دوشنبه ۲۰ تیر ۱۴۰۱

از روز سه شنبه چهاردهم تیرماه، برابر با پنجم ژوئیه کارگران پیمانکاری شرکت‌های آهن‌آجین، مبین، نوآوران، زحل و ندای رهاوی شاغل در مجتمع مس سونگون و رزقان در اعتراض به عدم رسیدگی به مطالبات‌شان و همچنین بازداشت دو ‌نفر از همکاران توسط نهادهای امنیتی دست از کار کشیده و در محوطه معدن دست به تجمع زدند. کارگران اعتصابی شرکت‌های پیمانکاری شاغل در مجتمع مس سونگون بالغ بر ۳۰۰۰ نفر هستند و چندین ماه است که پیگیر اجرای همسان‌سازی حقوق خود با کارگران رسمی و کارگران سایر معادن هستند و همچنین خواسته‌های دیگری از جمله اجرای کامل و صحیح طبقه‌بندی مشاغل دارند. اما علیرغم اعتراضات و اعتصابات مکرر تاکنون مدیریت مجتمع و شرکت‌های پیمانکاری خواسته‌های این کارگران را اجرا نکرده‌اند. صبح روز سه شنبه دوتن ازکارگران معدن توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. نیروهای امنیتی با این عمل تصور میکردند که قبل از شروع اعتصاب میتوانند در میان کارگران رعب و وحشت ایجاد کرده واز شروع اعتصاب ممانعت به عمل بیاورند. اما کارگران با برپائی چادر درمحوطۀ معدن و ادامۀ تجمع شبانه اعلام کردند که تا رسیدن به خواسته هایشان و آزادی دو نفر از همکاران بازداشتی شان دست از اعتراض واعتصاب نمی کشند. از همان ساعات اولیۀ شروع اعتصاب نیروهای امنیتی و یگان های ویژه در سطح شهر رزقان مستقر شدند و تهدید کردند که شبانه به کارگران اعتصابی حمله می کنند، اما کارگران نیز در مقابل این تهدیدات اعلام کردند که چنانچه با برخوردهای سرکوبگرانه روبرو شوند اعتراضات خود را به خیابان‌های شهرها می‌کشانند. این دوره از اعتصابات کارگران مجتمع مس سونگون ادامه اعتراضات واعتصابات آذر ماه سال گذشته است که طی آن کارگران در اعتراض به وضعیت حقوق ودستمزدهای پایین خود دست به تجمعات مختلف زدند.

مجتمع سونگون در منطقۀ کوهستانی و درارتفاع دویست متر بالای دریا قرار گرفته وهمین امر باعث گردیده است که کارگران حتی در فصل گرما نیز با دمای ده درجه به کار سخت استخراج مس بپردازند. در این معدن سی در صد مس موجود در کشور تولید میشود و دومین قطب تولید مس می باشد. اینجا هم باندهای رژِیم در آمد حاصل  را به غارت میبرند. با توجه به زمزمه هائی که در مورد اعتراضات کارگران شنیده میشد واهمیت این معدن سبب گردید که صدای یکی از اعضاء هیأت رئیسه مجلس رژیم نیز بلند شده و در نتیجه  جلسه‌ای برای بررسی مشکلات کارگران پیمانکاراین مجتمع، با حضور مدیرکل تعاون کار و رفاه اجتماعی، نماینده شهرستان رزقان در مجلس، مدیرعامل شرکت ملی صنایع مس ایران، به همراه نمایندۀ کارگران تشکیل شد. با وجود اینکه در همان جلسه کارگران مدارک زیادی  پیرامون وضعیت اشتغال، نوع قرارداد کار، وضعیت حقوقی، سختی کار و شرایط کارگران برای اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل و مشکلات موجود ارائه دادند ولی ره آورد آن جلسات تنها این بود که شرکت کنندگان بر اجرای مطالبات کارگران تأکید کردند. پس از آن نماینده رژیم در رزقان و عضو کمیسیون صنایع ومعادن اعلام کرد که: “قرار است بر اساس تصمیمات جلسه با مدیرعامل شرکت ملی صنایع مس ایران، عمدۀ مطالبات کارگران مجتمع مس سونگون در یک ماه آینده انجام شود”.

