یکشنبه ۷ آذر ۱۴۰۰

اعتراضات کشاورزان و عموم مردم اصفهان و چهارمحال و بختیاری (در شهرکرد، فرخشهر و …)، اعتراضاتی بر حق برای پایه ای ترین امکانات زندگی است. اعتراضاتی که حالا مثل سایر اعتراضات بر حق چه در خوزستان و چه در نقاط دیگر با سرکوب حافظان منافع بالادستی ها مواجه شده است و مردم معترض نصیب شان کتک و باتوم و تحقیر و گلوله شده است اما این مردم تسلیم نخواهند شد. مردمی که باید برای کمترین های امکانات زندگی باید تا حد جان بجنگند. با چه کسانی؟ با چه دشمنانی؟ مردم معترض نام مافیای آب بر آن گذاشته اند. این معترضان قطعا این مافیا را از پا درخواهند آورد و ماشین سرکوب شان را موقف خواهند کرد.

امروز باید برای آب و لابد فردا برای تنفس جان خود را گذاشت. آب، دیگر یک ماده و بهره طبیعی برای همگان نیست. آب کالایی شده است که برای یک اقلیت سود دارد حتی اگر به قیمت نابودی زندگی اکثریت به دست بیاید. سیستمی روبروی ماست که برای سود خود، رنج دیگران را افزایش میدهد. یعنی همان سیستم سرمایه داری و کالایی کردن همه چیز یعنی همان سیستم ظالمانه ای که منشا اصلی گرانی، فقر، بیچارگی، بی آبی، سو مدیریت ( رو به مردم) و مدیریت با راندمان بالا و کارامد اما به نفع اقلیت مسلط به جامعه است.

درد بی آبی تحمیل شده بر کشاورزان و عموم مردم از همان سرچشمه می آید که کارگران و معلمان و زحمتکشان از آن درد میکشند! درد و مصیبت لب تشنگی و خشک شدن رودخانه و منابع آبی و خشک شدن مزارع، چه در اصفهان و خوزستان و چه در چهارمحال، از طرف همان اقلیتی بر ما تحمیل شده که کارگر هفت تپه راه هم نشانه گرفته بود و گرفته است: مافیای یک جمعیت اقلیت که سوار بر جامعه است و از همه چیز ما سود میکشند! از جان ما، از منابع آب ما، از نفت و گاز و معدن و طبیعت و از نیروی کار ما و توان ما و خانواده ما و تمام لحظات زندگی ما برای خود سود جمع میکنند. از یک طرف با خصوصی سازی، منابع عمومی ما را به اسارت مضاعف میکشانند و از طرفی با هدر دادن منابع و ثروت ها و بودجه های جامعه برای سیاست ها ضد مردمی شان و با کسر کردن از بودجه عمومی عمران و نوسازی و مراقبت و بهبود اوضاع اقتصادی و زیرساخت ها ما را گرفتار تر و دردمند تر میکنند.

اگر به عنوان مثال فقط و فقط اختلاس هایشان نبود ده ها بار میشد با بهترین و جدید ترین شیوه ها تمام املاک کشاورزی کل کشور را به نوعی به صورت رایگان به مکانیزم آبیاری مدرن تغییر داد که هرگز به کمبود آب برنخوریم. اما اگر قرار باشد برای کشاورز به طور رایگان این تسهیلات و امکانات برای بهینه کردن روش آبیاری را فراهم کنند پس از کجا غارت و دزدی کنند؟ چه کسی اختلاس کند؟

جان ما را تشنه نگه میدارند، زمین هایمان راخشک میکنند و ما را در فقر نگه میدارند و در مقابل اعتراضمان هم گلوله شلیک میکنند! برخی شان هم میگویند که اعتراض و تجمع در ماجرای بی آبی، تجمع در مقابل خداست و تنها راه حل ممکن نماز خواندن دسته جمعی است! چیزی که میدانند (اما خود را به ندانستن میزنند) این است که این مردم، مردمی نیستند که با این حرف ها خام و ساکت شوند. این مردم دست به اعتراض میزنند نه اینکه سر در گریبان دعای باران کنند و بگذارند یک اقلیت مفت خور به ریش شان بخنند و به دزدی ادامه دهند.

