چهارشنبه ۱ تیر ۱۴۰۱

کارگران ایران مایه تبریز پس از یک‌سال که از بیکاری آنها می‌گذرد، در انتظار راه‌اندازی دوباره کارخانه به‌سر می‌برند. این کارخانه و اداره کار از پرداخت حق و حقوق آنها طی این مدت خودداری کرده است. اداره کار در همدستی با مدیران این کارخانه از کارگران خواسته است که تسویه کنند. اما کارگران حاضر به تسویه حساب نیستند.

کارگران در رابطه با ثبت نکردن درخواست دریافت حق‌السعی توسط اداره کار اعتراض دارند. این کارگران بعد از تعطیلی کارخانه در اوایل سال ۱۴۰۰ توانستند برای ۶ ماه اول بیکاری خود، حق‌السعی بگیرند. در ادامه با تعیین تکلیف نشدن وضعیت کارخانه، کارگران برای ۶ ماهه دوم نیز درخواست دریافت حق‌السعی کرده‌اند؛ اما اداره کار از پذیرش درخواست کارگران خودداری می کند.

کارگران ایران مایه تبریز می‌گویند: «اداره کار به ما پیشنهاد تسویه حساب و گرفتنِ بیمه بیکاری می‌دهد. اما ما با بیش از ۱۰ – ۱۵سال کار در این شرکت نمی‌توانیم به راحتی تسویه حساب کنیم و با این سن و سال به سراغ کار دیگری برویم. »

کارخانه ایران مایه تبریز در سال ۸۷ به یک شرکت ترکیه‌ای ـ فرانسوی واگذار شد. اما این کارخانه در اوایل سال ۱۴۰۰ به بهانه ضررده بودن رو به تعطیلی گذاشت. کارفرما به کارگران شرکت ایران مایه که هر کدام ۱۰ تا ۱۵ سال سابقه کار داشتند، برگه تسویه حساب داد و حکم اخراج‌شان را صادر نمود.

پیش از این در آذرماه سال ۹۹، حدود ۴۰ کارگر کارخانه را اخراج کرده بودند. در اسفند‌ماه سال ۹۹ نیز بقیه کارگران که ۱۱۰ نفر بودند، اخراج شدند. از این ۱۱۰ نفر، حدود ۲۴ کارگر از گرفتن برگه امتناع کردند. آنها ضمن طرح شکایت خواستار بازگشت به کار خود شدند. با این که حکم بازگشت به کار این افراد صادر شده است، اما مدیران کارخانه از ورود کارگران ایران مایه تبریز به کارخانه جلوگیری کرده و صرفا به پرداخت حق‌السعی اکتفا می‌کنند. اما حالا نیز طبق رای دادگان حق‌السعی به آنها تعلق نمی‌گیرد.