اما اکنون با گذشت ماهها از آن قول وقرارها یکبار دیگر کارگران جهت اجرای همان مطالبات دست به اعتصاب زده اند. این بار آنان با برپائی چادرها وتجمعات شبانه مصممتر از گذشته برای اجرای مطالباتشان به میدان آمده اند. وهمین امر سبب گردیده است که مدیران مجتمع در اقدامی بی شرمانه ومشترک با نیروهای امنیتی هر یک به گونه ای به صفوف آنان هجوم ببرند. در روز دوم اعتصاب به دستور مدیریت مجتمع مس سونگون ورزقان آشپزخانه شرکت تعطیل شده و مانع انتقال آب آشامیدنی برای مصرف کارگران شدند. در روز سوم اعتصاب یگانهای ویژه به صفوف کارگران معدن هجوم برده وپنج تن دیگر از کارگران اعتصابی را دستگیر کنند. در نیمه شب همان روز نیروی یگان ویژۀ بیشتری وارد مجتمع شدند و با تهدید تلاش کردند تا چادرهای کارگران را جمع کنند و با کنار زدن خودروهای کارگران ورودی معدن را باز کنند، که کارگران بخاطر ممانعت از ایجاد تنش چادرها را جابجا کردند. در نهایت و ساعت ۱ بامداد حسین فتحی مدیرکل اداره کار آذربایجان شرقی به همراه مدیر مجتمع و فرمانده انتظامی منطقه به میان کارگران آمده ‌و سعی در آرام کردن کارگران داشتند. اما کارگران با اشاره به اظهارات کذب فتحی در شبکه استانی درباره عدم برخورد سرکوبگرانه با کارگران  حاضر به شنیدن صحبتهای او‌ نشدند و اعلام کردند که نمایندگان ما در بازداشت هستند و باید آنها را آزاد کرده سپس حاضر به مذاکره خواهیم شد.

این بار کارگران، اعتصاب خود را با توجه به تجارب گذشته خویش ودر شرایطی به پیش میبرند که سیمای اصلی جامعه را اعتصابات واعتراضات کارگران، معلمان، بازنشستگان، کارکنان بخش دولتی و رانندگان کامیونها به تصویر میکشد. واقعیت این است که بویژه از اول ماه مه روز جهانی کارگر امسال، رژیم تهاجم گسترده ای را به اعتراضات موجود در جامعه آغاز کرده وکوشش میکند که با دستگیری های وسیع رهبران وفعالین، این اعتراضات را خاموش کند. ولی مدتهاست که سیاست ایجاد رعب ووحشت رژیم کارائی خود را در مقیاس بسیار وسیع از دست داده و با وجود همۀ سرکوبگریها دامنۀ اعتراضات هر روز گسترده تر میشود. درست در دل همین بگیر و به بندها بازنشستگان تأمین اجتماعی در شهرهای اهواز، اصفهان، شوشتر، کرمان، درود و شوش دست به تجمعات اعتراضی زدند. همزمان کارکنان رسمی مخابرات در چندین شهر اعتصاب کردند، تجمعات اعتراضی پرستاران در تعدادی از شهرها برگزار شد و کارگران هفت تپه یک بار دیگر تهدید کرده اند که اگر پاسخ نمایندگان اعزامی شان به تهران داده نشود، مجددا شوش را به میدان مبارزۀ درخشان خود با رژیم تبدیل کنند.

همۀ این اعتراضات، اعتصابات وتجمعات بیان آشکار این امر است که جامعه آبستن تحولات عظیم بوده وبا گام های استوار به سوی شرایط اعتلایی حرکت میکند. در شرایط کنونی یکی اولویت های کمونیست ها کمک به شکل گیری رهبری سراسری و در محور آن مبارزات کارگری است. تجربه اعتصابات و اعتراضات سراسری و با شکوه معلمان بار دیگر نشان داده است که یکی از پیش شرط های به هم مرتبط شدن و سراسری شدن اعتراضات و اعتصابات، مطالبات مشترک و وجود تشکل و سازمان سراسری است. در شرایط کنونی همین فقدان تشکل های توده ای و طبقاتی سراسری کارگران است که مانع به هم مرتبط شدن و سراسری شدن اعتصابات و اعتراضات کارگران در مجتمع های صنعتی، مراکز تولیدی و خدماتی مختلف شده است. با توجه به نبود تشکل های توده ای و طبقاتی، این وظیفه بر دوش رهبران و فعالان کارگری در مراکز مختلف کارگری افتاده است. رهبران و فعالان کارگری که در کانونهای داغ مبارزه کارگران حضور دارند و از روابط زنده و ارگانیکی با کارگران برخوردار هستند، می توانند در ارتباط و پیوند با هم و با ایجاد تشکل و نهادی مانند شورای همکاری فعالان کارگری که هم فعالان جنبش معلمان و نیز فعالان دیگر بخشهای طبقه کارگر در آن گرد هم آیند، می تواند تا حدودی خلاء نبود تشکل های توده ای و سراسری کارگران را پر کرده و نقش خود را جهت سراسری کردن اعتصابات و اعتراضات کارگری ایفا نمایند.

سخن روز شبکه تلویزیون حزب کمونیست ایران و کومه‌له

https://alternative-shorai.tv