یکشنبه ۲ بهمن ۱۴۰۱

رفقای کارگر، می‌دانیم که شورای عالی کار ربطی به منفعت ما کارگران ندارد و آنچه را که تحت عنوان افرایش مزد کارگران اعلام می کنند ،تنها در راستای منفعت صاحبان سرمایه است و لاغیر!

سه جانبه گرایی این نهاد حافظ منافع صاحبان سرمایه، متشکل شده است از نماینده دولت بزرگترین کارفرما، نماینده کارفرمایان و نماینده به اصطلاح “کارگران”.

آشکار است که افرادی که تحت عنوان نماینده کارگران در این‌نهاد تصمیم گیری شرکت دارند، هیچ کدام نماینده واقعی کارگران نبوده و نیستند.
با فرض محال فکر کنید که افرادی که بعنوان نماینده “کارگران” در این نهاد حکومتی شرکت دارند، نماینده واقعی کارگران باشند، از آنجا که با رای گیری مزد پیشنهادی تعیین و ابلاغ می شود، واضح و روشن است که همیشه نظرات نماینده دولت_ بعنوان کارفرمای بزرگ _ و نماینده کارفرمایان در یک طرف قرار خواهد گرفت و نتیجه رای گیری دو به یک خواهد بود، و در هر حالت این نظرات صاحبان سرمایه است که در رای گیری پیروز میدان خواهد شد.

نتیجه در مکانیزم سه جانبه گرایی قابل پیش بینی است، و آن اینکه نهادهای فرمایشی و ساخته حکومت برای منافع خود تلاش می کنند نه برای منافع کارگران.

پس ما کارگران تنها با ایجاد تشکل های مستقل کارگری _ مستقل از دولت و کارفرما و مستقل از احزاب – است که می توانیم قدرت خود را اجرایی کنیم و برای منافع طبقاتی تصمیم گیرنده باشیم.
ما کارگران در داشتن تشکل، حق تجمع، اعتراض و اعتصاب است که می توانیم خواست های انسانی خود را به ستمگران تحمیل کنیم.
قدرت ما در تشکل ماست، برای داشتن زندگی شایسته و برای رهایی از هر نوع ستم و تبعیص و نابرابری، باید متحدانه وارد کارزار مبارزه شد. پیروزی و کسب مطالبات تنها با اتحاد و همبستگی سراسری ما امکان پذیر خواهد شد
گام های اولیه زنان و مردان تحت ستم و استثمار شده برای رهایی از مناسبات پر از تبعیض و نابرابری ها در اتحاد، همبستگی و تشکل یابی رقم می خورد.

کارگران و زحمتکشان انسانهای با شعور، دانا و شریفی هستند که نیاز به وکیل ندارند، ما در مبارزه و برای رسیدن به خواست های خود جمعی تصمیم خواهیم گرفت و با خرد جمعی برای سرنوشت خود قدم بر می داریم. برای رسیدن به مطالبات و رهایی از ستم و استثمار متحد شویم.

رفیق شما علی نجاتی، کارگر بازنشسته سندیکای کارگری شرکت نیشکر هفت تپه.
اول بهمن ماه ۱۴۰۱