پنجشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۱

نه تنها قافیه دستگاه سیاسی در مقابله با مشکلات اقتصادی و اجتماعی تنگ شده است؛ بلکه واقعیت نشان می دهد که دولت در حل همه بحران های درگیر ناتوانی و بی کفایتی خود را به اثبات رسانده است. به همین دلیل سیاست مداران حاکم از سایه خود هم می ترسند و برای آنکه سلطۀ خود را که هروز بیشتر زیر سئوال می رود حفظ کنند، به کثیف ترین حقه های غیر اخلاقی توسل می جویند.
در جدید ترین حقه بازی های سیاسی، مجبور شده اند از روش های حقیرانه و نخ نما استفاده کنند. نیروهای امنیتی برای سرپوش گذاشتن بر ناتوانی دولت در پاسخ گویی به مشکلات عدیده، راحت ترین راه را انتخاب کرده اند. در حالی که جامعه در تب بی عدالتی و فقر فزاینده می سوزد و هیچ چشم اندازی برای رفع کم ترین مشکل و محرومیت مردم وجود ندارد، فعالان کارگری و معلمان زحمتکش را زیر عنوان « تماس با نیروهای خارجی و تشکیل هسته های اعتراضی خیابانی»، دستگیر و با تبلیغ گسترده چنان وانمود می گردد که گویی به کشف «کانون شورش در شهرها » دست یافته اند. حبیبی، ابراهیمی، باغانی و بداغی را با غیر انسانی ترین روش دستگیر و به اتهام تماس با عوامل بیگانه به زندان می اندازند. در تکمیل این پروژه مضحک رضا شهابی، کیوان مهتدی، آنیشا اسدالهی و ریحانه انصاری را با عنوان شریک جرم در این «توطئه بزرگ » بازداشت می کنند و اطلاعیه صادر می شود که «کانون فرماندهی» اعتصابات معلمان و اعتراضات کارگران و مردم شهرهای مختلف را کشف کرده اند. بانیان چنین تفکراتی تاریک اندیشی و حقیقت کُشی خود را به همه تعمیم می دهند و ترفند دائمی خود را که دروغ پراکنی، فریبکاری و پایمال کردن حقوق مردم است برای هزارمین بار تکرار می کنند. غافل از آنکه مردم برای همیشه فریب نخواهند خورد و میلیون ها و میلیون ها مردمی که همه روزه شاهد عملکرد قدرتمندان و افزایش فقر و سیه روزی و حق کشی هستند با پخش چنین اباطیلی گمراه نخواهند شد و اگر حاکمیت تصور می کند که با افزایش سرکوب و فشار از یک سو و سیل فریب و دروغ از سوی دیگر توده های حق طلب را از مبارزه و تلاش باز خواهد داشت تا بتواند مقاصد ناروای خود را عملی کند دچار خطای بزرگی شده است. تلاش های ظالمانۀ مسئولان قضایی و امنیتی گوش به فرمان آنها با وارد کردن اتهام های دروغین به فعالان کارگری و معلمان حق طلب، به نتیجۀ دلخواه حاکمیت نخواهد رسید و نقشه هایشان نقش بر آب خواهد شد.
همه نیرو های آگاه و آزادیخواه و توده های زحمتکش جامعه با این روش های غیر انسانی آشنا هستند و فرزندان و برادران و خواهران خود را تنها نخواهند گذاشت. ما این بازداشت ها را محکوم می کنیم و خواهان آزادی بی قید و شرط همه زندانیان سیاسی و فعالان کارگری و معلمان و زنان مبارز و دانشجویان دربند هستیم و از هر تلاشی برای آزادی این دوستان فرو گذار نخواهیم کرد.
۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۱

گروه اتحاد بازنشستگان