آب ها و منابع آبی که منابع عمومی جامعه هستند را نابود کرده اند. مردمان یزد تشنه نمی مانند اگر آب اصفهان را قطع یا کمتر کنند و کشاورزانش را نابود و اگر منابع آبی چهارمحال و بختیاری را قطع یا کم کنند. زنجیره ای باطل درست کرده اند که گویا برای تشنه لب نماندن خودمان باید مردمان منطقه ای دیگر را تشنه لب بگذاریم. تمام اینها سیاست های اجرایی ظالمانه همین سیستم اشتباه است. ولی پاسخ مردم چیست؟ مردم رو در روی هم نمی ایستند بلکه برعکس به هم پیام میدهند که ما مردم نه تنها روبروی هم نمی ایستیم بلکه از هم حمایت میکنیم و همه استان ها و مناطق حق دارند به منابع آبی لازم دسترسی داشته باشند و اگر کاری کرده اند که دسترسی به آب در یک منطقه به قیمت کم آبی در منطقه دیگر تمام میشود، مقصر مردم مناطق نیستند بلکه مقصر کلیت سیستم سیاسی-اقتصادی است. مردم به هم میگویند ما دشمن هم نیستیم بلکه ما درد مشترک داریم. مشکل همه ما باید حل شود. تشنگی شما، تشنگی ما هم هست. این است بیداری و هشیاری عمومی در میان مردم.

دستگاه های سرکوب وقتی می بینند که مردم را نمیتوانند رو در روی هم قرار دهند، با وقاحت تمام سرکوب را آغاز میکنند. اما درس نمی گیرند که اگر قرار بود که سرکوب باعث خفه شدن صدای برحق اعتراض شود که کارگران هفت تپه بعد از پنج سال که انواع سرکوب را بر آنها تحمیل کردند، باز ادامه نمی دادند. کارگران با وجود سرکوب انقدر مبارزه شان را ادامه دادند تا نهایتا به بخش های مهمی از خواسته هایشان رسیدند. سرکوب اگر مردم را ساکت میکرد که دیماه ۹۶ طوفان به پا نمیکرد. آنرا سرکوب کردند اما آتشفشانی بزرگتر و قوی تر از اعتراضات مردمی بیرون زد و آبان ۹۸ را رقم زد. اعتراضات خوزستان و نقاط دیگر هم بعد از آن بود و حالا هم اصفهان هشیار و چهارمحال و بختیاری آگاه دست به اعتراض زده اند.

مردم را سرکوب میکنند و میگویند آتش زدن چادرهای مردم، کار اراذل بوده است. قبلا هم میگفتند آتش گشودن به سوی مردم در اعتراضات ۹۶ و ۹۸ کار اراذل و یا تروریست ها بوده. درباره اعتراضات کارگران هفت تپه هم میگفتند تعدادی افراد اشتباه و وابسته به خارجی ها در اعتراضات بودند و معاندین میخواستند از این اعتراضات سو استفاده کنند. حالا هم میگویند معاندین و خارجی ها داشتند از اعتراضات تشنگان در اصفهان سو استفاده میکردند. این بازی ها و کلک ها دیگر فایده ای ندارد و مردم آگاه تر از این ها هستند. راست میگویند که آتش زدن چادرهای مردم معترض در کف رود خشک شده زاینده رود کار اراذل بوده است اما این اراذل، سازمان یافته بوده و در استخدام نیروی سرکوب هستند و فرمانبر اراذل بالادستی خود در فرماندهی سرکوب (نیروهای امنیتی و قضایی) هستند!

اعتراضات برحق در اصفهان و چهارمحال و بختیاری از همان جنس دیماه ۹۶ و آبان ۹۸ و از همان جنس اعتراضات خوزستان و از همان ریشه اعتراضات کارگران نفت و پتروشیمی و کارگران هفت تپه است:
همگی این اعتراضات باشکوه و برحق در مقابل سیستم استثمار و دزدی و اختلاس و سرکوب و سیستم سرمایه داری است که برای منافع اقلیت کار میکند و اکثریت را استثمار و سرکوب میکند.
پاسخ ما هم این است که راهی نداریم جز اتحاد و سازماندهی برای گرفتن حق خودمان. حق ما هم همین یکی دو مطالبه کوتاه مدت نیست. این مطالبات را قطعا میگیریم اما همزمان و هر چه قوی تر شویم و حرکت جمعی تری کنیم، توانا تر و اگاه تر میشویم و قدم های بلندتری برخواهیم داشت.

زنده باد اعتراضات متحد و سراسری
زنده باد مردمان هشیار و متحد اصفهان و چهارمحال و بختیاری

شنبه – ۶ آذر ۱۴۰۰