سه شنبه ۲۷ شهریور ۱۴۰۳

تشکل ها یا سازمان های توده ای مهم ترین ابزار مبارزه هستند. تشکل پایدار ویژه ای که در اینجا مورد نظرماست، اساسا تشکل های طبقۀ کارگر است یعنی الف) تشکل های اقتصادی – اجتماعی طبقۀ کارگر که اساسا سندیکاها یا اتحادیه های کارگری یا سازمان های مشابه هستند. ب) بخصوص تشکل یا سازمان سیاسی طبقۀ کارگر که هدف آن هدایت مبارزۀ طبقاتی کارگران و بویژه مبارزۀ سیاسی این طبقه است.

خیزش ژینا، به طور مستقیم، ناظر بر مبارزۀ طبقۀ کارگر نبود، کارگران نیز به عنوان طبقه در این مبارزه با خواست های ویژۀ خود و به طور متشکل شرکت نداشتند بلکه به صورت انفرادی یا در همراهی با دیگر گروه های مبارز به صف مبارزه می پیوستند. منظور ما از خواست های ویژۀ کارگران، صرفا خواست های اقتصادی این طبقه نیستند بلکه علاوه بر آن، خواست ها و اهداف سیاسی و خواست ها و اهداف فرهنگی را نیز دربر می گیرند. برای هر فعال جنبش کارگری و هرکسی که دغدغۀ جنبش های مقاومت توده های مردم در برابر ستم و سرکوب را دارد این پرسش مطرح می شود که سیر تحول این جنبش و دیگر جنبش های حاضر چگونه خواهد بود؟

به بیان دقیق تر و درست تر: چگونه می توان بر سیر تکاملی این اعتراضات و ارتقای کیفی و کمّی و توان و انرژی آنها اثر مثبت گذاشت و چنین اثرگذاری مثبتی از جانب کدام نیروی اجتماعی می تواند و باید صورت گیرد؟ ما فکر می کنیم که سازمانیابی کارگران، یعنی تلاش برای ایجاد تشکل اقتصادی – اجتماعی کارگران و سازمان سیاسی این طبقه به منظور توانمند ساختن و تداوم و تکامل جنبش کارگری برای دستیابی به اهداف عالی فوری و درازمدت آن، یک وظیفۀ اساسی هر کارگر پیشرو است.

از دید ما، بهترین راه بزرگداشت جنبش ژینا درس گرفتن از نقاط قوت آن در جنبش های جاری و آینده و تلاش برای غلبه بر نقطه ضعف آن است که بخشی از نقاط ضعف کل جنبش های پیشرو در سطح جامعه را تشکیل می دهند.
پیش به سوی ایجاد تشکل های فراگیر و مستقل کارگری ( مستقل از دولت – کارفرمایان و احزاب ) در محیط های کار و زندگی کارگران

برقرار باد اتحاد و همبستگی هرچه بیش تر کارگران با دیگر جنبش های اجتماعی و مدنی.

۲۷ شهریور ۱۴۰۳

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری

گروه اتحاد بازنشستگان

کارگران بازنشسته خوزستان