوز از جانب دولت های دوسویۀ آتلانتیک که به اصطلاح دارای “ارزشهای مشترک” هستند، مورد پذیرش واقع نشد. ناشی از همین فضا وزیر خارجۀ اندونزی در سخنرانی افتتاحیۀ خود در روز پنجشنبه خواستار آن گردید که صدای دیگر اعضاء وکشورهای در حال توسعه وپیرامونی شنیده شود. وزیر خارجۀ آمریکا در گفتگو با همتایان خود ازجمله وزرای خارجه چین، هند و آفریقای جنوبی خواهان پیوستن این کشورها به سیاست تحریم علیه روسیه گردید که با جواب منفی آنان روبرو گردید. همزمان سخنگوی پوتین با اشاره به سقوط  بوریس جانسون نخست وزیر بریتانیا اظهار امیدواری کرد که “در بریتانیا کسانی جایگزین وی شوند که تصمیمات خود را از طریق گفتگوهای  دو جانبه اتخاذ نمایند”.  البته معلوم نیست چه کسی با چه کسی باید این گفتگوهای دوجانبه را انجام دهند. پوتین آشکارا اعلام کرده بود  که مذاکره مابین روسیه واوکراین در صورتی انجام خواهد گرفت که اوکراین به خواسته های روسیه از جمله انضمام منطقۀ دونباس، بندر اودسا وجزیرۀ کریمه گردن بگذارد ودر مقابل زلنسکی رئیس جمهور اوکراین شرط هرگونه توافقی را عقب نشینی روسیه از این مناطق و پرداخت غرامت بابت خرابیهای حاصل ازجنگ اعلام کرده و ائتلاف ناتو که در واقع یکی از طرفین اصلی این جنگ میباشد، هدف اعلام شده اش تضعیف تمام عیار قدرت نظامی  وانهدام بنیان اقتصادی روسیه است.

واقعیت این است که در این جنگ بین امپریالیستی، اوکراین مهره ای بیش نیست. آن قدرتهای اصلی یعنی ازجانبی روسیه واز جانب دیگر اعضاء پیمان جنگی ناتو تا زمانی  که به اهداف اعلام شدۀ خود نرسند،  میلییاردها تن از مردم جهان با قحطی، گرسنگی وسوء تغذیه روبرو خواهند شد. جنگ همواره برای سرمایه داران فرصتی بوده است که بر بحران انباشت چیره گشته و دوره ای از رشد نسبی اقتصادی را سبب گردند تا مجددا بحران  در شکل دیگری  به صحنه بیاید. کافی است از یکسو به پیمانهای جدید اقتصادی ونظامی روسیه با کشورهائی که در جانب پیمان ناتو نیستند، نگاه کنیم واز جانب دیگر به بودجه های سرسام آور میلیاردی غرب در زمینۀ تسلیحات نظر بیفکنیم تا روشن شود که برای این دولتهای امپریالیستی رقابت بر سر گسترش مناطق نفوذ وهژمونی، به مراتب  ارزش بیشتری از جان میلیاردها انسان دارد. مضافا اینکه از هم اکنون غرب خود را برای باز سازی اوکراین آماده میکند. فراموش نکنیم که در کنفرانس بازسازی اوکراین در روز پنجم ژوئیه در شهر “لوگانو” سوئیس، چهل کشور گرد هم آمده بودند تا خود را برای باز سازی اوکراین بعد از جنگ آماده سازند. نخست وزیر اوکراین خواستار اختصاص هفتصد وپنجاه میلیارد دلار در گام اول برای بازسازی اوکراین گشت. رئیس جمهور سوئیس به مثابه میزبان اجلاس اعلام کرد که امضاء  “بیانیه لوگانو” گام اول برای بازسازی اوکرائین بوده ونمایندگان کشورهای شرکت کننده ونمایندۀ اوکراین به یک توافق هفت ماده ای رسیدند. از جمله این مواد موظف بودن طرف مقابل به یک “پروسه دمکراتیک، شرکت دادن سرمایه داران بخش خصوصی فارغ از هرگونه بند وبست مقامات دولتی، رعایت حقوق بین المللی و بالاخره مبارزه علیه فساد مالی” بود.  و البته همه این مواد هفت گانه را قرار است دولتی ضمانت دهد که بخشی از ساختار آن در دست فاشیستها وناسیونالیستهاست می باشد و قبل از جنگ مقام اول را درمیان کشورهای اروپائی  در زمینه فساد مالی داشته است.

واقعیت این است که نابرابری در کلیه زمینه ها وفقر وگرسنگی بخش بزرگی از مردم جهان ره آور آن نظم ضد انسانی سرمایه داری است که ثروت عده ای بر پایۀ به بردگی کشاندن میلیونها تن از مردم وغارت منابع طبیعی وانسانی همان سرزمینهائی است که مردمانش در فقر و گرسنگی به سر میبرند. بنابراین حق داریم که بگوئیم پایان دادن به گرسنگی وهمه بحرانهای حاکم بر جهان معاصردر گرو پایان دادن به این نظم ضد انسانی است.

سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه‌له

https://alternative-shorai.tv