پنجشنبه ۲۸ تیر ۱۴۰۳

بعد از آنکه در روز پنجشنبه ۱۴ تیر ماه ۱۴۰۳ شعبه اول بیدادگاه ضد انقلاب اسلامی در رشت شریفه محمدی فعال کارگری را بعد از هفت ماه زندان و اعمال شکنجه های جسمی و روانی به اتهام عضویت در “کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری” و عضویت در کومه له محاکمه و به اعدام محکوم کرد، موجی از همبستگی گسترده و نیرومند در داخل و خارج کشور در اعتراض به این حکم ضد انسانی به راه افتاد و هنوز ادامه دارد. در این دوره در یک هماهنگی عملی و اقدام شکوهمند سیاسی همه نهادها و تشکل های کارگری، تشکل های معلمان، بازنشستگان، نهادهای مدافع حقوق بشر، زندانیان سیاسی، فعالین و پیشروان جنبش کارگرای در زندان و خارج از زندان، تشکل ها و نهادهای مدافع حقوق کارگران، کودکان و زنان و … در داخل و خارج از کشور با صدور بیانیه یا برپایی اکسیون های اعتراضی علیه این حکم جنایتکارانه دست به اعتراض زدند و خواهان آزادی بدون قید و شرط این فعال کارگری شدند. تا همین حالا  و درنتیجه این کمپین عظیم اعتراضی شریفه محمدی که به جرم دفاع از حقوق کارگران به زندان و شکنجه و اعدام محکوم شده است به چهره شناخته شده و محبوب کارگران و زحمتکشان و انسانهای آزادیخواه و برابری طلب در سراسر ایران تبدیل شده و در همان حال مهر ننگ و رسوایی دیگری بر پیشانی رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی کوبیده شده است.

اکنون برای همه نهادها و فعالین جنبش کارگری روشن شده است که صدور این حکم جنایتکارانه علیه شریفه محمدی پیش از آنکه حکمی حقوقی بر علیه این فعال کارگری باشد، حکمی سیاسی است و همه فعالین جنبش کارگری را هدف گرفته است. فشار سرکوب و بگیر و ببند و شکنجهی فعالین کارگری، صدور حکم اعدام علیه آنها، اعدام و یا محکوم کردن آنها به مرگ تدریجی در پشت میله های زندان در نظام جمهوری اسلامی اصلا پدیدهی تازهای نیست و به درازای عمر این رژیم وجود داشته است. اما تشدید این نوع فشارها بر فعالین جنبش کارگری در اوضاع سیاسی کنونی، در اصل یک حمله بازدارنده است که دلایل مشخص تری دارد. یکی از این دلایل می تواند همان مذاکرات هسته ای پشت پرده رژیم با امریکا برای رفع بخشی از تحریم ها باشد. رژیم که در مقابل فشارهای آمریکا اقتدارش به زیر سئوال رفته است نگران است که مبادا کارگران و مردمی که کارد به استخوانشان رسیده تعادل قوای جدید را به زمینه ای برای گسترش اعتراضات و مبارزات خود تبدیل کنند. از سوی دیگر زیر فشار جنبش انقلابی ژینا بحران حکومتی و اختلاف میان باندهای حکومتی تشدید شده، بطوریکه در نمایش انتخاباتی اخیر به رغم دخالت مستقیم فرماندهان سپاه پاسداران، جناح اصول گرا نتوانست بر سر معرفی یک کاندید واحد به اجماع برسد و در نتیجه پزشکیان سر از صندوق آراء بیرون آورد. در این شرایط سران رژیم نگرانند که مبادا انتصاب یک اصلاح طلب ذوب شده در ولایت به عنوان رئیس جمهور، از جانب مردم به مانند یک عقب نشینی تلقی گردد و از این عقب نشینی به مثابه سکویی برای تعرض به کل ساختار سیاسی حاکم استفاده کنند. از طرف دیگر جمهوری اسلامی می داند که ابعاد بی سابقه تورم و گرانی و فقر و فلاکت اقتصادی کنونی که خانواده های کارگری و فرودستان جامعه را در چنگال خود می فشارد به طور اجتناب ناپذیر گسترش اعتصابات و اعتراضات کارگری و توده ای را در پی خواهد داشت.

در همین رابطه سران رژیم که از نقش فعالین و پیشروان جنبش کارگری در دوره کنونی به خوبی آگاهند، میخواهند با این فشارها به فعالین جنبش کارگری هشدار دهند که “مبادا دست از پا خطا کنند” و به فکر دامن زدن به مبارزات کارگری باشند. تشدید فشار علیه فعالین کارگری در اصل یک تهاجم بازدارنده برای مقابله با خطر گسترش اعتراضات کارگری و توده ای است. واقعیت این است که اعمال فشار از سوی جمهوری اسلامی بر رهبران کارگری و بی اعتنایی به فشارهای داخلی و بین المللی برای آزادی آنان، سیاست آگاهانه ای است که در بالاترین سطوح رژیم در مورد آن تصمیم گیری شده است. بنابراین نباید تردیدی به خود راه داد که دولت پزشکیان و اصلاح طلبان حکومتی نیز به اندازه جناح سپاه پاسداران و اصول گرایان در برنامه ریزی جهت تشدید فشار به فعالین کارگری و فعالین دیگر جنبش های اجتماعی با شدت عمل رفتار خواهند کرد. همه جناح های حکومتی به خوبی تشخیص داده اند که در متن بحران اقتصادی و تداوم کشمکش و نزاع جناح های حکومتی، چه خطری و از جانب کدام بخش جامعه، طبقه سرمایه دار و رژیم حامی آن را تهدید می کند. برای مقابله با تهاجم برنامه ریزی شده رژیم راهی جز گسترش مبارزه برای آزادی کارگران در بند و  آزادی کلیه زندانیان سیاسی وجود ندارد. فعالین کارگری به تجربه دریافته اند که هرگونه سکون و بی تحرکی در مقابل این تهاجم، سران رژیم را در تداوم آن جری تر می کند.

باید کمپین دفاع از آزادی بدون قید و شرط شریفه محمدی را به کمپین دفاع از آزادی رضا شهابی، حسن سعیدی، داود رضوی و همه کارگران و معلمان در بند و زندانیان سیاسی تبدیل کرد. باید جلو درب زندان ها را به محل همبستگی با اعترض خانواده های کارگری و خانواده زندانیان سیاسی برای آزادی این عزیزان تبدیل کرد. در خارج کشور  احزاب سازمان های چپ و کمونیست و نهادهای مدافع جنبش کارگری و  مبارزات آزادیخواهانه در ایران نباید هیچ فرصتی را برای برپایی کارزارهای سیاسی و تبلیغی به حمایت از کارگران در بند و زندانیان سیاسی و افشای جنایت های رژیم از دست بدهند.
سخن روز تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه له
https://alternative-shorai.tv (https://alternative-shorai.tv/)
https://cpiran.org
https://komala.co
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpirn
https://t.me/KomalaCpiranTv